شب پنجم محرم، محمود کریمی

دیشب میون خیمه ها بسته شد از عطش چشام انگاری تو رویا دیدم بابام حسن می گفت بیا نماز صبح و پشت تو خوندم و گفتم یه دعا اول صبح که دیدمت دلشوره داشتم به خدا گفتی عزیزم پسرم تو این شلوغیا نیا هیچی نگفتم عمو جون بچه بودم باهات بودم همیشه پا به پات بودم تا که می گفتی بچه هام منم تو بچه هات بودم دلخوش اون نگاه تو لفظ جونم بابات بودم نمک می ریختم برا تو تشنه خنده هات بودم تا حرف عاشقات می شد منم تو عاشقات بودم حالا که وقت عشقمه گفتی نیا تو دست و پا هیچی نگفتم عمو جون من پسر کرامتم همین شده سعادتم ولی من تویی و من فدایی ولایتم من مثل دور و بریات آماده شهادتم چشم از تو بر نمی دارم منتظر اشاره تم قاسم عسل خورده و من تشنه اون حلاوتم من با تو ام هر جا بری حتی روز قیامتم تو این همه یل رشید من و ندیدی به خدا هیچی نگفتم عمو جون دیشب دیدم پر کشیدی تو خیمه ها سر کشیدی دستات و روی صورت سه چار تا دختر کشیدی دیدم چه آه سردی با دیدن خواهر کشیدی نشستی بین یارات و قاسم و در بر کشیدی گفتی ماشاالله پسرم دست سر اکبر کشیدی گفتم عمو منم میام گفتی بمون تو خیمه ها هیچی نگفتم عمو جون رو خاکا افتاد اکبرت من اومدم پشت سرت یه دست گذاشتی روی خاک یه دست تو زلف پسرت اومدی از تو علقمه بی علم و برادرت دیدم سه شعبه اومد و نشست به حلق اصغرت من اومدم دست من و دادی تو دست خواهرت مردی شدم ولی من و سپردی دست عمه ها هیچی نگفتم عمو جون تو رو تو دشمنا دیدم از همه چی دل بریدم دیدم که افتادی زمین تو خاکا هیچی ندیدم برای دیدنت تو اون شلوغیا پا کشیدم نمی دیدم هی پریدم دستام و محکم کشیدم میون میدون رسیدم تا اومدم کنار تو گفتی نیا گلم کجا هیچی نگفتم عمو جون هی نگو که جات اینجا نیست جای پرنده دریا نیست زندگی بدون تو زندونه دیگه دنیا نیست تو موندی زیر دست و پا خوبه که عمه اینجا نیست من دو تا دست دارم ولی زخم تو یکی دو تا نیست می خوام بغل بگیرمت جون دیگه توی دستا نیست دست من افتاده رو خاک پیش تو و پیش بابا هیچی نگفتم عمو جون من اومدم جای حسن انقده دست و پا نزن من اومدم به قتلگاه فقط با یه لا پیرهن من اومدم برم سفر با تو عموی بی کفن میگن که بچه اومده هر چی می خوان بگن بگن من اومدم سپر بشم تیر بخوره به حلق من من اومدم به دشمنا که دور تو حلقه زدن بگم عموم نا نداره اون و نزن من و بزن

اومدم فدای سرت بشم همرزم علی اصغرت بشم تو گودال منم پرپرت بشم عمو بذار باهات همسفر بشم همراهت تو موج خطر بشم دست کم برا تو سپر بشم انقدر اسمت و بردم تا تو گودال زمین خوردم تا دیدم بابام و میگم دیدی آخر براش مردم خون حیدر تو رگم علت اومدنم من فدایی توام من یتیم حسنم من عقیق یمنم مثل تو بی کفنم من فدایی توام من یتیم حسنم تو قتلگاه برات گریه می کنم اشکام و به تو هدیه می کنم تا زنده م به تو تکیه می کنم زخمی و تشنه و خسته تشنگی دستات و بسته دست خالی میام پیشت من سلاحم همین دسته مثل تابوت بابام غرق زخمه بدنم من فدایی توام من یتیم حسنم من عقیق یمنم مثل تو بی کفنم من فدایی توام من یتیم حسنم من یتیم حسنم مثل تو بی کفنم من فدایی توام من یتیم حسنم جان عمو جانان عمو ای دین و ای ایمان عمو مرده بودم زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچمی

بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود باغ و بهار من تویی تاب و قرار من تویی دار و ندار من تویی بی تو به سر نمی شود چشمه نور روشنم تشنه دیدنت منم نیست شبی که دامنم غرق گوهر نمی شود دل در آتش غم رخت تا که خانه کرد دیده سیل خون به دامنم بس روانه کرد جان حسین جانان حسین دین حسین آیین حسین قلبی لدیک یا اباعبدالله نفسی فداک یا حسین ثارالله چون مه نو به ره گذر گر به تو افتدم نظر جام دو چشم من پر از خون جگر نمی شود ای به غمت نیاز من سوز تو چاره ساز من رنج دل صبورم از رنج سفر نمی شود ای به لبم پیام تو زنده ام از قیام تو بدون ذکر نام تو شبم سحر نمی شود رو به روی تو اگر شود گفتگو کنم کفر نعمت است اگر بهشت آرزو کنم یا حسین آقا حسین سرور و مولا حسین من لی سواک یا اباعبدالله ان لی هواک یا حسین ثارالله جان حسین جانان حسین دین حسین آیین حسین

کشیده آه عبدالله شده از راز در گودال تا آگاه عبدالله در این صحرا پس از قاسم برای مجتبی مانده فقط یک راه عبدالله یکی شد عبد با الله در این وحدت خدا شد در مسیر راه عبدالله صدایی گفت در گوشش عمو تنهاست در گودال بسم الله عبدالله قلم شد دست های او ابالفضلی شده حالا در این درگاه عبدالله اگر چه شد قلم اما نشد دستش ز دامان عمو کوتاه عبدالله سپاه تیرها می دوخت عجب پیراهنی گشته برای شاه عبدالله شده دریای خون گودال به روی سینه کشتی شده مصباح عبدالله بدین ترتیب در گودال شد عبدالله ثارالله، ثارالله عبدالله معما بود در گودال سر حل کردنش با تیغ غوغا بود در گودال دوباره جمعشان جمع است پیمبر مجتبی مولا و زهرا بود در گودال میان این کسا اما برای جسم عبدالله هم جا بود در گودال کسا مجموع شش تن شد که عبدالله عصای دست بابا بود در گودال حسن شد سرفراز اینجا که فرزند خودش هم عربا عربا بود در گودال گهی بالا گهی پایین فقط از دور دست و تیغ پیدا بود در گودال چه بذل و بخششی می کرد که آغوش تمام زخم ها وا بود در گودال صدای شمر می آمد رد خون بود بر خنجر رد پا بود در گودال سنان و شمر با خولی حرامی ها مگر جای بفرما بود در گودال

من تو خیمه تو، تو میدونی می بینم سرت شده خونی حال این یتیم و نمی دونی ببین با دست خالی دارم میام به یاری تا دستم و بذارم به رو زخم کاری دیدم از روی زین عمو جان با سر افتادی زمین عمو جان حال و روزم رو ببین عمو جان حالم رو ببین عمو جان ای عمو ای حسین

آرام جان مصطفایی حسن یابن علی دست کریم مرتضایی حسن یابن علی نور دل خیر النسایی حسن یابن علی امام شاه کربلایی حسن یابن علی یابن الزهرا حسن یابن علی آقا آقا حسن یابن علی ما تشنه کرامت تو حسن یابن علی حسرت ما زیارت تو حسن یابن علی شفای ما به تربت تو حسن یابن علی عالم فدای غربت تو حسن یابن علی روح مولا حسن یابن علی یابن الزهرا حسن یابن علی به حکم قلب ما تو حاکم حسن یابن علی عزیز حاکم عوالم حسن یابن علی مراد ماه آل هاشم حسن یابن علی بابای عبدالله و قاسم حسن یابن علی جان دلها حسن یابن علی یابن الزهرا حسن یابن علی خدای جود و کرمی حسن یابن علی توسل آخرمی حسن یابن علی عشق و دل و دلبرمی حسن یابن علی بی زائر و بی حرمی حسن یابن علی نور دنیا حسن یابن علی یابن الزهرا حسن یابن علی تمام عشق حسنی حسین بن علی سر حسن و تو علمی حسین بن علی شهید دور از وطنی حسین بن علی عریانی و بی کفنی حسین ابن علی ای حسین عشق منی حسین بن علی یا ثارالله حسین بن علی ابی عبدالله حسین عشق منی یا ثارالله حسین عشق منی ابی عبدالله حسین عشق منی

نسیم به پرچم می خوره چشام به زمزم می خوره برات تموم گریه هام یه روز به دردم می خوره من با غم تو زنده می مونم با محرم تو زنده می مونم پای پرچم تو زنده می مونم ندا به عالم می رسه که عشق دمادم می رسه بازم تو اوج بی کسی حسین به دادم می رسه من با دم تو زنده می مونم با محرم تو زنده می مونم پای پرچم تو زنده می مونم

پر می زنم تا کربلا من زنده ام با کربلا من زیر دین سلطانم سردرگمم من حیرانم در اختیار دست تو جانم نفس نفس می خوانم تویی تویی درمانم به غیر تو هیچ عشقی را عشق نمی دانم