شب سوم محرم، سید مهدی میرداماد 97

جگرم سوخته، صدام شرر داره یا حسین گفتن من، اثر داره باید این بزدلای شام بدونن نوه ابوتراب جیگر داره سر تا پا شبیه باغ لاله ام نیمه شب گُر می گیرم با ناله ام فاطمه شدن به سن و سال که نیست من خودم یه زهرای سه ساله ام چی میشه، بیای و بهترم کنی فکری واسه چشمای ترم کنی من می خوام بازم رو زانوت بشینم من می خوام خودت چادر سرم کنی باباجون، مثل تو، دنیا نداره تو دلم جز تو کسی جا نداره دخترا منو به هم نشون می دن میگن این دختره بابا نداره تو رو هی می بوسیدم، یادش بخیر روی پات می خوابیدم، یادش بخیر واسه من قصه می گفتی یادته خوابای خوب می دیدم یادش بخیر بعد تو دستای بسته رو دیدم ورم پاهای خسته رو دیدم از روی ناقه زمین که افتادم مادر پهلو شکسته رو دیدم می خونم، با این لبای پر ز خون زیر لب انا الیه راجعون نباید محتضر رو تنها گذاشت این شب آخری رو پیشم بمون تو بخوای بازم کبوترم بابا با پر شکسته می پرم بابا به زیر دست و پا افتادم ولی روسری نیفتاد از سرم بابا دلا رو با روضه بی قرار کنم همه را به داغ تو دچار کنم نون و خرما جلو پام پرت می کنن چن روزه گرسنمه، چه کار کنم دم دروازه همین که رسیدم چیزی جز بی احترامی ندیدم تو شلوغی وسط نامحرما صدای آه عمومو شنیدم از نگاه تند و تیز بدم میاد توی شام از همه چیز بدم میاد مجلس شراب منو ریخته به هم خیلی از اسم کنیز بدم میاد

یا شهید الشهداء یا غریب الغربا زنده شد دلم به عشق تو کشته بین دو نهر آب نور الله بک القلوب طیب الله بک التراب با شور شیرین حسین آیینم آیینِ حسین نافع رجز خوانده چُنین دینی علی دین حسین یا غریب الغربا یا شهید الشهداء

بابا بابا کجا بودی بابا بابا کجا رفتی بابا بابا بدون من چرا رفتی تا اینجا از تو تشت طلا اومدی از روی نیزه ها اومدی از زیر دست و پا اومدی اومدی ولی چه اومدنی برات نمونده تنی من الذی ایتمنی بابا بابا پرم زخمه بابا بابا دلم خونه بابا بابا ببین موهام پریشونه تا اینجا با یه قلب کباب اومدم بسته بین طناب اومدم از تو بزم شراب اومدم اومدم ولی کبوده تنم شبیه پیرزنم به هر بهونه زدنم بابا بابا کجا بودی بابا بابا کجا رفتی بابا بابا بدون من چرا رفتی بابا بابا پناهم بود بابا بابا قرارم بود بابا بابا همش عمه کنارم بود تا این جا خواهرت پا به پام اومده از توی ازدحام اومده از تو بازار شام اومده

شده شور نامت شعارم عزای تو دار و ندارم نوای امیری حسین و نعم الامیر افتخارم نگاهی کن ای در دو عالم امیرم حسینی بمانم، حسینی بمیرم شب گریه از روضه تا کربلایت پر بگیرم حسین اشک از ما و شور از تو سیاهی از ما و نور از تو دل ما می میرد دور از تو غریب مادر یا ثارالله غریب مادر یا ثارالله سلام ای شکوه سه ساله فدای تو و کربلایت شعار تو نام پدر شد رجزهای تو ناله هایت اسیر نگاه تو شام بلا شد که اشک تو پژواک خون خدا شد به یک یا حسین تو ویرانه ی شام کربلا شد همیشه نور تو تابان است مزار تو قصر ایمان است ولی کاخ دشمن ویران است حسین اشک از ما و شور از تو سیاهی از ما و نور از تو دل ما می میرد دور از تو غریب مادر یا ثارالله غریب مادر یا ثارالله دل عاشقان پر کشیده به شوق طواف مزارت الهی شود قسمت ما به امضاء تو این زیارت فدای تو و حرمت بارگاهت فدای تو و لاله های سپاهت شهید دفاع از حرم پر کشیده با نگاهت به حفظ این صحن بی مانندند چه مردانه مردی جان دادند به پای این پرچم افتادند غریب مادر یا ثارالله غریب مادر یا ثارالله

کلبه تاریک من، صفا گرفته رو لبم خنده دوباره جا گرفته با سر زخمی بابا تا که رسیدی همه زخمام انگاری شفا گرفته من به تو رو زدم بیای، تو نزدی رومو زمین حالا مثل اون قدیما، رو پای دخترت بشین داره می لرزه بدنم، یاری نمی ده دهنم که خوب باهات حرف بزنم خوشحالم از این که اومدی کنارم از خوشی بابا دارم بال در میارم عمه رو دیدم که تو گودال چه کار کرد مثل اون لب به روی لبات می زارم فقط منم سه ساله ای که خیری از دنیا ندید تو بیابون دنبال تو، موهامو از عقب کشید این شامیا خیلی بدن منو واسه خنده زدن یتیم کشی رو بلدن می خوام از تو بگیرم بابا اجازه تا بگم از غصه هام که مثل رازه از موهام منو گرفت یه مرد شامی روی خاک کشید منو مثل جنازه بزار یواشکی بگم بابا چی اومد به سرم خودت ببین دیگه موهام نمی رسه تا کمرم رنگین کمونه سرتا پام در نمیاد دیگه صدام مثل لب تو شد لبام

آن گونه که در عالم نام خدا بماند نام حسین روی لبهای ما بماند از ابتدای دنیا تا انتهای دنیا عشق حسین تنها در قلب ما بماند ما نذر گریه داریم در روضه محرم یارب مباد حتی یک قطره جا بماند دل کو به کو به هر دشت تا پا گذاشت برگشت اما همیشه می خواست در کربلا بماند این اربعین براتم وصل است یا که هجران سخت است در میان خوف و رجاء بماند این عمر می شود طی، آخر غرور تا کی ما می رویم و تنها این روضه ها بماند نوکر به سر هوای سلطان شدن ندارد اینجا گدا همیشه باید گدا بماند هر سی شب محرم، نوحو علی الرقیه باید برای داغش دل در عزا بماند آخر چه گویم از او، ناگاه در هیاهو لکنت گرفت دختر، این که چرا بماند من غم مهر حسین با شیر از مادر گرفتم روز اول کامدم دستور تا آخر گرفتم بر مشام جان زدم یک قطره از عطر حسین سبقت از عود و گلاب و نافه و عنبر گرفتم بر مشامم می رسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده تا بگیرم در بقل قبر شهید کربلا ابتا یا حسین...ابتا یا حسین

تربتت تو کفنم بوده اسم تو، تو دهنم بوده بعدِ مرگ بگو بالا قبرم این پسر سینه زنم بوده من سینه زنتم و از بدی کی دور می شم آقا من سینه زنتم و با تو کی محشور می شم آقا سر سپردت منمو، کشته مردت منمو تا جونی هست به تنم، هر شب سینه می زنم با سلام به پرچمت آقا، می کشه منو غمت آقا داغ تو تازه می شه هر سال اول محرمت آقا والله غم تو رو مادر تو به هر دلی نمی ده اون که برای تو می میره خدا می دونه شهیده یوسف بی پیرهن، کشته اشکی و من ای شاه بی کفنم، هر شب سینه می زنم سر سپردت منمو، کشته مردت منمو تا جونی هست به تنم، هر شب سینه می زنم هیئتت یعنی که میخونه، نوکرت یعنی که دیوونه هر دلی یه مالکی داره، تو دلم تویی، تو صاحب خونه این قدرکریمی که هر کی اومده می خری آقا حتی همونی که سینه نزده می خری آقا تو روضت می کشی و با عشقت می کشی و من هم توی کفنم هر شب سینه می زنم سر سپردت منمو، کشته مردت منمو تا جونی هست به تنم، هر شب سینه می زنم ***** ای حرمت قبلة حاجات ما یاد تو تسبیح و مناجات ما چار امامی که ترا دیده اند دست علم گیر تو بوسیده اند