شب پنجم محرم، محمود کریمی

پس از آن گفت و شنود آن شه ابرار ندا داد در آن عرصه پیکار به آن لشکر خون خوار که ای قوم ستمکار منم حجت دادار منم آنکه به هر عضو تنم بوسه زده احمد مختار اگر اهل نمازید بدانید که ما روح نمازیم اگر اهل دعایید بدانید که ما جان دعاییم اگر عبد خدایید بدانید که ما وجه خداییم خدا را به چه تقصیر ستادید و کشیدید به قتلم ز ره کینه و تزویر همه نیزه و شمشیر نمودید رخم را هدف سنگ دلم را هدف تیر چه رو داده که با ختم رسل یک سره پیوند گسستید چنین عهد شکستید همین آب که بر وحش و طیور و همه ی خلق مباح است به روی پسر فاطمه بستید در این ماه که ممنوع قتال است چه رو داده که خون من مظلوم حلال است چرا خیل جوانان مرا یکسره کشتید و به شش ماهه ی من رحم نکردید زدید از ره بیداد به حلقوم علی اصغر من تیر جفا را صد افسوس که در پاسخ ریحانه ی پیغمبر اسلام زبان را ز ره کینه گشودند به دشنام که یکباره همان مظهر خشم ازلی وارث شمشیر علی نعره کشید از جگر و تیغ کشید از کمر و کرد سر و جان سپر و ریخت بهم بحر و بر و کرد چنان حمله برآن قوم که در خاطره ها گشت عیان خندق و بدر و احد و خیبر و احزاب که دیده است که یه فرد لبه تشنه که هفتاد و دو داغش به جگر مانده کند حمله به یک لشکر و لشکر بگریزند به صحرا و بیابان و در و دره و کوه و کمر از تندر خشمش ملک الموت گرفته است به کف انگشت تحیر که حسین است و یا کرده خدا حمله بر این قوم سمتکار زهی تیغ و زهی دست و زهی عزم و زهی غیرت و ایثار که یک فوج سپه بر کف یک مرد شده سخت گرفتار بیایید و بیبنید حسین است که می رزمد و می تازد و از خشم جهانگیر و شراره دم شمشیر و ز فریاد خروشنده ی تکبیر به هم ریخته اوضاع زمین را و سما را اگر پیرو میثاق خداوند نمی بود به یک حمله ی آن حجت دادار نمیماند به جا یک تن از آن لشکر خونخوار به تسلیم خدا بازوی او ماند ز پیکار که آن قوم ستمکار به او حمله نمودند به شمشیر شرربار یکی زد به جبین سنگ یکی بر جگرش نیزه یکی بر دهنش تیر یکی فرق وی را کرد جدا از دم شمشیر فلک آتش طوفنده شد و سخت بر افروخت ملک بال و پرش سوخت قدر ریخت به سر خاک

ای اشک سینه سوز اثری داشتی چه شد ای آه آتشین شرری داشتی چه شد پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد پر زد سپس به وادی بطحا و داد زد ام البنین تو تاج سری داشتی چه شد کس نیست پرسشی کند از شاه کربلا ای آفتاب دین قمری داشتی چه شد ای نور عین فاطمه با قد خم چرا ای سرو راستین کمری داشتی چه شد آه از دمی که زخم زبان زد ستمگری ای شاهباز بال و پری داشتی چه شد پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد ام الائمه گفت نوحو علی الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین

اکبر شد اربا اربا پس من چی قاسم شد زائر زهرا پس من چی پسرای عمه زینب پس من چی شیش ماهه بعد سقا پس من چی می دونستم نمیزاری بیام داره می لرزه دستام و صدام دلتنگم برای بابام به عمه گفتم میرم حاجتمو میگیرم اگه نیام انصاف نیست شهید نشم میمیرم جنگیدن پسر عمو هام پس من چی همه رفتن کنار بابام پس من چی همه واسطه آوردن پس من چی من تنها هنوز اینجام پس من چی اومدم تا بشم پرپرِ تو تا سپر شم برای سرِ تو باشم تیر آخر تو به پات تا پای جونم تا آخرش میمونم دوباره بی بابا شم آخه مگه میتونم به عمه گفتم میرم حاجتمو میگیرم اگه نیام انصاف نیست شهید نشم میمیرم سر تا پا غرق خونی پس من چی زخمی و نیمه جونی پس من چی داری میری تنهای تنها پس من چی راهی آسمونی پس من چی اگه زورم رسید تا ببرم تن بی جون تو تا به حرم دیگه غصه ای ندارم تو کل این چند ساله حال خوشم این حاله عمو تو هم میبینی بابام تو این گوداله به عمه گفتم میرم حاجتمو میگیرم

دست بکش بر سر من ای شهید بی کفن ای یتیم بی کفن یا عبدالله ابن حسن یا حسن یا حسین ضربان دلم

عبداله ام حسین آبرویم جدا نمیشوم من از عمویم منم به پایش شهید آخر الله اکبر الله اکبر حسین سردار ره دین بود حقیقت حق طلبی این بود از سر نی گفت سبط پیمبر الله اکبر الله اکبر

یا من رای العباس کر علی جماهیر النقد قالت ام البنین اولادی و من تحت الخضرا کلهم فدا لابی عبدالله یا عباس ماکو مثلک القمر یا عباس یا من رای العباس کر علی جماهیر النقد و وراه من ابناء حیدر کل لیث ذی لبد انبئت ان ابنی اصیب براسه مقطوع ید ویلی علی شبلی امال براسه ضرب العمد لو کان سیفک فی یدیک لما دنی منه احد یا عباس ماکو مثلک القمر لا تدعونی ویک ام البنین تذکرینی بلیوث العرین کانت‌بنون لی ادعی بهم و الیوم اصبحت و لا من بنین .... یا عباس ماکو مثلک القمر سیدی ماکو مثلک الغریب

تو محرم میباره چشمامون نم اشکا از دل شیدامون تا اسمت میشکفه رو لب هام ای آقا جون دل من شده کودک خونه ی تو که می گیره همیشه بهونه ی تو آخه از کی بپرسه نشونه ی تو به فدای سرت دل شعله ورت شده عرش خدا پر بال و پرت آقام ای آقام ای دل دریاها کویر و هامون همه لیلاها به غمت مجنون دل سنگم آب میشه با غم هات ای آقا جون دل قاصدکم همه جا پیِ تو مثل برگ خزونه آواره ی تو توی رویاها سمت ستاره ی تو به فدای تنت تن بی کفنت شده اشک خدا پر پر زدنت به فدای سرت دل شعله ورت شده عرش خدا پر بال و پرت تو که روضه ات درمون دردامه تو که اسمت رو لب شیدامه دل و جون زندگیمی آقا من می خوامت دل من شده خونه ی ماتم تو به فدای شبای محرم تو روی عالمه سایه ی پرچم تو ببرم به حرم غمتو بخرم به فدای غمت پدر و مادرم به فدای سرت غم شعله ورت شده عرش خدا پره بال و پرت آقام ای آقام ای