شهادت امام موسی کاظم (ع)، محمود کریمی

به سیاه چال زندان چه خوش است شور و حالم که گذشته با تو یا رب شب و روز و ماه و سالم ز سما گذشته آهم به زمین چکیده اشکم ز نفس فتاده قلبم به قفس شکسته بالم وطنم بود مدینه غم غربتم به سینه ز کدام غصّه گویم به کدام غم بنالم به سرشک اشک زهرا به شرار قلب حیدر به رسول و اهلبیتش به خدای ذوالجلالم که اگر هزار نوبت بِکُشند و زنده گردم چو به راه دوست باشد نرسد به دل ملالم گل باغ آشنایی پسرم رضا کجایی ز چه در برم نیایی شده وقت ارتحالم زده ام در این قفس پر که یکی به من زند سر همه غافلند از من تو بیا بپرس حالم زندان گرفته حتی صدای مرد زندان بان گرفته زنجیر و پابند ازاستخوان هایش توان و جان گرفته مثل مدینه مولای ما انگشت بر دندان گرفته هر تازیانه با کینه از پهلوی او تاوان گرفته از سفره او دشمن سه روزی هست آب و نان گرفته اما به جایش هر نیمه شب روی سرش قرآن گرفته ذهنم دوباره حال و هوای روضه ی عطشان گرفته آتش کشیده است آتش بمیرم معجر و دامان گرفته شام غریبان، گوشه به گوشه بارش باران گرفته عمامه ای را خاکستری پرشعله وسوزان گرفته نی غرق نور است انگار خولی نیزه ای تابان گرفته بابا کجایی با نام بابای سه ساله جان گرفته

از ضربه لگد کمرت درد می کند خوردی زمین و سرت درد می کند لرزش نشسته است به دست دعای تو آقا تمام بال و پرت درد می کند بر چشم خیستان، ته این چاه لعنتی تا نور می خورد درد می کند دستان بسته ات سپر تازیانه شد جسمت، تنت، سرت، سپرت، درد می کند هر چه که شد ولی به تنت نیزه ای نخورد پیراهن تو را که کسی با خودش نبرد هر چه که شد ولی سرت از تن جدا نشد هر چه که شد ولی کفنت بوریا نشد با ضربه ی لگد، بدنت زیر و رو نگشت همراه نیزه ها که سرت جا به جا نشد جسم شما سه روز به جایی رها نگشت سر نیزه ای به سمت دهان شما... جسمت به زیر آفتابی نرفته است ناموستان به بزم شرابی نرفته است

یا باب الحوائج، یا موسی بن جعفر ای امید آخر، ای دلدار و دلبر یا باب الحوائج، یا موسی بن جعفر مظلوم مکتب علی، فرزند چهارم حسین اسمت دلای ما را برد تا آسمون کاظمین اسمت تا میاد آسمان بارون میشه اسمت تا میاد نوکرت گریون میشه اسمت تا میاد درد من درمون میشه ای امید آخر، ای دلدار و دلبر یا موسی بن جعفر معلومه حال و روز تو از درد تازیانه ها معصومه گریه می کنه بی تابی می کنه رضا تنها همدم این غل و این زنجیره زخم قلب تو مثل زخم شمشیره جای مرهمو تازیانه می گیره ای تنهای تنها، ای مظلوم دنیا، ای فرزند زهرا ای امید آخر، ای دلدار و دلبر یا موسی بن جعفر امشب، شب رهایه، از رنج و محنت و بلا زهر جفا دل تو رو برده به دشت کربلا صید خسته این سیاه چالی آقا تنها تشنه و بی پر و بالی آقا انگار با حسین بین گودالی آقا از خون حسینی گریون حسینی، محزون حسینی یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچمی دیده ی دوران یاتار یاتماز حسینین پرچمی بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا ای جان حسین، جانان حسین، عالم سنه قربان حسین

فرمانروای عالمین موسی بن جعفر خورشید شهر کاظین موسی بن جعفر به درد غریبی تو هستی معالج نوای دل من یا باب الحوائج یا باب الحوائج ، یا موسی بن جعفر ما جان به کف در راه عشق تو نهادیم ما سائلان خاکی باب المرادیم منم عبد مسکین تو بحر عطایی به باغ ولایت گل مصطفایی نوای دل من یا باب الحوائج ، یا موسی بن جعفر با ناله تو دشت و هامون گریه کرده زنجیر غم در پای تو خون گریه کرده پر از درد و رنج و به شور و نوایی به زندان بغداد تو گشتی فدایی نوای دل من یا باب الحوائج گشتی کفن قربان درد بی طبیبت دلها بسوزد یاد آن جدّ غریبت حسین بن حیدر که دور از وطن بود سرش روی نیزه تنش بی کفن بود نوای دل من یا باب الحوائج

هر لحظه ای که آمد و از من خبر گرفت حالات سجده های مرا در نظر گرفت می دید عاشقانه مناجات می کنم اغلب سراغی از من عاشق سحر گرفت نفرین به ضربه ای که نماز مرا شکست رویم ز ضرب دست یهودی اثر گرفت پاره شده عبا به تنم بسکه با شتاب این تازیانه حلقه به دور کمر گرفت جا خورده دنده ام به گمانم که پهلویم چون پهلوی مدینه به تیزی در گرفت فهمیده بود غیرت ما روی مادر است با حرف بد قرار مرا بیشتر گرفت دانستم از چه کودک جا مانده ی حسین وقت فرار دست خودش روی سر گرفت در شام دختری که خودش ضربه خورده بود دامن برای روی کبود پدر گرفت هر چه شد عاقبت سرم از تن جدا نشد تشییع پیکرم به زیر دست و پا نشد ناله و فریاد من سودی به حال من ندارد از که آزادی بخواهم این قفس روزن ندارد زخم گردن، جسم نیلی، پای خون آلوده گوید آسمان زندانی ای مظلومتر از من ندارد آنچنان افتاده ام از پا در این زندان که دیگر دست من تابی که غُل بردارد از گردن ندارد طور، زندان، آه، آتش، اشک مونس، ناله همدم موسی این حال و هوا در وادی ایمن ندارد دوستان یاد آورید از گریه ی ویران نشینی کو تسلایی به غیر از خنده ی دشمن ندارد

یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچمی باد فروکش می کند، طوفان می خوابد، اما پرچم حسین (ع) همچنان پابرجاست دیده ی دوران یاتار یاتماز حسینین پرچمی چشم زمانه هم می خوابد اما باز پرچم حسین (ع) همچنان پابرجاست جان حسین، جانان حسین، عالم سنه قربان حسین بو حسینین ده عزیزان پرچمی اوچ رنگیدی عزیزان! پرچم حسین (ع) سه رنگ دارد گنبدی اوستونده قرمز یادگار جنگیدی رنگ قرمز بالای گنبدش، یادگار جنگ است هم یاشیل پرچم دییر عباس اونون سرهنگیدی پرچم سبزش هم می گوید که عباس (ع) سرهنگ اوست سن قرا پرچم گوتور بو زینبین فرهنگیدی تو پرچم سیاه را بردار که آن نشان و فرهنگ زینب (س) است یا زینب سسله هر بنیان یاتار یاتماز حسینین پرچمی بگو هر بنیان و پایه ای نابود خواده شد اما پرچم حسین (ع) همچنان پابرجاست قاره پرچم قرمزی پرچم یاشیل پرچم دییر جاوداندی کربلا پرچم سیاه، پرچم قرمز و پرچم سبز، می گوید که کربلا جاودانه است خلقه حدیث غم دییر حدیث غم به عالم می گوید تک حسینیلر دئمیر تنها حسینی ها نمی گویند بلکه هامی عالم دئییر بلکه همه عالم می گویند ای مسیحیلر بو ذکری عیسی مریم دییر ای مسیحیان! این ذکر را عیسی بن مریم هم می گوید پاییه ادیان یاتار یاتماز حسینین پرچمی اساس همه ادیان از بین می رود اما پرچم حسین (ع) همچنان برقرار است ای عراقین توپراقی ای خاک عراق ور شور و شینینن خبر با شور و شین این خبر را بگو سنددی آلتی امام تو آرامگاه شش امام معصوم (ع) هستی ایفای دینن خبر از ایفای دین خبر بده یا نجف یا سامرا یا کاظمینن خبر یا از نجف، سامرا و یا از کاظمین خبر بده هر طرفدن اوت یاغیر از هر سو اتش می بارد قبر حسینینن خبر از قبر حسین (ع) خبر بده قورخما بو بحران یاتار یاتماز حسینین پرچمی نترس! این آشوبها خواهد خوابید اما پرچم حسین (ع) همچنان برقرار است

مجنونم مجنونم مجنونم مجنونم مستونمو پریشونم درمون همه دردام تویی آقا جونم بیتابم بیتابم بیتابم بیتابم من تشنه ی می نابم من رعیت غلام توام ای اربابم مجنونم مجنونم مجنونم مجنونم مستونموپریشونم درمون همه دردام تویی آقا جونم بیتابم بیتابم بیتابم بیتابم من تشنه ی می نابم من رعیت غلام توام ای اربابم نگاهم پر از بارونه غمت درد بی درمونه هوائی میشم وقتی که یکی تو دلم می خونه بیا نگار آشنا، شب غمم سحر نما مرا به نوکری خود شها تو مفتخر نما ای مه ولا حسین معدن سخا حسین می کشی مرا حسین