شب اول صفر، محمود کریمی

از سر پیچ جاده راه افتاد با صفا صاف و ساده راه افتاد پا برهنه پیاده راه افتاد پدر خانواده راه افتاد از اهالی ده به رسم وفا با خودش داشت التماس دعا راه دور و پر از مشقت بود کوله بارش پر از ارادت بود گرچه هر گام او عبادت بود آرزویش فقط زیارت بود چقدر قطره رو به دریایش همگی پابرهنه می آیند راه بسیار رفته کم مانده گریه شوق جای غم مانده روی دوشش فقط علم مانده دو قدم تا دم حرم مانده فلکه آب روبروی حرم بر مشامش رسید بوی حرم ناگهان ایستاد می گردد چشم او مثل باد می گردد با همه اعتقاد می گردد پی باب الجواد می گردد عشق شان نزول آن در بود اشک اذن دخول آن در بود دم در گفت یا امام رضا من مریضم شفا امام رضا سرطان مرا امام رضا نه، فقط کربلا امام رضا دم در بود که مسافر شد ساک خود وانکرده زائر شد چند شب بعد پنجره فولاد کربلا خسته از مسیر زیاد کفش خود را به کفشداری داد پای شش گوشه تا رسید افتاد گرد و خاک حرم که پاکش کرد خادمی کنج صحن خاکش کرد **************** گر زحمتت افتد که نهی پای به چشمم بگذار که من چشم به پایت بگذارم حیف از تو عزیزی که منت یار بخوانم لیکن چه کنم جز تو کسی یار ندارم

خیلی سخته بریزه روی خاکا خون جگر خیلی سخته بخندن به افتادنت چند نفر خیلی سخته پدر باشه چشم انتظار پسر خیلی سخته که صد بار روی خاکا بشینی خیلی سخته که از زهر، دنیا رو تار ببینی خیلی سخته ببینی آقات از پا میفته عمامه امامت روی خاکا میفته خیلی سخته که از قتل و غارت براتون بگم خیلی سخته بخوام از اسارت براتون بگم از ناموسم از عمق جسارت براتون بگم خیلی سخته بگی از روز سختی سادات خیلی سخته گذشتن از دروازه شامات خیلی سخته وقتی که سنگ با آیینه در بیفته سخته دختر ببینه از نیزه سر بیفته خیلی سخته که تو پای برگ گل خار بره خیلی سخته یه روز عصمت الله تو انظار بره خیلی سخته که ناموس مولا تو بازار بره سخت تر اینه برقصن سخت تر اینه بخندن سخت تر اینه برای تماشا صف ببندن سخت تر از اینا اما توی بزم شرابه اون وقتی که سر افتاد پیش پای ربابه

رعیت این سلطانم گدای این دربارم محاله چشم از دست امام رضا بردارم محاله خالی باشه دستم تا امام رضا رو دارم به فدای دست کریمت به فدای لطف زیادت بزار بمونم در خونت آقا تورو جان جوادت دوای غصه های من نظر به گنبد طلاست برات کربلای من تو دستای امام رضاست یا علی بن موسی الرضا بفرست ما رو کربلا دور ضریحت دائم یه عالمه مهمونه به کام زائر طعم محبتت می مونه تو رو می خوام و به خدا هرچی که تو بخوای همونه کاشی کاریای گوهرشاد شلوغی پنجره فولاد به منی که گمشده بودم مسیر بهشتو نشون داد هرچی میشه دلم می خواد راهی مشهدت بشم بزار که زود به زود بیام فدای مرقدت بشم یا علی بن موسی الرضا بفرست ما رو کربلا دوای غصه های من نظر به گنبد طلاست برات کربلای من تو دستای امام رضاست یا علی بن موسی الرضا بفرست ما رو کربلا محرمم سرشار از روایت ریّانه تپش تپش ذکرم یا سیدالعطشانه دلم پر از زنده ترین عشقه، عاشقی جهانه دلیل مقدس اشکام روایت ابن شبیبه دلیل وجودی چشمام گریه برا شاه غریبه گفته امام رضا باید سینه زنا بگن حسین بگن غریب تشنه لب شهید بی کفن حسین زائر اربعین میشم با مدد امام رضا زائر اون بدن که رفت سرش به روی نیزه ها راس حسین به نیزه ها آتیش زدن به خیمه ها

از هر چی عشقه توبه کن با حسین عشقو تجربه کن خاطرات اربعینش نمیشه دیگه تکرار بیا بگو یا علی و بار سفر رو بردار آقامو هر جوریه بازم راضی می کنم فقط با نام حسین من عشق بازی می کنم آقامو هر جوریه با گریه راضی می کنم فقط با نام حسین من عشق بازی می کنم این خورشید پر فروغ تره هر سال از قبل شلوغ تره خاطرات اربعینش نمیشه دیگه تکرار تو موکبا همه میگن هلابیکم للزوار نرفتی دیر نشده برو واسه یه دفعه شروع قصه عشق از ایوون نجفه آقامو هر جوریه با گریه راضی می کنم فقط با نام حسین من عشق بازی می کنم

رسید کار به جایی ز عاشقی ما را که در قبیله ما هر که بود مجنون شد یک مصرع است حاصل عمری که داشتم یار آمد و گرفت و به بندم کشید و برد