شهادت حضرت زهرا (س)، میثم مطیعی

در شهر حرف کوچه و بازار بشنوم در خانه طعنه در و دیوار بشنوم هر بار از کنار در خانه رد شوم آوای آه... مثل همان بار... بشنوم هر بار، باز دست برم سوی ذوالفقار از غیب بانگ "دست نگهدار" بشنوم از کودکان مدام همین یک سؤال را: بهتر شده ست مادر تب دار؟... بشنوم اینها جدا جدا همه سخت است و سخت تر حرف جدایی است که از یار بشنوم سخت است از نفس نفست هم صدای بال بال پرنده های سبکبار بشنوم فهمیده ام ز سرفه ی سنگین سینه ات امشب نفس کشیدنت آسان نمی شود شاعر: محمد مهدی سیار

منو میکشه سکوتت، گریه های توو قنوتت یه حرفی بزن، یه چیزی بگو، که دردی شده لبخندت به تابوتت این خونه، بعد تو، آوار غم میشه نرو شهرمون، شهر ستم میشه نرو کمرم خم میشه نرو تو بری دلم می میره، زندگیم آتیش میگیره غم دنیا توو نگاته، پر کشیدن از خداته الهی فدایِ بغضِ صدا و اشکایی که مابینِ، حرفاته فریاد بیداری، همیشه مدیون توئه دینداری، نتیجه‌ی خون توئه علی، ممنون توئه شاخه‌ی گل پژمردم، تو شکستی و من مُردم تو بری دلم می میره، زندگیم آتیش میگیره داره میره هم نبردت، ای فدای آه سردت دارم میمیرم، دلم میسوزه، که تنها میشی بی یار و همدردت میسوزم، دخترهام، غریب و بی مادر میشن میسوزم، با غربت بغض حسن برا شهید بی کفن از غم حسن دلخونم، روضه‌ی حسین میخونم شاعر و نغمه پرداز: اکبر شیخی

شفا گرفته، دردای زهرا کم کم کنار بسترم، جمع ملائک سرمیذاره نم نم کنار دخترم، از ابر چشمام خون میباره گریم برای حیدرم، یاری نداره بگیر توو دستات، دستای سردم، خورشید عمرم، دورت بگردم آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا توو این کویر بی کسیم، آب شدی رفتی زدستم من موندم و دلواپسیم، تنها شدم بی تو شکستم شبها دیگه مثل نسیم، آروم و خسته ام ای یار مظلوم، دلدار معصوم، من با نگاهت، میگیرم آروم آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا تنها نرو ای همنفس، با هر چی دیدی از زمونه بی تو برام نمونده کَس، اشک غریبیم بی امونه خستم منم از این قفس، خدا میدونه از روی مجنون، رو برنگردون، تنهام نذاری، با این دل خون آقای زهرا، مولای زهرا، شفا گرفته، دردای زهرا شاعر و نغمه پرداز: اکبر شیخی

از همون روزی که قسمتم شد در کنار تو باشم علی‌جان کلّ دار و ندارم شدی تا خونه‌دارِ تو باشم علی‌جان سختیِ راه تو واسه من شیرینه پینه‌ی دستمو یک نگات تسکینه خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم توی این نُه بهاری که داشتیم کِی زمستونی دور و بَرَم بود؟ هیچی تُو زندگیم کم نداشتم وقتی سایه‌ت به‌روی سرم بود برکتِ عشق تو مرهم غم‌ها بود بودنت باعثِ شادیِ زهرا بود بااینکه‌خسته‌م‌و دارم میرم از این دنیا خدامیدونه‌ که بهشتم این خونه‌ست‌آقا خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم ذوالفقارت رو بردار علی‌جان من تا آخر پای تو می‌ایستم من مگه می‌ذارم تنها باشی؟! تنها باشی که من زهرا نیستم با همین بازوی زخمی و بی‌جونم تا نفس می‌کِشم پای تو می‌مونم گریه نکن آه نکش تا من هستم آقا من‌هم‌از این جماعتِ نامرد خسته‌م آقا خستگیِ تُو راه تو عشقه آقاجانم زندگی در پناه تو عشقه آقاجانم شاعر : حمید رمی

یا ابی عبدالله زاده زهرا یا ابی عبدالله عصر عاشورا یا ابی عبدالله یکه و تنها یا ابی عبدالله ما را رسان یا ابی عبدالله به کربلا یا ابی عبدالله به شهدا یا ابی عبدالله شفای بده یا ابی عبدالله مرضای ما یا ابی عبدالله یاری نما یا ابی عبدالله رهبر ما یا ابی عبدالله یک گل کنار علقمه فتاده دستش شده از تن جدا ابوالفضل بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا