شب 28 صفر، مجید بنی فاطمه

گفتم که عمر ماه صفر رو به آخر است دیدم شروع محشر کبرای دیگر است گردون سیاه و فضا پر زدود و آه تاریک تر ز عرصه تاریک محشر است گرد ملال بر رخ اسلام و مسلمین اشک عزا به دیده زهرای اطهر است گفتم چه روی داده که زهرا زند به سر دیدم که روز، روز عزای پیمبر است پایان عمر سید و مولای کائنات آغاز دور غربت زهرا و حیدر است قرآن غریب و فاطمه از آن غریب تر اسلام را سیاه به تن خاک بر سر است روی حسین مانده به دیوار بی کسی چشم حسن به اشک دو چشم برادر است ای دل بیا و گریه زینب نظاره کن مانند پیرهن جگر خویش پاره کن زهرا به خانه و ملک الموت پشت در از بهر قبض روح شریف پیامبر از هیچ کس نکرده طلب اذن و ای عجب بی اذن فاطمه ننهد پای بیشتر با آنکه بود داغ پدر سخت، فاطمه در باز کرد و اشک فرو ریخت از بصر یک چشم او به سوی اجل چشم دیگرش محو نگاه آخر خود بود بر پدر اشک حسن چکیده به رخسار مصطفی روی حسین بر روی قلب پیامبر دیگر نداشت جان که کند هر دو را سوا بر روی دوش خویش به هر کوی و هر گذر زد بوسه ها به حلق حسین و لب حسن از جان و دل گرفت چو جان، هر دو را به بر هر لحظه یاد کرد به افسوس و اشک و آه گاهی ز تشت و گاه ز گودال قتلگاه

نوبت غم می شود تکیه علم می شود خانه دلهای ما مثل حرم می شود هرم حرارت داغ عزای تو در رگ و خونم حسین مثل زهیر و جناده و عابس گرم جنونم حسین شیرین تر از جان منی حب الحسین اجننی به وجودم تار و پودم جاریه عشقت همیشه آخه جز تو، تو دل من عشقی دیگه جا نمیشه این قلب مجنون و لایق کردی پای روضه ت ما رو عاشق کردی این دل رسوا رو می شناسم با ابی عبدالله هر نفسم دائم می خونه یا ابی عبدالله ای امید ناامیدا حسین آخرین ذکر شهیدا حسین در خونه ت هر کی باشه آبرو داره عزیزه کی می دونه قیمتش رو اشکی که واست بریزه بی تو باشم آقا کارم زاره کی تو عالم انقدر عاشق داره خیلی کرم داری قدر دنیا نوکرم داری هر جا برم هستی چون تو دلها تو حرم داری می نویسم روی پرچم حسین بهترین آقای عالم حسین ای امید ناامیدا حسین آخرین ذکر شهیدا حسین

رسید از راه لحظه تلخ جدایی امون از این همه ظلم و بی وفایی کنار بستر تو روضه و آهه بدرقه ت یکی یکی اشکای ماهه نگاه دختر تو خیره به آسمونه دستات تو دست زهراست ولی چه نیمه جونه از اشک زهرا و علی، دلش گرفته آسمون فاطمه میگه با نگاش اگه میشه یه کم بمون یا رحمة للعالمین، یا رحمة للعالمین حسن و حسین و زینب بی قرارن روی دیوار غریبی سر میذارن شب رفتن پیمبر شب درده چون دیگه از این سفر برنمی گرده امون از این مصیبت، عزا به پا شد امشب برا پدربزرگش زبون گرفته زینب بی تو عذابه زندگی نرو عزیز مادرم از داغ رفتنت ببین خونه دو تا چشم ترم یا رحمة للعالمین، یا رحمة للعالمین بعد رفتنت وفا نکرد مدینه مجتبی دید مادرش روی زمینه همه جا تیره و تار شد با یه سیلی دخترت نفس زنان با روی نیلی مسیر خونه گم شد حسن تنش می لرزید به اشک چشم زهرا یه بی حیا می خندید اینا همش بهونه بود فاطمه دلتنگ شده بود بعد سه ماه پیش چشات رسید با صورت کبود وای مادرم وای مادرم، وای مادرم وای مادرم

حرف دلم از قدیمه عشق من این نوکریمه پیرهن مشکی روضه ت ارثیه مادریمه گریه برای تو خیر العمل حسین ان کنت باکیا فابک علی الحسین از روضه ها تا کربلا پرواز می کنم چشمام و میون حرمت باز می کنم ای قرار دلها بی قرارم آقا السلام علیک یا عزیز الزهرا یا عزیز الزهرا، یا عزیز الزهرا کار خدا با دلیله مدح تو با جبرئیله ای که به عشق تو ارباب می زنه قلب عقیله عهد من و تو از روز ازل حسین ان کنت باکیا فابک علی الحسین روشن شده دنیا همه از نور حسین عالم رو گرفته به خدا شور حسین ای قرار دلها بی قرارم آقا السلام علیک یا عزیز الزهرا یا عزیز الزهرا، یا عزیز الزهرا

بخوان نوحه در این عزا برای رسول خدا شب اشک و آه است جهان بی پناه است در این داغ عظمی می کوبم به سینه در سوگ پیمبر می سوزد مدینه به اشک چشمان ترم سینه زن پیمبرم یا رحمة للعالمین، یا رحمة للعالمین علی نوحه خوان در برت پریشان شده دخترت شده داغ دنیا یتیمی زهرا بعد از تو خزان شد آن یاس بهاری شد باران عجین بغض بی قراری فاطمه خون جگر شده سینه زن پدر شده یا رحمة للعالمین، یا رحمة للعالمین

اگر که غم برای توست غم به درد می خورد غمت برای خوب بودنم به درد می خورد نباید از یکی دو قطره اشک هم گذشت چون همین دو قطره اشک لاجرم به درد می خورد بلند گریه می کنم هزار شکر این صدا برای روضه تو دست کم به درد می خورد اگرچه سنگدل شدم ولی حسین قلب من برای سنگ فرش در حرم به درد می خورد اگر پرم به درد پر زدن نمی خورد ولی برای روی تیغه علم به درد می خورد حسین اگر خودت نظر کنی به شعرهای من شبیه شعرهای محتشم به درد می خورد مدافع شعائر توییم با سلا ح شعر درست مثل اسلحه قلم به درد می خورد دم حماسی میون دار روضه گرم باد شبیه ذوالفقار این دو دم به درد می خورد هزار حج به زیر پای زائر تو ریخته مسیر کربلا قدم قدم به درد می خورد در آخرت تو را به جان مادرت قسم دهم در آخرت فقط همین قسم به درد می خورد ابالفضل باوفا علمدار لشگرم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

سایه ت روی سرمه مادرت مادرمه تنها آرزوی من زیارت تا صحن حرمه ولوله میشه تو حرم تو حرم تو حرم تو حرم فاطمه میگه پسرم پسرم پسرم پسرم ای جان حسین جانان حسین جانم سنه قربان حسین

من و رسوایی، من و تنهایی، اومدم آه بکشم من و این دردم میشه برگردم نذار شرمنده بشم تصمیمم و گرفتم با اینکه خیلی دیره جز دستای کریمت دستم و کی بگیره عمر من تباه شد دریای گناه شد تا گفتم حسین جان گفتی سر به راه شد ببخش آقا، ببخش آقا، ببخش آقا، ببخش آقا نوکرخوبی نبودم خودمم می دونم آقا ولی من هر چی که باشم پای تو می مونم آقا دم غروب می گیره دلم نگو حرم که میره دلم همه رفیقام رفتن من موندم و آه به جون هر چی مرده قسم اگه به کربلا برسم برا تو می میرم تنها با یه نگاه می میرم آقا شده گریه کار نوکرت شب و روز می میرم آقا چقدر حرم ندیده مونده هنوز می میرم آقا می میرم آقا ابالفضل ابالفضل ابالفضل