شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، محمود کریمی

امشب مدینه خوابِ راحت کرد مادر اما تو را خیلی اذیّت کرد مادر همسایه هایت را دعا کردی و این شهر هرشب فقط پشتِ تو غیبت کرد مادر چشم و سر و پهلویَم امشب درد دارند دردِ تو بر ما هم سرایت کرد مادر از بس برایم روضه خواندی از حسینم چشمم به این خون گریه عادت کرد مادر می آید آن روزی که می گویم: کجایی پیراهنش را شمر غارت کرد مادر! بر نیزه بود و ناگهان دیدم که سنگی پیشانیِ او را دو قسمت کرد مادر بازارِ شام و حال و روزِ ما به بازار عباس را غرقِ خجالت کرد مادر عمداً سنان با چند نامردِ یهودی ما را معطل چند ساعت کرد مادر ?

شراره سینه ها از آه سرده نفس تو سینه ام درگیر درده خدا زیر بغل هامو گرفته ببین داغ تو با حیدر چه کرد حیدر حیرونت، عالم گریونت تنها شدم زهرا، جونم قربونت بساط گریه هامون جورِ جوره از امشب خونه بی تو سوت و کوره خودت جای علی پیش یتیما چه جوری این همه خونو بشوره چشمام می سوزه دستام می لرزه پیش تو افتان و پاهام می لرزه حیدر حیرونت، عالم گریونت تنها شدم زهرا، جونم قربونت بباره بارون که بی زهرا ببارم عصام میشه از امشب ذوالفقارم برا مهر نماز زینبمون یه مشت از خاک قبتو میارم چشمامون خونه روضه می خونه رو شونه ی سلمان میام تا خونه حیدر حیرونت، عالم گریونت تنها شدم زهرا، جونم قربونت حسینت چشم بی تاب آورده سر خاک تو سیلاب آورده بدجوره بی حاله، تا صب میناله خاک مزار توست یا که گوداله؟! تو رفتی حال من خرابه خوشی بعد از تو واسه من سرابه حسین دیگه رمق تو پاش نداره دلم واسه حسین تو کبابه رفتی از پیشم دارم آب میشم چادر نماز تو زده آتیشم روزا گریون شبا غمگین بی قراره ببین زینب دیگه آروم نداره حسین آروم نمیشه بعد غسلت نمیدونی چه حال و روزی داره یک روز تو گودال وقتی رفت از حال جسمش رو می بینی داره میشه پامال!

قدم قدم با هر دم به عشق تو دل دادم تا اسم سقا رو میبری دلا پر از تلاتم میشه میون دریای عاشقا دلم تو دست و پا گم میشه لقبش سقاست، حرمش دریاست حرم عباس، حرم زهراست عاشق همه سال مست و رسوا بادا دیوانه و شوریده و شیدا بادا با هشیاری غصه ی هر چیز خوریم چون مست شویم هرچه بادا بادا ببین دل از کف دادم به پای تو افتادم دلای ما فاطمیه ها، دخیل ام البنین میشه ایشالا فردای محشرم، با فاطمه هم نشین میشه کرم مولاست، مدد زهراست تا خود محشر، علمش بالاست ای تن تنه ی نعره میدان علی ای جان علی، ای جان علی ای سیقل ذوالفقار بران علی ای جان علی، ای جان علی ای شیر نبرد ای علمدار حسین ای یار حسین، ای یار حسین ای جلوه گر باد طوفان علی ای جان علی، ای جان علی تو گوهر نایابی تو سایه ی اربابی ماه شب تار کربلا، جمال تابنده ی توئه مقام باب الحوائجی چه قدر برازنده ی توئه پسر خورشید، قمر مهتاب ثمر توحید، سپر ارباب ذکری که به داد هر گرفتار رسد، عباس مدد با هر ضربان قلبم تکرار کند، عباس مدد وقتی که به او تکیه زده خون خدا، در کرب و بلا پس این نه عجب که آسمان جار زند، عباس مدد امیر حزب اللهی، وزیر ثاراللهی کی تا قیامت شبیه تو، مطیع محض ولایته تو پای حرف برادرت، همه وجودت اطاعته به تو دل دادم من ناقابل مددی مولا یا ابوفاضل ای مادر شیر کربلا ام بنین، یا ام بنین ای محرم راز مرتضی ام بنین، یا ام بنین ای مادر آل مصطفی ام بنین، یا ام بنین ای شور دم سینه زنان ام بنین، یا ام بنین ای سینه زن خون خدا ام بنین، یا ام بنین ای سفره ی تو اصل شفا ام بنین، یا ام بنین ای دامن تو مهد وفا ام بنین، یا ام بنین دریاب مرا، دریاب یا ام بنین جان حضرت ارباب، یا ام بنین عباس تو خود ارباب یا ام بنین، یا ام بنین

بساط عشق به گلخانه ی علی چیدیم ولی به چیدن تو این بساط برچیدند به کهکشان غمت یک ستاره خندان نیست ولی به گریه کردن من یک مدینه خندیدند دل دریا، دل بابا، دل طوفانی ابرا چششون به چشم ماهه، کنار تربت زهرا! ?

بر خوان غم، چو عالمیان را صَلا زدند اول صلا به سلسله ى انبیا زدند نوبت به اولیا چو رسید، آسمان تپید زآن ضربتى که بر سر شیر خدا زدند آن در که جبرئیل امین بود محرمش اهل ستم به پهلوى خیرالنّسا زدند بس آتشى ز اخگر الماس ریزه‏ها افروختند و در جگر مجتبى زدند وآنگه سُرادِقى که ملک محرمش نبود کندند از مدینه و در کربلا زدند پس ضربتى کز آن جگر مصطفى درید بر حلق تشنه ی خلف مرتضی زدند اهل حرم دریده گریبان، گشوده مو فریاد بر در ِحرم کبریا زدند پس با زبان پر گله آن بضعة بتول رو در مدینه کرد که یا ایهاالرسول این کشته ی فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست این نخل تر کز آتش جانسوز تشنگی دود از زمین رسانده به گردون حسین توست این خشک لب فتاده دور از لب فرات کز خون او زمین شده جیحون حسین توست این شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه خرگاه زین جهان زده بیرون حسین توست ************************** پدر خاک پسرت خاک نشد مادر آب، پسرت آب نخورد ?

بزنیدم که در این دشت مرا کاری هست گل اگر نیست ولی صحنه ی گلزاری هست ساربانا! مزنید این همه آوای رحیل آخر این قافله را قافله سالاری هست ******************** مو که آشفته حالم چون ننالم شکسته پر و بالم چون ننالم همه گویند زینب ناله کم کن تو آیی در خیالم چون ننالم ******************* همین است و همین است و همین است فقط حیدر امیر المومنین است همین است و همین است و همین است تمام دین امیر المومنین است