میلاد امیرالمومنین امام علی (ع)، حنیف طاهری

قبله ی دلای اهل ولایی به ملک دلامون فرمانروایی روح علی، فاتح و مفتوح علی ذکر سُبّوح علی نه بشر توانمش گفتن نه خدا توانمش خواندن متحیرم چه باید گفت تو چه کرده ای علی با من ماه علی، شاه علی، اول هر راه علی بسم الله علی، بسم الله علی نطق حیدریشو مردم شنیدن از بت پرستی همه دست کشیدن نور علی، سور علی، دولت منصور علی سینه ی طور علی، سینه ی طور علی ماه علی، شاه علی، اول هر راه علی بسم الله علی، بسم الله علی نه بشر توانمش گفتن نه خدا توانمش خواندن متحیرم چه باید گفت تو چه کرده ای علی با من ماه علی، شاه علی، اول هر راه علی بسم الله علی، بسم الله علی

خُم توحید باز در جوش است پای این خُم نبی قدح نوش است ساقی خم علی است کز نورش همه آفاق پرنیان پوش است بزم اُنسی ست در حرم در پا که ز بال فرشته مفروش است راز این بزم از کلیم مپرس که در این جا کلیم مدهوش است نقش یا عالی و علی است کزان در و دیوار کعبه منقوش است با همه قدرت و کمال خدا حرم امروز، دست و آغوش است مادری را که مظهر تقواست پسری مه جبین در آغوش است پسری کز وجاهت و عظمت با نبی همتراز و هم دوش است پسری کز جمال زیبایش حسن یوسف دگر فراموش است ز بیان فصیح این کودک نوح، مات و مسیح خاموش است به ولای علی که تا هستم این سرودم همیشه در گوش است هر که دارد علی چه غم دارد با تولای او چه کم دارد تا علی در حرم قدم بگذاشت منتی بر سر حرم بگذاشت حرمی را که بت شکن آراست بت شکن اندر آن قدم بگذاشت صلوات خدا نثارش باد آن که بنیاد این حرم بگذاشت سیزده روز از رجب چو گذشت اثری نقض در قدم بگذاشت می درخشد همیشه در تاریخ اثری کین سپیده دم بگذاشت فخر بر توده ی عرب افزود تاج بر تارُک عجم بگذاشت یا علی یا علی به گوش آمد تا علی در حرم قدم بگذاشت پی اثبات ذات حی صمد داغ ابطال بر سنم بگذاشت عدل او ریشه ی ستم برداشت دست او پایه کرم بگذاشت از زمان ولادتش که قضا بر دل خصم مهر غم بگذاشت طبع وارسته ام قلم برداشت واندر این صفحه این رقم بگذاشت هر که دارد علی چه غم دارد با تولای او چه کم دارد

چون عدالت خجسته کار علی است تا که عدل است روزگار علی است بندگی خدا و خدمت خلق در عیان و نهان شعار علی است سر نمی پیچد از قضای خدا گرچه عالم در اختیار علی است شب تاریک کلبه ی فقرا روشن از پرتو عُذار علی است داد مظلوم گیرد از ظالم گوید این کار افتخار علی است وصف او نیست کشتن مرهب کشتن نفس شاهکار علی است قهرمانی چو مالک اشتر مرد جانباز کارزار علی است زره اش در نبرد پشت نداشت پشت کردن به جنگ عار علی است همه طاعات انس و جن یک سر با یکی ضرب ذوالفقار علی است شب عید است و این سرود بُوَد بر لب هر که دوستدار علی است هر که دارد علی چه غم دارد با تولای او چه کم دارد چه شود ز راه وفا اگر نظری به جانب ما کنی که به کیمیای نظر مگر مس قلب تیره طلا کنی یمن از عقیق تو آیتی، چمن از رخ تو رقابتی شکر از لب تو حکایتی، اگرش چو غنچه تو واکنی به شکنج طره ی عنبرین، که به مهر چهر تو شد قرین شب و روز تیره ی این حزین، تو بدل به نور و ضیا کنی بنما ز پسته تبسمی، بنما زغنچه تکلمی به تبسمی و تکلمی، همه دردها تو دوا کنی تو مراد من، تو نجات من، به حیات من، به ممات من چه زیان کنی، چه ضرر بری، چو برآوری، چو عطا کنی تو شه سریر ولایتی، تو مه منیر هدایتی چه شود گهی به عنایتی، نظری به سوی گدا کنی تو چرا "اَلَستُ بِرَبکم" نزنی، بزن، که اگر زنی ازل و ابد همه ذره ذره پر از صدای "بلی" کنی ز غمم چرا نکنی رها و اگر کنی " فَمَتی، مَتی " که ز بطن حوت، بسی رها، تو چو یونس بن متی کنی تو شهی و شهان همه چاکرت، تو مَهی و مهان همه در برت که شوند قنبرِ قنبرت، تو قبول اگر ز وفا کنی تو به شهر علم نبی دری، تو ز انبیا همه بهتری تو غضنفری و تو صفدری، چو میان معرکه جا کنی تو چه صادری، تو چه مصدری، تو چه جلوه یی، تو چه مظهری که هم اولی و هم آخری، همه جا تو کار خدا کنی تو تمیز مؤمن و کافری، تو قسیم جنت و آذری که سعید را تو جزا دهی و عبید را تو جزا کنی

شب و روز را تو مقدری، تو مدیری و تو مدبری که مساء را تو کنی صباح و صباح را تو مسا کنی به خدا "وفایی" با خطا، همه خوف او بود از بدا که مباد دست رجای او، ز عطای خود تو رها کنی سه روز آمد به شب، وین بُهت و حیرت همچنان باقی شکیب از دست شد در عین مهجوری و مشتاقی که ناگه هاتفی گفتا "اَلا یا اَیها الساقی اَدِر کاسا و ناوِلها" که بی غم شد همه دل ها که آمد شمع محفل ها، علی حلال مشکل ها *********************************** ناله ها تا به ثریا می رفت خیزران بود که بالا می رفت در دلم شوری از آن لحظه به پاست چون ندیدم هدف چوب کجاست وایِ من حال شده معلومم به لبت می زده، ای مظلومم

مولای دلای ما روی زمین پا گذاشته رو دل ها با خط عشق اسم خودش رو نوشته حتی دنیا با علی دنیا نیست، خود بهشته ای بهونه ی خلقت، مولا مولا ای همای سعادت، مولا مولا ای امیر قیامت، مولا مولا من با تو مجنونم، من بی تو حیرونم ای سر و سامونم، بی تو سرگردونم امشب چشم آسمون می ریزه بارون ستاره با مولا رو میکنه هر چی خدا تو چنته داره آخه یکی یه دونه ای مثل تو رو دیگه نداره ای تو ساقی و ساغر، مولا مولا ای تو فاتح خیبر، مولا مولا سردار دلاور، مولا مولا دنیامی، عقبامی، من تشنه، دریامی همیشه می خونم تنها تو آقامی من با تو مجنونم، من بی تو حیرونم ای سر و سامونم، بی تو سرگردونم ای بهونه خلقت، مولا مولا ای همای سعادت، مولا مولا ای امیر قیامت، مولا مولا از روز ولادتم اسم قشنگتو شنیدم خون تو تو رگمه، از بدخواه تو بریدم لب تر کن هلاکتم، نذر چشات جونمو میدم ای دعای شبونه ام، مولا مولا ای نام و نشونم، مولا مولا ای اوج جنونم، مولا مولا دلبر و دلدارم، روزا رو می شمارم تا بیام پا بوست، خیلی دوست دارم ای بهونه خلقت، مولا مولا ای همای سعادت، مولا مولا ای امیر قیامت، مولا مولا من با تو مجنونم، من بی تو حیرونم ای سر و سامونم، بی تو سرگردونم

هر که دارد علی، چه غم دارد؟! ***************************** ما رمیت تیر تو زیباست بر دل می زنی چون که از دل می زنی یک راست بر دل می زنی تیر شعری می زنم اما هدف در دست توست پادشاها مُهر ایوان نجف در دست توست طواف خانه ی کعبه از آن شد بر همه واجب که در آن در وجود آمد علی بن ابیطالب نه وصفش این چنین باشد که می گویند در عالم ز خندق جَست، مرحب کشت اندر بیشه ی هیجا علی سریست در وحدت که باشد سِر بی همتا علی خَلقی است در خلقت که باشد خلقتش یکتا جنابش خالقی باشد که بر خلقش دو صد عالم به هر عالم دو صد آدم، به هر آدم دو صد حوا به هر حکمش هزاران کوه و بر هر کوه صد دامن به هر دامن هزاران دشت، بر هر دشت صد سینا به هر سینا هزاران طور، بر هر طور صد موسی به هر موسی هزاران بیض، بر هر بیض صد عیسی نه وصفش این چنین باشد که می گویند در عالم ز خندق جست و مرحب کشت اندر بیشه ی هیجا علی سریست در وحدت که باشد سِر بی همتا علی خَلقی است در خلقت که باشد خلقتش یکتا

دامن کوهسار و غار حراست بانگ اقرأ بلند از همه جاست دم روح القدس ترانه ی وحی حکم اقرأ، صدا، صدای خداست این سروش مبارک جبریل، نه این ندای نجات انسان هاست یا پیمبر زمان بعثت توست این ندا مژده ی نبوت توست ای وجودت پر از پیام خدا ای به جان و تنت سلام خدا ای دعایت شفای روح بشر ای کلام خوشت کلام خدا اشهد انک رسول الله یا پیمبر بخوان به نام خدا تو به بانگ رسا به خلق بگو وحده لا اله الا هو خیز بر بام چرخ پرچم زن از خداوندی خدا دم زن وحده لا شریک له برگو این قوانین کفر بر هم زن تبر لا اله الا الله بر سر بتگران عالم زن خیز و ابلاغ کن رسالت را فتح کن قله ی عدالت را ما تو را مجد و سروری دادیم بر همه خلق برتری دادیم پیش تر از ولادت آدم به تو حکم پیمبری دادیم به تو ای دادگستر عالم مکتب دادگستری دادیم خیز و توحید را تجسم کن پیش سنگ عدو تبسم کن ای تمام وجود پابندت مَلک و جن و انس فرزندت هر چه دیدی جفا محبت کن دل ز دشمن ببر به لبخندت به مقام نبوتت سوگند به خداوندی خداوندت که تو تا صبح حشر پیروزی همچنان مهرِ عالم افروزی نغمه ی ماست در ترانه تو گوهر ماست در خزانه ی تو همه پیغمبرانِ ما تسلیم به تو و دین جاودانه ی تو بهر بشکستن بتان حرم دست ما پا نهد به شانه ی تو آفرینش کتاب تعلیمت کل ادیان شوند تسلیمت

ما ز آغاز کوثرت دادیم شیرمردی چو حیدرت دادیم آن چه بر انبیا عطا کردیم از تمامی فزون ترت دادیم پیش تر از ولادت آدم دخت توحید پرورت دادیم ای همه انبیا مسلمانت صلوات خدا به سلمانت ای رسول خدا ز غار حرا بر نجات بشر دوباره درآ باز بت ها کشیده اند سرک ای امام خلیل با تبرآ تا گریزد ز شهر تاریکی آفتابا به تیغ نور برآ چه شود با علی بیایی باز جنگ بدری دگر کنی آغاز باز سفیانیان که حلیه گرند در کمین چون شغال پشت سرند باز در رخنه ی اُحد یاران در هوای غنائمی دگرند دشمنان تیغ تفرقه در دست از هزاران طریق حمله ورند ای منادی حق دوباره بگو وحده لا اله الا هو ای منادی وحدت اسلام نظری کن به امت اسلام کی شود از حرم طلوع کند آفتاب حقیقت اسلام روز عید ظهور مهدی توست دومین عید بعثت اسلام دولت او غدیر دیگر ماست دولت عترت پیمبر ماست شیعه آیینه دار مهدی توست همه جا در کنار مهدی توست شیعه بهر نجات انسان ها سخت در انتظار مهدی توست شیعه عجل علی ظهورک گو ایستاده است و یار مهدی توست شیعه در انتظار هم عهدی است تک سوار امید او مهدی است ای تجلای چارده معصوم در وجود مقدست معلوم عدل از اقتدار تو حاکم ظلم در دادگاه تو محکوم در سروشت خروش ثارالله در ندایت صدای یا مظلوم وارث شیر حق تو با شمشیر داد اسلام از سقیفه بگیر شیعه فرزند حیدر و زهراست شیعه فریاد سیدالشهداست شیعه تفسیر کل قرآن است شیعه از هر چه جز خداست جداست سالروز ولادت شیعه بعثت است و غدیر و عاشوراست دار "میثم" ندا دهد شب و روز میثم آیین، میثمی آموز

المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است علی یا علی، یا علی، یا علی حیدر المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی وان می که در آن جاست حقیقت، نه مجاز است المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است علی یا علی، یا علی، یا علی حیدر از وی همه مستی و غرور است و تکبر وز ما همه بیچارگی و عجز و نیاز است المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است رازی که بر غیر نگفتیم و نگوییم با دوست بگوییم که او محرم راز است المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است علی یا علی، یا علی، یا علی حیدر شرحِ شکن زلف خم اندر خم جانان کوته نتوان کرد که این قصه دراز است بردوخته ام دیده چو باز از همه عالم تا دیده ی من بر رخ زیبای تو باز است المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است علی یا علی، یا علی، یا علی حیدر در کعبه کوی تو هر آن کس که درآید از قبله ی ابروی تو در عین نماز است ای مجلسیان سوز دل "حافظ" مسکین از شمع بپرسید که در سوز و گداز است المنة لله که در میکده باز است زان رو که مرا بر در او روی نیاز است علی یا علی، یا علی، یا علی حیدر علی اسدالله، علی ولی الله سر کوی دلبر من به حریم کعبه مانَد که به هر طرف کنی رو، بتوان نماز کردن علی اسدالله، علی ولی الله