شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)، مهدی رسولی

مرغ درمانده ام و بال و پرم افتاده قرعه ی خون جگری بر جگرم افتاده معصیت ریشه ی ایمان مرا سوزانده بی سبب نیست ز شاخه ثمرم افتاده یک نفر نیست به داد من تنها برسد آنقدر دام گنه دور و برم افتاده دیر شد، آخر عمری به خودم آمدم وسط معرکه دیدم سپرم افتاده همه ی دار و ندار دل رسوای من است این دو تا قطره که از چشم ترم افتاده حب زهرا من خسران زده را آدم کرد بر زبان همه حالا خبرم افتاده بی سبب نیست به لب نادعلی می خوانم به سرم شور نجف، شور حرم افتاده هر شب جمعه دلم سوخت از آن روزی که سوی شش گوشه ی دلبر نظرم افتاده *********************** ثارالله ضریح باصفاتو عشقه ثارالله غروب کربلاتو عشقه *********************** روزی ام کرب و بلا نیست ولی شکر خدا به سوی مجلس روضه گذرم افتاده مادری موی پریشان به حرم آمد و گفت خنجری کند به جان پسرم افتاده *********************** خدا مادرم را کجا می برند گمانم برای شفا می برند *********************** صحبت از کوچ پرستو نکنید عطر یاس پرپرو بو نکنید با شمام ستاره های آسمون جای قبر ماهمو رو نکنید وقتی که دارید به خاکش می ذارید گلمو پهلو به پهلو نکنید *********************** از وقتی رفتی علی بهونه می گیره دخترم کنج حرم بهونه می گیره پاشو علمدارم پاشو کس و کارم

فاطمه الزهرا فاطمه الزهرا توی غریبی تو اوج غمها مدد می گیرم از نام زهرا محتاجم به یک نخ چادر نمازش محتاجم به یک دعای راز و نیازش ذکر لبم تو این دار دنیا یا فاطمه یا ام ابیها جان فاطمه عشقی طلادی سرچشمه ولادی جانلار آدینه قربان مادر کربلادی فاطمه الزهرا فاطمه الزهرا کجا رو دارم من غیر از این در فدای نام زهرا و حیدر لطف مادریتو هرگز نبردم از یاد اشک فاطمیه ها آبرو به من داد محشر میشه یک باره دگرگون وقتی میگن این فاطمیون جان فاطمه عشقی طلادی سرچشمه ولادی جانلار آدینه قربان مادر کربلادی

أشهدُ انّکِ عصمه اللهِ الکبری أشهدُ انّکِ آیتُ اللهِ العُظمی انتِ اِنسیّه الحَوراء السَلام مَلیکَه النساء السلام علامه الهُدی السلام حبیبه النَّبی السلام مُحامِیَ الوِلاء یازهرا، مطهّره، منوّره، محدّثه یازهرا، چقدر اسامی شما مقدّسه یازهرا، همین که مادرم تویی برام بسه یازهرا، مدد یا فاطمه اَشْهَدُ اَنَّکِ صِفوَه اللهِ الْعُلیا اَشْهَدُ اَنَّکِ رَحمه الله لِلدُّنیا اَنتِ صدیقه الکبری السَلامْ قَلادَه الوجود السَلامْ حَلیفه السجود السَلامْ مَکینَه السَّماء السَلامْ شَهیده الشُّهود یازهرا، حکیمه و فهیمه و مکرمه یازهرا، مسیر تو همون صراط اَقْوَمه یازهرا، خدا رو شکر عشق تو تو قلبمه یازهرا، مدد یا فاطمه اَشْهَدُ اَنَّکِ دُرّه بحرِ النَّدی اَشْهَدُ اَنَّکِ نور آیاتِ الهُدی اَنتِ فاطمه الزهرا السّلام شَفیعه العُصاه السلام وَسیله النَّجاه السلام عَبیده عابده السلام مُقیمه الصلاه یازهرا، سلیمه و جلیله و معظّمه یازهرا، اسامی تو زینت دو عالمه یازهرا، هرچی برای وصف تو بگیم کمه یازهرا، مدد یا فاطمه

من یه عمره تو دنیا فدایی توام آقا مفتخر به عنوان گدایی توام آقا من بهشتو می خوام چیکار آخه وقتی که تو رو دارم عمریه سرم رو با گریه رو تربت تو می ذارم من به تو بدهکارم خیلی خالیه دستم اما هستیمه این آه جون من فدای تو یا حسین ذبیح الله یا حسین یا حسین یا حسین یا حسین هر که با علی باشه روسپیده توی محشر اشفعی لنا زهرا تویی بهشت پیغمبر چون خدا عذاب جهنمو از محب تو برداشت فاطمه شدی تا جدا کنی هر کی حب حیدر داشت هر کی حب حیدر داشت تو فدا شدی تا که دنیا با علی باشه روی ماذنه هامون ذکر یا علی باشه یا حیدر علی یا حیدر علی حاجتم رو می گیرم یه روزی با نگاه تو عمری آرزوم بوده فدا شدن تو راه تو گرچه این گدا بی لیاقت و بی سعادته مادر اما توی قلبش یه عمره شوق شهادته مادر غرق حاجته مادر رفتی و شهادت شد زنده با قیام تو آخرین مناجات هر شهیده نام تو یا زهرا مادرجان یا زهرا مادرجان

آن بانویی که نام خودش شعر مطلق است در وصفش استعاره نیاید به هیچ کار نامی که داده است به زن قیمتی دگر نامی که داده است به مردان هم اعتبار آن نام را می‌آورم اما نه بی‌ وضو دل را به آب می زنم اما نه بی گدار جبر آن زمان که پشت در خانه اش نشست برخاست آن قیامت عظمی به اختیار رفت آنچنان که از نفس افتاد جبرئیل گویی محمد است به معراج رهسپار شد عرصه گاه تنگ ولی ماند پشت در چون ماندن علی به احد ماند استوار برگشت زخم خورده ولی فاتح نبرد چون بازگشت حمزه از آشوب کارزار در خون خضاب شد تن یاران بعد از او آنها که نام "فاطمه" را می‌زنند جار من از کدام یک بنویسم که بوده اند حجاج‌ها به ورطه تاریخ بی شمار آنها که با غرور نوشتند ساختیم دریاچه های احمری از خون این تبار از کربلا به واقعه فخ رسیده ایم از عمق ناگوارترین ها به ناگوار محمود غزنوی به عداوت مگر نساخت از استخوان فاطمیان چوبه های دار بوسهل زوزنی به شرارت هنوز هم محکوم می کند حسنک را به سنگسار در لمعه الدمشقیه جاریست همچنان خون شهید اول و ثانی چون آبشار اما هنوز هم به تأسی ز فاطمه نام علی است روی لب شیعه آشکار بیت از هلالی جغتایی نشسته است از آن شهید شیعه به ذهنم به یادگار جان خواهم از خدا نه یکی بلکه صد هزار تا صد هزار بار بمیرم برای یار فرق است، فرق فاحشی از حرف تا عمل راه است، راه بی حدی از شعر تا شعار اینک مدافعان حرم شعله پرورند تا در بیاورند از آن دودمان دمار با تیغ آبدیده ای از نوع اعتقاد با اعتقاد محکمی از جنس ذوالفقار زهراست مادر من و من بی قرار او آن نام را می آورم آری به افتخار آن بانویی که وقت تشرف به رستخیز پیغمبران پیاده می آیند و او سوار فریاد می زنند که سر خم کنید، هان تا از صراط بگذرد آیات سجده دار هرجا نگاه می کنم آنجا مزار اوست پنهان و آشکار چنان ذات کردگار‌ اینها که گفته ایم یکی بود از هزار اما هنوز شیعه مصمم، امیدوار