شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، سعید حدادیان

شیر خدا را خجسته همسر و همدم ختم رسل را یگانه دختر و مادر کعبه ی قلب علی وجود تو بانو قبله ی جان نبی جمال تو دختر مصحف رخسار تو تمامی قرآن گلشن دامان تو حقیقت کوثر هم به ولای تو زنده عالم و آدم هم به وجود تو بسته احمد و حیدر سیّده ی کائنات، بانوی کونین فاطمه ی طاهره، بتول مطّهر خانه ی تو قبله ی مراد امامان حجره ی تو کعبه ی امید پیمبر قلب نبی با تکلّم تو مصفّا بیت علی با تبسّم تو منّور گوشه ی چشمی گر افکنی به خلایق نیمی سلمان شوند، نیمی بوذر بر در بیت تو ای ملیکه ی هستی بر سر کوی تو ای حبیبه ی داور مریم با آن جلال، واله فضّه عیسی با آن کمال، عاشق قنبر آن که زدی عرش و فرش بوسه به پایش سینه و دست تو بوسه داد مکرر آن که تویی بانویش، جنان را بانو وآن که تویی یاورش، جهان را یاور پاکی، از خاک قنبر تو مزّین عصمت، در دست فضّه ی تو مسخّر تقوی در باغ دولت تو زند گل ایمان از نخل همت تو دهد بر تاب شنیدن نبود تا که بگویند مدح تو را ای ز حدّ مدح، فراتر پرده از این راز اگر زنند به یکسو انسان مشرک شود ملائکه کافر پی نبرد هیچ گه به اوج کنیزت تا ابد ار جبرئیلِ وهم زند پر دوزخ از لطف تو ریاضی تر از گل جنّت بی مهر تو شراره ی آذر رشته ی امّید انبیا رود از دست گر نگذاری تو پا به عرصه ی محشر گر نگشائی به حشر چشم شفاعت بسته بود باب خلد بر همه یک سر باب تو باب المراد دوست نه تنها دشمن هم نا امید نیست از این در کار قضا با اشاره ی تو معّین راه قدر با نظاره ی تو مقّدر دختر، قد خم کند به حرمت بابا بابا خم شد به احترام تو دختر یزدان نازد به اقتدار تو بنده حیدر نازد به افتخار تو همسر باغ جنان را موالیان تو زینت ملک جهانم را سلاله های تو زیور با چه گناهت زدند سیلی بر رخ یا به چه جرمت رسید لطمه به پیکر با چه گناهت شکست قنفذ بازو ای تو هوادار دست خالق اکبر با تن درهم شکسته، باز دویدی در دل دشمن برای یاری حیدر مولا پیش رخت به زهرا زهرا زینب پشت سرت به مادر مادر چشم حسن هر طرف به دست مغیره روی حسینت به سوی قبر پیمبر سینه ی ناموس حقّ و صدمه ی مسمار بیت خداوندگار و شعله ی آذر (لست ادری خبر المسمار سل صدرها خزانه الاسرار) از چه نگشتی خراب خانه ی هستی وز چه نماندی ز راه چرخ مدوّر ای ز تو تابنده نور ظاهر و باطن وی به تو محتاج، خلق اول و آخر?

تویی دل حسین جان و دلبر اباالفضل سلام خدا بر تو و اباالفضل سلام الله علی شهید کربلا جان هر شیعه به قربان اباعبدالله، به فدای لب عطشان اباعبدالله مادرم گفته به من در عوض لالایی پسرم جان تو و جان اباعبدالله مادرم حضرت زهراست! به روی قبرم بنویسید: "ز خویشان اباعبدالله" ?

ای کربلایت کعبه ی امید عالم یا حسین کوی تو بام حاجت اولاد آدم یا حسین دست خدا نام تو را بنوشته بر اوج فلک یا لیتنا کنا معک، یا لیتنا کنا معک تا عشق تو سوزد مرا سوزم بده، آهم بده تا بر زبان نامت برم فریاد جانکاهم بده با ذکر و یادت فرصتِ سیر الی الله َم بده مولا به کشتی نجات از لطف خود راهم بده بر لوح قلب ما همه شد نام زیبای تو حک یا لیتنا کنا معک، یا لیتنا کنا معک ذکر مسیحایی تو، کار مسیحا میکند حکم ورود در جنان، دست تو امضا میکند در روز محشر نام تو هنگامه بر پا میکند ذکر تو بر ما نار را "بردا سلاما" میکند در وقت میزان و صراط مهر تو می باشد محک یا لیتنا کنا معک، یا لیتنا کنا معک ای مهربان، ای نازنین جز تو ندارم هیچ کس وقتی که مرغ روح من آید به پرواز از قفس وقتی به روز بی کسی آید مرا بر لب نفس تنها امید من تویی مولا به فریادم برس یک عمر گفتم یا حسین یک لحظه می خواهم کمک یا لیتنا کنا معک، یا لیتنا کنا معک

ای دلبر و دلدار ما ای سرور و سالار ما ما را ببر به کربلا ما را رسان به شهدا یاری نما رهبر ما شفا بده مرضای ما حسین هستی منه حسین مستی منه یا حسین حب تو از اصول دینمه عشق تو مونس این دل حزینمه نمی کنی تو رهام میپیچی نسخه برام بیام تو هیئت تو، ارباب، ارباب صفا می گیره دلم شفا می گیرم دلم از این حرارت تو، ارباب، ارباب من الازل تا قیامت دل من زیر دینه اگه آبرو دارم از نگاه حسینه حسین ایها الامیر حسین دستمو بگیر لحظه ای چشم من از تو دل نمی کنه دوری از کربلا قاتل دل منه دلت شکسته بیا شدی تو خسته بیا میده به نوکر امید، ارباب، ارباب اونی که دل می بره منو و تو رو می خره زهیر و حر رو خرید، ارباب، ارباب میون خیمه ارباب عاشقی می شه معنا حتماً اهل بهشته من احب حسینا ?

شب حمله همهمه بود روی لبا زمزمه بود کِی تو دلا واهمه بود؟ دعوا سرِ سربند یا فاطمه بود دعوا سر سربند یا فاطمه بود ذکر لبا وقتی که یا زهرا می شد همه گره هامون وا می شد یاد امام و شهدا، دلو می بره کرب و بلا این رفیقم که می بینی میون دار هیئتا بود مسجدی بود، بی ریا بود از اون اباالفضلی ها بود یه شب توی میدون مین آخر به آرزوش رسید ترکشای خمپاره ها هر دو تا دستاشو برید (سقای دشت کربلا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل دستش شده از تن جدا، اباالفضل، اباالفضل، اباالفضل) (هر جا برات گریه کنم، بهشته یا اباالفضل) این رفیقم غلامعلی نوحه خونه، روضه خونه وقتی دل بابات می گیره شعرای اونو می خونه قربون کبوترای حرمت، امام رضا قربون این همه لطف و کرمت، امام رضا شنیدم سجیتکم الکرم امام رضا شما رو رها کنم کجا برم امام رضا

منو ببخش اگه برا تو حتی یه لحظه کم گذاشتم خودت که خوب می دونی آقا کسی رو جز تو دوست نداشتم جوونیمو به پات گذاشتم خوشبختی یعنی تو زندگیت امام حسین داری یه عکس تو بین الحرمین داری، خوشحالی خوشبختی یعنی تو زندگیت امام حسن داری کلی رفیق سینه زن داری، خوشحالی خوشبختی یعنی تو کشورت امام رضا داری غریبی های آشنا داری، خوشحالی خوشبختی یعنی خدا مراقب دلت باشه رقیه صاحب دلت باشه، خوشحالی یه روز می بینی با بغض گلوم میگم به عموم کشیدی گوم رو بین حجوم میگم به عموم با چوب رو لباش زدی رو به روم میگم به عموم می گم به عموم چه جوری رسیدی میگم به عموم موهامو کشیدی نخور جلو چشم بچه ها آب میبینه رباب! سرت بر روی نیزه تاب میخورد بمیرم، نیزه دارت آب می خورد طفل یتیمی ز حسین گم شده، واویلا، واویلا قامت زینب ز غمش خم شده، واویلا، واویلا عمه بیا گم شده پیدا شده، واویلا، واویلا کنج خرابه طور سینا شده، واویلا، واویلا اصغر من کی به زبان آمده، واویلا، واویلا حرمله با تیر و کمان آمده، واویلا، واویلا گوشه ی چشم تو چرا شد کبود، واویلا، واویلا فاطمه جان مگر علی مرده بود؟! واویلا، واویلا