وفات حضرت زینب (س)، صدای محمود کریمی

به مدینه خبر سوختنش را نبرید در سایه بیایید تنش را نبرید پیش او نام حسین و حسنش را نبرید از روی سینه ی او پیرهنش را نبرید بگذارید که راحت بدهد جان زینب هر چه کردند نسوزد دم آخر که نشد یا کمی کم بشود گریه ی خواهر که نشد یا به عباس نگوید غم معجر که نشد یا نخواند نفسی روضه ی حنجر که نشد چه پریشان شده امروز پریشان زینب بی نفس مانده و بالای سرش نیست کسی رو به قبله شده و دور و برش نیست کسی تا بگیرد زیر بال و پرش نیست کسی یا بگیرد خبر از جگرش نیست کسی زیر لب داشت "حسین سنه قوربان" زینب یادش افتاد خودش دید پرش را بردند دیر آمد سر گودال سرش را بردند با سر نیزه ی سرخی پسرش را بردند زود تر از زن و بچه خبرش را بردند می دود در وسط خیمه ی سوزان زینب یک طرف داشت سنان، باز سنان را می زد یک طرف حرمله هم پیر و جوان را می زد همه ی قافله را، دخترکان را می زد جای شلاغ به تن چوبِ کمان را می زد تک و تنها شده با جمع یتیمان زینب مادری از طفل نشان می خواهد کودک بی رمقی تکه ی نان می خواهد دختری آمده از عمه توان می خواهد راه رفتن به روی آبله جان می خواهد می رود تا برسد کوچه ی ویران، زینب تنها شدم تنها ترین حال منو امشب ببین دلتنگتم ای نازنین، ای نازنین، ای وای حسین همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا تو قدم به چشم من نه بنشین کنار جویی ای کشته ی دور از وطن دور از وطن، وای دور از وطن، وای ای کشته ی صد پاره تن ای بی کفن، وای ای بی کفن، وای مانده بر روی زمین شاه مظلومان حسین نوحه خوانند انبیاء در زمین کربلا ز تو شرمنده ام، آب آورت رفت علمدار رشید لشکرت رفت

چقدر دلتنگم، پُرِ زخمه بالم حالا نوبت توئه، بیا دنبالم جدا شدیم، برا تو گریه کردم مثل نسیم، برا تو گریه کردم یه سال و نیم، برا تو گریه کردم تو که رفتی ای یار، ای وای منو کشتن صد بار، ای وای چی بگم از بازار، ای وای ای وای، ای وای، ای وای امون از این جدایی حسینِ من کجایی؟ سرم پایین بود، سر تو دعوا بود حرمِ تو بینِ یهودی ها بود رو نیزه ها، سر تو گریه می کرد به حال ما، سر تو گریه می کرد گریه می کرد، گریه می کرد، ای وای پا به پات سنگ خوردم، ای وای پا به پات پَژمُردم، ای وای برا زخمات مُردم، ای وای هنوز خواب می بینم، بالای نیزه هایی حسین من کجایی؟ امون از این جدایی تموم شب هام، شام غریبونه اما امون از اون، شب ویرونه هنوز دلم، برا موهاش کبابه اومد سرت، که دخترت بخوابه کبوترت، جا مونده تو خرابه گلت از پا افتاد، ای وای مثل زهرا جون داد، ای وای می زدم من فریاد، ای وای ای وای، ای وای، ای وای شدم مثلِ رقیه، آماده ی رهایی حسین من کجایی؟ امون از این جدایی شاه سلام علیک، آقا سلام علیک حسین سلام علیک، آقا سلام علیک شهید سلام علیک، آقا سلام علیک غریب سلام علیک، آقا سلام علیک

نام زینب می برم حالم پریشان می شود نام زینب می برم این ابر باران می شود نام زینب بردم و دریا مودب ایستاد باز اقیانوس نا آرام طوفان می شود چادرش قدری بتابد آب می گردد زمین روزها در سایه اش خورشید پنهان می شود در دعا می ایستد محراب حیرت می کند از مناجات شبش سلمان مسلمان می شود در مدینه سال ها زهرا صدایش می کنند وقت تفسیرش خود جبریل دربان می شود خم نشد زانوی عباسش به جز در پای او تا به محمل می رود اکبر شُتربان می شود یک قدم خانم بیاید کوفه می پیچد به هم یک قدم بی بی بکوبد شام ویران می شود واژه هایش خطبه شد نهج البلاغه جمع شد خطبه نه تیغ علی انگار عریان می شود کیست این؟ زهرا، علی، شاید حسن شاید حسین حق بده آئینه از این اوج حیران می شود

بادهایِ کربلا خاکسترش را پس دهید نیزه داران سایبانِ بسترش را پس دهید لحظه های آخرش چشمش به این در خشک شد تیرهایِ حرمله، آب آورش را پس دهید خوب شد پیراهنی دارد گذارد بر دلش گفت از بس یادگار مادرش را پس دهید آه خیلی پیش او جایِ رقیه خالی است می شود ای شامیان نیلوفرش را پس دهید پیشِ او می گفت دختر، مرد شامی می زدش لااقل انگشترش! انگشترش را پس دهید این طرف او داد می زد آن طرف با او رباب نیزه های بی مُروت حنجرش را پس دهید آفتاب و نیزه و سنگ است، چیزی مانده است؟ کاشکی می شد که بگوید اصغرش را پس دهید ساعتی در دستتان اُفتاد دندانش شکست خیزران در دست ها، دیگر سرش را پس دهید?

عهد ما روز ازل بسته با خون حسین ما سپاه زینبیم زینبیون حسین نحن مجنون حسین راه ما نوره نور آیاته ذکر لبهامون شور هیهات یالثاراته پرچم عباس رمز فتوحاته سربدارای عمه ی ساداته قبله ی حاجات عمه ی سادات در جهان آزادگی، شده مدیون حسین مدیون شهامت حیدریون حسین نحن مجنونِ حسین زینب کبری، مشعل راهه دست انسان نیست، این یداللهه، تو هو اللهه این تجلای نصر من اللهه اثر ذکر یا اسداللهه قبله ی حاجات عمه ی سادات جان ما وقف خداست اینه قانون حسین نسل برتر یعنی فاطمیون حسین نحن مجنونِ حسین ملت زینب، ملت عاشق همه پای این، وعده ی صادق، همگی لایق از عراق و شام تا جبل الطارق زینبون بر عرض و سما فائق قبله ی حاجات عمه ی سادات روح و جان این جهان بسته با جان حسین لشکر آزادگان تحت فرمان حسین جان به قربان حسین تا تهش هستیم، تا ته جاده همه سربازیم، همه آماده، همه دل داده چه توی میدون چه پای سجاده لشکر زینب تا آخر ایستاده قبله ی حاجات عمه ی سادات

زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست خار و خاشاک زمین منزل و مأوای تو نیست ای وای حسین وای، وای، وای، وای به سوی شام و کوفه چه ظالمانه می برند نمی روم ولی مرا به تازیانه می برند وای، وای، وای، وای سرت تو را به نیزه ای، نشانده دشمن علی نمی روم ولی مرا، به این بهانه می برند شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی اَوْ سَمِعْتُم بِغَریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی وای، وای، وای، وای لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشورا جمیعاَ تَنْظُرونی کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی وای، وای، وای، وای بیا نگار آشنا شب غمم سحر نما مرا به نوکری خود شها تو مفتخر نما ای شه ولا حسین معدن سخا حسین می کشی مرا حسین وای، وای، وای، وای آه از آن ساعتی که با تن چاک چاک نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک