شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، سید مهدی میرداماد

ای کتاب ثنای تو قرآن وی ثنا گسترت خدای جهان حسن یزدان به چهره ات پیدا سرّ هستی به سینه‌ات پنهان دشمنی با تو تلخ تر از کفر دوستی با تو خوشتر از ایمان خانه ی خاکی تو قبله ی دل حجره ی کوچک تو کعبه ی جان دل شیر خدا ز تو روشن جان ختم رسل تو را قربان قصّه ی عصمتت نه حدّ سخن گفتن مدحتت نه کار بیان بذل یک نان تو کند نازل سوره ی هل اتی علی الانسان کیستی تو که مصطفی می‌گفت جان بابا فدات فاطمه جان کیستی ای فراق تو همه درد کیستی ای وصال تو درمان کیستی تو که در هجوم ستم آمدی حافظ امام زمان برتر از درک و دانش همه ای چه بخوانم تو را که فاطمه ای در دل انبیا امید تویی بر لب اولیا نوید تویی آن که مانند قدر مجهولش قبر او مانده ناپدید تویی آن که چون زینب و حسین و حسن پاک فرزند پرورید تویی آن که جز باب و شوهر و پسرش هیچ مردی ورا ندید تویی آن که اسلام سرفراز از او آن که قدش به غم خمید تویی آن که با تیغ احتجاج و بیان پرده ی خصم را درید تویی آن که در موج دشمنان تنها به دفاع علی دوید تویی آن که در راه حفظ جان علی رنج هستی به جان خرید تویی آن که در ماتمش به ناگه، رنگ از رخ مرتضی پرید تویی

یه مدینه یه بقیعه یه امامی که حرم نداره! سینه زن ها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره ******************** خدا حافظ ای تمام امیدم در این عالم بهتر از تو ندیدم خدا حافظ کوچه های مدینه خدا حافظ میخ و پهلو و سینه خدا حافظ ای نماز نشسته خداحافظ یار خانه نشسته

ای ز نبی ربوده دل روی خدا نمای تو ای ز علی گره گشا، دست گره گشای تو پیش روی نبی، نبی عازم دست بوسیت پشت سر علی، علی ملتمس دعای تو درد نهفته ی دلت، اشک شبانه علی حرف دل علی بود، گریه ی بی صدای تو تو سپر علی شدی، پیش هجوم دشمناش محسن بی گناه تو، شد سپر بلای تو بازوی بسته شیر حق، راهی مسجد النبی تو در قفای او روان، حسین در قفای تو تا ز علی نهان کنی، قصه ی گوشواره را دست تو بود بر روی، روی خدا نمای تو تا که به پاست عالمی، قطع نمی شود دمی ناله ی وای وای ما گریه های های تو تربت بی چراغ تو، سینه ی داغدار ما قبر تو هر کجا بود، در دل ماست جای تو ?

همدم یار شدن دیده ی تر می خواهد پیر میخانه شدن اشک سحر می خواهد عاشقی کار دل مصلحت اندیشان نیست قدم اول این راه جگر می خواهد هر که عاشق شده، خاکستر او بر باد است عاشق از خویش کجا، رد و اثر می خواهد در ره عشق طلا کردن هر خاک سیاه فقط از گوشه ی چشم تو نظر می خواهد هنر آن است نسوزی به میان آتش پر زدن در وسط شعله هنر می خواهد *************************** دیر آمدم، دیر آمدم در داشت می سوخت حیدر میان وای مادر داشت می سوخت ما عشق را پشت در این خانه دیدیم زهرا در آتش بود، حیدر داشت می سوخت *************************** من غم و مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کآمدم دستور تا آخر گرفتم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه ی آب فرات، ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

اگر دیدی گل یاسی به روی چهره نم دارد مپرس از درد و احوالش، مجال گریه کم دارد نشاط صبح باغی را اگر طوفان به هم ریزد مپرس از باغبان حال نهالی را که خم دارد چونان که جسم بانویی شبانه دفن شد در خاک مپرس از مدفنش دیگر، ببین اصلاً حرم دارد؟! به رقم زعم عابرها، زنی با چادری خاکی و حتی صورتی نیلی، ضمیری محترم دارد! نمی خواهم برنجانم، کسی را بی سبب اما چگونه مرگ یک مادر، چهل تن متهم دارد؟! ?

مدینه دیگه جای زندگیم نیست مدینه اون، مدینه ی قدیم نیست کیو بگم تو کشتنت سهیم نیست بچمو کشتن، ما را کشته داغش قبرش کجاست با هم بریم سراغش خونه، بی تو خاموش میشه چراغش خونمو پر شور می کنی، خسته نباشی زهرا نشسته جارو می کنی، خسته نباشی زهرا سه ماه رو گرفتی و چه شده امروز این همه به حیدر هی رو می کنی خسته نباشی زهرا درست می بینم صورتت کبوده؟! گل چه بلایی به سرت اومده؟! بسترت بستی کنار حجره نکنه وقت سفرت اومده؟! اصلاً بیا رو بگیر از من فقط دل از این خونه نکن حقت نبود کنج قفس بیافتی حقت نبود که از نفس بیافتی نفس بگیر تا از نفس نیفتی ببین که کارو به کجا کشوندن بهشتمون رو خودشون سوزوندن دستت نمک داشت، پس چرا شکوندن؟! دارم پرای سوخته تو هدیه به افلاک می کنم اصلا نمیشه باورم یه روز تو را خاک می کنم با دستی که شکسته شد اشک منو پاک می کنی با دستایی که بسته شد اشک تو رو پاک می کنم فکر غریبی منو نکردی که حرف رفتن رو وسط آوردی باز داشتی گلدونا رو آب می دادی من که می دونم خودت آب نخوردی این روزا که مأمور صبر حیدر زخمیه سینه ی ستبر حیدر کجا میری دار و ندار حیدر از کوچه دیگه بگذری سخته بگم ادامشه شو کی دیده گردن امام حلقه کنن عمامه شو ؟! بدتر از اینشم بگم می شناسم اون امامی که عمامه و عبا که هیچ می دزدن از تن جامه شو!