میلاد امام محمد باقر (ع)، محمدرضا بذری

جلوه می‌بارد از جمالِ علی جذبه می‌جوشد از جلالِ علی همه خیراتِ آسمان و زمین نوشِ جانِ علی و آلِ علی هر چه دارد خدا به خاطر اوست هر چه دارد خدا حلالِ علی مرتضی را چه کار با عالم هست عالم همه وَبالِ علی همه‌ی حرف توست قالَ نبی همه‌ی حالِ توست حالِ علی آمدی تا که با تو ما برسیم ما همه میوه‌هایِ کالِ علی لطف زهرا تو را به ما دادند از کَرَمخانه‌ی عیالِ علی شب شب عشق آفرین، علی است شب لبخندِ پنجمین علی است ای نمازِ مطهرِ زهرا سجده‌های معطرِ زهرا می‌وزد در هوای گیسویت عطرِ گلهایِ قمصرِ زهرا آسمانی و مژده‌ات را داد به زمین‌ها پیمبرِ زهرا بیخودی نیست فاطمی هستی پُری از نورِ کوثرِ زهرا می‌زند موج در احادیثت جلوه‌های مُکررِ زهرا با شما جبرئیل نامِ مرا می‌رساند به محضرِ زهرا فاطمه عاشق همین علی است شبِ لبخندِ پنجمین علی است ای طلوعِ علی‌الدوامِ حسن آفتابِ بلندِ بامِ حسن جابر آورده‌ات سلامِ رسول مادرت گفته‌ات سلامِ حسن می‌رسند از تبارِ مادری‌ات هفت معصوم بر امام حسن حسنی زاده‌ای از آلِ حسین ای حسینی ترین کلامِ حسن دست تو دست مجتبای کریم به تو زیبنده است نامِ حسن به عمویت ارادتت پیداست در بقیعی به احترامِ حسن چارتا مجتبی کنارِ همید ای تمامِ شما تمامِ حسن هم حسن هم حسین این علی است شبِ لبخندِ پنجمین علی است ای محمد ترین دعایِ حسین دومین احمدِ حرایِ حسین آمدی تا به انتها برسد امتدادی از ابتدایِ حسین از پدر ارث بُرده‌ای، داری به سرِ شانه‌ات رَدایِ حسین آنکه روزی حسینُ مِنی گفت گفت مثلَش تویی برایِ حسین ای علی اکبرِ امام شده اکبرِ بعدِ کربلایِ حسین عشق دنبالِ آخرین علی است شبِ لبخندِ پنجمین علی است شاعر : حسن لطفی

ای چراغ علم روشن از دمت ای رهینِ فضل و دانش عالمت با گذشت آفرینش همچنان کاروان علم دنبالت روان علم ها مشتی ز خروار تواند سینه چاک تیغ گفتار تواند باقر کلّ علوم عالمی خود به تنهایی کتاب محکمی هر چه دانش پا گذارد پیشتر سر فرود آرد به خاکت بیشتر ای امام ابن امام ابن امام جابرت آورده از احمد سلام دانش از ره مانده در پرواز تو چشم جابر روشن از اعجاز تو ای چراغ نور، پیش از نورها جلوه کرده در تمام طورها خانه ی دل تا ابد میعاد توست زینت ماه رجب میلاد توست ای چراغ عقل و دین روشن به تو چشم زین العابدین روشن به تو علم و حلمت همچو شیر و شکّر است هر یکی از دیگری شیرین تر است علم تو سرچشمه ی علم خداست حلم تو آیینه ی حلم خداست پنجه ی علم و خرد بر دامنت عاشق خُلق تو حتّی دشمنت صد چو جابر دانش آموز تواند شعله های عالم افروز تواند مشرق و مغرب پر از گفتار توست همچو قرآن جاودان آثار توست عارفان سر مست از این ساغرند جرعه نوش جام قال الباقرند با شمایم ای قلم در دست ها ای ز جام معرفت سر مست ها تا از این مکتب نگردیدید دور از قلم هاتان دمد پیوسته نور علم عالم نوری از این مکتب است تیره گی ها دور از این مکتب است علم اگر نبود به عترت منتسب نیست جز دود چراغ بولهب

هر که دور از آل پیغمبر بود جهل از دانائیش بهتر بود این قلم شمشیر حقّ و باطل است گاه جانبخش است و گاهی قاتل است گاه فردی عاقلش گیرد به دست گاه باشد در کف زنگی مست چون کند نور حقیقت را علم ذات حق سوگند خورده بر قلم ای قلم را کرده شمشیر ستم ای زبانت لال، ای دستت قلم کشور قرآن و هتّاکی چرا خاک اهل البیت و ناپاکی چرا ای همه نشریّه ات رسوائیت وای وای از این قلم فرسائیت ای گناه گمرهان بر گردنت ای زمام دل به دست دشمنت جهل و رسوایی هم آغوشت شده یا غدیر خُم فراموشت شده با قلم ظلم و جنایت می کنی حمله بر فقه و ولایت می کنی گه تمسخر می کنی توحید را گاه منکر می شوی تقلید را بی خبر، تقلید ما تعلیم ماست در حضور حق همان تسلیم ماست ما طریق بندگی پیموده ایم هم مقلّد هم محقّق بوده ایم راه ما تعلیم بوده از نخست آنچه محکوم است آن تقلید تو است ما چراغ معرفت افروختیم درس خود از اهلبیت آموختیم پیرو خطّ امام باقریم تا ابد سر مست از این ساغریم ما گرفتیم از چنین مکتب کمال یافتیم از آل عصمت این جلال چارده حصن حصین داریم ما چارده حبل المتین داریم ما چارده منظومه از یک آسمان چارده معصوم از یک دودمان چارده گوهر ز یک دریای نور چارده تصویر از یک کوه طور چارده بی مثل از یک بی مثال چارده تصویر حق از یک جمال چارده استاد کل با یک کتاب چارده فریادرس با یک خطاب چارده مشعل فروز بزم دل چارده مصباح دائم مشتعل سر خوش از صهبای توفیقیم ما زنده از تقلید و تحقیقیم ما

گل به دامن رسیده، وقت خوندن رسیده گلبارون شد مدینه نوه امام حسن رسیده سرزده از سپیده، خورشید دل و دیده مژده آی بچه شیعه، نوه امام حسین رسیده ای نسب تو بهترین تو دنیا می رسی از هر دو طرف به زهرا مدینه امشب شده عرش اعلی یا مولا، یا امام باقر، یا مولا، یا امام باقر قرعه فال احمد، عالم آل احمد از خوشحالی تو جنت میده به علی پیاله احمد جبرئیل شده خیره دلش واسه تو میره جابر موند زنده تا که ببینه روی تو رو بمیره پر شده امشب از خوشی ساغرم تا به ابد گدای پشت درم مست تولای امام باقرم تو آقا من یه برده، عشقت درمون درده دور سرت الهی، عمو علی اکبرت بگرده شاده هر روز و هر شب، از شوق تو مرتب هی می سوزونه اسپند پای قدم تو عمه زینب روی دلم حک شده نام امام باقر جون می گیرم با می جام باقر تا به ابد منم غلام باقر یا مولا، یا امام باقر، یا مولا یا امام باقر

میشه امشب باز دل من زائر، می پره تا بقیع مثل طائر دلشادم توی جشن میلاد محمد بن علی الباقر آقا منو توی همین ماه رجب، سمت بقیعت بطلب یا مولانا سیدنا باقر، یا مولانا سیدنا باقر امشب شب امیده، وقت شادی و عیده پر کن دست خالیتو، زهرا عیدی می ده امشب عرش خدا شده چراغونی خدا گرفته مهمونی هستی به زیر علمت آقا زنده شدم من از دمت آقا جشن تولدت رو میگیریم انشاءالله یه روز حرمت آقا یا مولانا سیدنا باقر، یا مولانا سیدنا باقر جبریل دوباره داره از عرش هدیه میاره یه شاخ گل توی گهواره میزاره میان از آسمون همه فرشته ها میگن تبریک آی عاشقا ای پنجمین سلاله زهرا مسند نشین قرب او ادنی هم بازی رقیه خاتونی کوچکترین امام عاشورا یا مولانا سیدنا باقر، یا مولانا سیدنا باقر من شور و صفا می خوام اینو از شما میخوام، تو سال جدید آقا یه کرب و بلا می خوام می یاد امشب نسیم بین الحرمین اجننی حب الحسین هستم اسیر عشق ثارالله هستم فقط مرید این درگاه من با دلم زائر شش گوشم روحی فداک ابی عبدالله ابا عبدالله، ابا عبدالله

حال و احوال گرفتار تماشا دارد ناله ی عبد گنه کار تماشا دارد آمدم گریه کنم تا که نگاهی بکنی چون ستاره به شب تار تماشا دارد هر چه شد بین من و تو همه را پوشاندی آبروداریِ ستار تماشا دارد ماه، ماه رجب و قرعه به نام علی است کرم سفره غفار تماشا دارد عاشق نیمه شب صحن و سرایِ نجفم حرم حیدر کرّار تماشا دارد همه ی آرزویم یک سحر کرب و بلاست شب جمعه حرم یار تماشا دارد مادری اشک فشان و پسری پاره گلو گریه ها لحظه ی دیدار تماشا دارد روضه ی قحطی آب و لبِ عطشان حسین گوشه ی صحن علمدار تماشا دارد *** کسی یارب چو تو بخشش ندارد تن من طاقت آتش ندارد