میلاد امام محمد تقی (ع)، محمدرضا بذری

اسمش جلای باطنه قلبم رو کرده آینه بی حب حیدر زندگی والله غیر ممکنه امروز هیئت با علی فردا شفاعت با علی عالم بود محتاج من از فیض بیعت با علی طوفان علی، ایمان علی سر آمد شیران علی صدر تمام اسم ها اسم تو در ایران علی ای نور رب العالمین مسیح ختم المرسلین ای سرور آزاده ها مولا امیر المومنین حیدر امیر المومنین آمد بهار شاهنشه دل دل سوار لا عشق الا مرتضی لا سیف الا ذوالفقار عشقش منو کشته علی دنیا توی مشت علی می چرخه کل کائنات روی سر انگشت علی خصم تو دارد مسئله تو محشرم ول معطله حک شد به روی طاق عرش حیدر امام اوله عالم علی عامل علی دریای بی ساحل علی عمری تو ایوون نجف کرده دلم منزل علی حیدر امیر المومنین حیدر امیر المومنین

نشسته ام بنویسم گدا نمی خواهی؟ میان خانه ی خود بینوا نمی خواهی؟ نشسته ام بنویسم کریم یعنی تو کریم زاده تو حاجت روا نمی خواهی شنیده ام که عطایت زبانزد همه است نیازمند برای عطا نمی خواهی به خاک تیره اگر بنگری طلا گردد تو علم معجزه و کیمیا نمی خواهی قسم به روی شما خوب می شوم آقا فقط بیا و نگو که مرا نمی خواهی منم اسیر نگاه پر از عطوفت تو من از نگاه تو خواندم شما نمی خواهی… … که من جدا شوم از تو؛ وَ خوب دانستم که می کنی ز محبّان خود هواخواهی هرآنکه بسته به چشمت دخیل سیّدنا نشسته روی پر جبرئیل سیّدنا من آمدم که بگویم به تو سپاسم را و جمع می کنم این بار من حواسم را که تا دگر نبرم یابنَ فاطمه هرگز به غیر کوی شما دست التماسم را برای آنکه بیایم به محضرت آقا روا بُود که مرتّب کنم لباسم را برای جلب نظر از شما بسوی خودم من استفاده کنم عطر ناب یاسم را میان آیِنه کاری چنان شدم تکثیر هزار مرتبه دیدم من انعکاسم را به غیر نان شما که نخورده ام هرگز ببین زبان و دهان نمک شناسم را میان دغدغه ها عطر عاشقی آید فرو نشاند در این دل غم و هراسم را دلم کنار شما خانه در فلک دارد جواد فاطمه نامت عجب نمک دارد برای ذات خداوند امتدادی تو دوباره نور خدا را به سینه دادی تو زمینِ مُرده ی مردم دوباره احیا شد از آن زمان که بر این خاک پا نهادی تو تجلّی نبی و حیدر و حسین هستی که با تهاجم هر فتنه در جهادی تو تو از مریضی هر شیعه غصّه می خوردی ز شادمانی دلهای شیعه شادی تو تمام جود خدا را اگر کنم تفسیر رسم دوباره به نامت ز بس جوادی تو نثار روی تو خواندم وَ ان یَکادم را به عالمی ندهم ذکر یا جوادم را

من گدای گوشه باب المرادم ریزه خوارم، من غلام خونه زادم خاک زیر پای حضرت جوادم زندگیمو دادم هر کسی که بشه نوکر این آقا سرور عالمینه قبله ی دل ما رو به سوی دو تا گنبد کاظمینه شام غم ها امشب سحر شده عالم غوغا از این خبر شده آی نوکرها سلطان پدر شده مولا، یا جواد ابن الرضا هر کسی هر حاجتی داره بیاره بارون رحمت از آسمون می باره خدا پای این آقا کم نمیزاره ریسه بندون میشه آسمونا همه کاظمین تا به مشهد چون کبوتر دلو با سلامی همه پر بدید دور گنبد مستی داره پیمونه ی رضا غوغا است امشب در خونه رضا جونم نذر دردونه ی رضا شام غم ها امشب سحر شده عالم غوغا از این خبر شده آی نوکرها سلطان پدر شده مولا، یا جواد ابن الرضا اشک چشم عاشقا عین شرابه قسمی که تو دعاها مستجابه آبروی آقازاده ی ربابه گوهری که نابه گفته باباش حسین کوری دشمنا اسم زیباش علیه شیر گهواره و رو لبای رباب ذکر لبهاش علیه کودک اما شیری دلاوره، خون رگهاش از خون حیدره مثل اکبرطوفان لشکره مولا مولا یا علی اصغر مدد