- 388
- 1000
- 1000
- 1000
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
مولودی خوانی ولادت حضرت محمد (ص) باصدای محمدرضا طاهری، سال 1390
متن شعر:
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
هر یوسفی که پیرهنی از کمال داشت
با طعن گرگِ حادثه در چاه رفته بود
حتی زمین که دیر زمانی خروش داشت
در خلسهٔ شکفتن یک آه رفته بود
دختر طلای زنده به گوری به گوش داشت
شیطان به بزم مردم گمراه رفته بود
تنها به مکه بود که در جادهٔ حرا
مردی به شوق سیر الی الله رفته بود
آن مرد هم تو بودی و تکبیر زن شدی
ذریّهٔ حقیقی آن بت‌شکن شدی
آن لرزه های سقف مدائن نمود داشت
دیوارهای کنگره میل فرود داشت
وقتی که نورت از افق آغوش می گشود
بتخانه سمت خاک عبوری عمود داشت
شد آسمان به نغمه جاء الحق آشنا
آن لحظه ای که جسم تو قصد فرود داشت
دل می شنید نغمه توحید را ز خاک
دستی اگر ز دور به چشم شهود داشت
رود سماوه با قدمت جوش اشک بود
دریاچه ای به ساوه ولی عمر زود داشت
نور تو آفتاب شد و پرتو آفرید
آتشکده خموش شد از بس که دود داشت
آن سال مکه مقتل اصحاب فیل بود
یعنی که جان کعبه همیشه حسود داشت
تو جان کعبه ای و خروشان چو زمزمی
آن جا که مهر من خلایق تو محرمی
با آنکه خلقتت طفیل امیری ات
دم می زنی به پیش خدا از فقیریت
حتی به کودکی ز خدا جلوه داشتی
خورشید خانه داشت به دندان شیری ات
با آنکه تاج و تخت سلیمان هم از خداست
معراج می روی ز فرش حصیری ات
آاق را به آیه انفاق زنده کرد
از پا برهنگان خدا دستگیری ات
صد جلوه ناز می وزد از سربلندیت
عطر نماز می چکد از سر به زیری ات
کوری چشم سامری از جنس نور هست
هارون ترین وزیری خدا در وزیری ات
وقتی سخن ز لطف بهار ولی شکفت
بر غنچه لبان تو نام علی شکفت
متن شعر:
شب در سکوت کوچه بسی راه رفته بود
امواج مد واقعه تا ماه رفته بود
هر یوسفی که پیرهنی از کمال داشت
با طعن گرگِ حادثه در چاه رفته بود
حتی زمین که دیر زمانی خروش داشت
در خلسهٔ شکفتن یک آه رفته بود
دختر طلای زنده به گوری به گوش داشت
شیطان به بزم مردم گمراه رفته بود
تنها به مکه بود که در جادهٔ حرا
مردی به شوق سیر الی الله رفته بود
آن مرد هم تو بودی و تکبیر زن شدی
ذریّهٔ حقیقی آن بت‌شکن شدی
آن لرزه های سقف مدائن نمود داشت
دیوارهای کنگره میل فرود داشت
وقتی که نورت از افق آغوش می گشود
بتخانه سمت خاک عبوری عمود داشت
شد آسمان به نغمه جاء الحق آشنا
آن لحظه ای که جسم تو قصد فرود داشت
دل می شنید نغمه توحید را ز خاک
دستی اگر ز دور به چشم شهود داشت
رود سماوه با قدمت جوش اشک بود
دریاچه ای به ساوه ولی عمر زود داشت
نور تو آفتاب شد و پرتو آفرید
آتشکده خموش شد از بس که دود داشت
آن سال مکه مقتل اصحاب فیل بود
یعنی که جان کعبه همیشه حسود داشت
تو جان کعبه ای و خروشان چو زمزمی
آن جا که مهر من خلایق تو محرمی
با آنکه خلقتت طفیل امیری ات
دم می زنی به پیش خدا از فقیریت
حتی به کودکی ز خدا جلوه داشتی
خورشید خانه داشت به دندان شیری ات
با آنکه تاج و تخت سلیمان هم از خداست
معراج می روی ز فرش حصیری ات
آاق را به آیه انفاق زنده کرد
از پا برهنگان خدا دستگیری ات
صد جلوه ناز می وزد از سربلندیت
عطر نماز می چکد از سر به زیری ات
کوری چشم سامری از جنس نور هست
هارون ترین وزیری خدا در وزیری ات
وقتی سخن ز لطف بهار ولی شکفت
بر غنچه لبان تو نام علی شکفت
تاکنون نظری ثبت نشده است.