میلاد امام محمد باقر (ع)، حاج حسن خلج

آوای سروش از سماء می آید آیینه ی ذات کبریا می آید بفرست ز جان و دل سلام و صلوات چون باقر علم مصطفی می آید فرزند حسن گفت به فرزند حسین آمد به جهان وجه خدا نور دو عین هم هست ظهور گنج پنهان خدا هم باقر علم و یادگار حسنین یا باقرالعلوم کلید دعا تویی آقای بی حرم، حرم قلب ما تویی تاریخ را ورق زدم و دیدم از قضا هم سنگر سه ساله ی کرب و بلا تویی کودکی بودم که دست بر قضا راه ما افتاد سوی کربلا آنچه من دیدم ندیده هیچ کس حبس شد در سینه از غم ها نفس مردهای کاروان در خاک و خون بانوان از غصه نزدیک جنون کودک بی تاب را هم می زدند طفلک در خواب را هم می زدند

تیغ ها سهم برادرها شده کعبه نیها سهم خواهرها شده تشنه لب ها یاد سقا کرده اند پا برهنه رو به صحرا کرده اند از خرابه می گذشتم منزلم آمد به یاد دست و پا گم کرده ای دیدم دلم آمد به یاد این به دلداری و آن گرم دلارایی بود گفتگوهای دو دلداده تماشایی بود کی بریده رگ گلوی تو را کی کشیده ز پشت موی تو را پروانه سوخت و شمع فرو ریخت شب گذشت هی وای من که قصه دل ناتمام ماند