میلاد امام محمد باقر (ع)، محمدرضا بذری

آمدم نیمه شب باز تو را می خواهم عبد شیطان شده ام آه خدا می خواهم نه نمازم، نه نیازم، نه دعایم خوب است حالت سوز و مناجات و دعا می خواهم نه هراسم ز عذاب است و نه شوقم به وصال حرفم این است کمی خوف و رجاء می خواهم به سر سفره احسان تو خوبان جمع اند بین خوبان سر خوان تو جا می خواهم گره کار به هر واسطه ای وا نشود ضامنی مثل غریب الغربا می خواهم روزه بی روضه صفایی که ندارد اصلاً اندکی روضه شاه شهدا می خواهم کشته ی کشته ی اشکم که طلب کردم اشک طلب عفو جدا، اشک جدا می خواهم نسخه ای ساده علاج دل بیمار من است من فقط یک سفر کرب و بلا می خواهم دلم می گه حرم می ره حرم، حرم میشه پناه آخرم بزار از دوریمون گریه کنم، بزار تا حس کنم عاشق ترم هر چقدر من بدم آقا، باز ولی اومدم آقا جز در خونه شما، من کجا در زدم آقا دلم دست توئه پای علم، از اون روزی که دنیا اومدم خیالش راحته از بابتم، منو دستت سپرده مادرم چون همش دور و برتم، گفته بودم نوکرتم خورشید آسمونمی من غلام قمرتم اونی که دستمو داره، ابالفضل علمداره

مرا خوانده حق در حریم رجب دلم را هوایی خوبان نمود خدای رئوف و رحیم رجب خدایا کمک کن که با لطف تو شوم بهره‌مند از نعیم رجب نگاهی بفرما بر این روسیاه به حق نگار کریم رجب مناجاتی‌ام کن در این ماه نور مقیمم بفرما به درگاه نور مرا شوق یاری است والا تبار امامی گرامی و زهرا تبار من از ایل مجنونم و دلشده و او از عزیزان لیلا تبار کریمی ز نسل کریمان عشق و من عاشقی مست و شیدا تبار نسب از دو سو فاطمی، حیدری به قربان این ماه غوغا تبار جمال جمیلش بهشت عدن دو جد گرامش حسین و حسن تعلق ندارد به کس خاطرم گدای کرمخان? باقرم به لطف خداوند زهرائی‌ام خدا را بر این موهبت شاکرم به منصب نیازی مرا نیست نیست خوشم در حریم علی شاعرم اگرچه سرودم غزل‌ها ولی ز وصف علی زادگان قاصرم قلم از نفس ماند و یارم نشد حریف نگاه نگارم نشد من امشب زچشم تو دم می‌زنم به نام نگاهت قلم می‌زنم رجب آمده غرق شور و طرب شرر بر دل و جان غم می‌زنم سراپای من غرق لطف شماست دم از حُسن صاحب کرم می‌زنم کدامین سحر می‌شود بنگرم کنار مزارت قدم می‌زنم و یا اینکه یک روز خوش بنگرم سر قبر پاکت علم می‌زنم ضریحی نداری نباشد غمت برای تو در دل حرم می‌زنم مرا عفو می‌کن اگر دلبرا ز اوصاف تو حرف کم می‌زنم تو بالائی و ما در این قعر خاک الا حضرت عشق روحی فداک

بیایید با هم عاشقا به باده لب بزنیم لب به شراب و می ماه رجب بزنیم باید واسه گدایی دستای خالیمون رو به دامن پسر شاه عرب بزنیم شهر رو گلبارون کنید، اومد از راه مسافر با هم امشب بخونیم گل زهرایی باقر شب یلدا شد، دلا غوغا شد هر چی خوشی توی دل جا شد عالم چراغونه، فلک غزل خونه سیدالساجدین بابا شد دل شده دیگه یارش، دلبری شده دیگه کارش باز کبوترم دور مدارش ذکرم زگهواره تا لحد، مولا یا باقرالعلوم مدد امشب شبی یه که عشق زده تو دل جوونه پریده مرغ دلم باز از تو آشیونه صدای آشنایی پیچیده تو مدینه حسین داره لالایی واسه نوه اش می خونه وقت هر آرزو شد، موسم ذکر هو شد نوش جون جوونا، علی اکبر عمو شد مثل مجنونم داره می ره جونم پر شده از عسل پیمونم منم یه نوکرم مثل کبوترم خونه اربابم مهمونم شب، شب نگارم، عاشقی شده دیگه کارم امشب دیوونه حضرت باقرم ذکرم زگهواره تا لحد، مولا یا باقرالعلوم مدد

گل به دامن رسیده، وقت خوندن رسیده گل بارون شد مدینه، نوه امام حسن رسیده سر زده از سپیده، خورشید دل و دیده مژده آی بچه شیعه، نوه امام حسین رسیده ای نسب تو بهترین تو دنیا می رسی از هر دو طرف به زهرا یا مولا یا امام باقر، یا مولا یا امام باقر قرعه فال احمد، عالم آل احمد از یمن برکت تو می ده به همه صله محمد جبرئیل شده خیره، دلش واسه تو میره جابر مونده زنده تا که، ببینه روی تو رو بمیره پر شده امشب از خوشی ساغرم مست تولای امام باقرم یا مولا یا امام باقر تو آقا، من یه برده، عشقت درمون درده به دور سرت الهی عمو علی اکبرت بگرده شاده هر روز و هر شب، از شوق تو مرتب هی می سوزونه اسفند پای قدم تو عمه زینب برکت ماه رجب از قدومت عالمی مدیون تو و علومت یا مولا یا امام باقر