شب دوم محرم، مهدی رسولی

عیسای به دنبال شاه می آمد ز شهر کوفه دمادم سپاه می آمد حسین معنی آزادی است این حر بود که در محاصره اشک و آه می آمد ارادتی که ز عمق دلش به زهرا داشت عزیز فاطمه را در نگاه می آمد بدون جذبه مولا به قهقرا می رفت اسیر او شد و خواهی نخواه می آمد ز خیل بی ادبان کسی به جایش بود به طعن و زخم زبان و گناه می آمد قرا بود بماند که احترام کند وگرنه لحظه اول به راه می آمد به نام فاطمه لب بسته از تفاخر شد ز غیر حق که شد آزاد تازه حر، حر شد اگر قدم به قدم با حسین حرکت کرد ز دور فاصله را با حرم رعایت کرد علی اکبر اذان گفت، گفت بسم الله امام کل جهان نیت جماعت کرد حسین رحمت خود را به دشمنان هم داد ز اهل کوفه برای نماز دعوت کرد دوید حر و کنار بریر قامت بست به اقتدای امام بهشت نیت کرد نماز چون که به پایان رسید حر برخاست وداع کرد و به سمت سپاه رجعت کرد ز دور دید که آل علی سوار شدند و او قدم به قدم با حسین حرکت کرد به عبد رو سیه اثبات کرد حر شهید ز توبه می شود از نار هم به نور رسید به روی چهره حر هرم شمس می تابید به دشت از زه خورشید تیر می بارید نمود دست دمی سایه بان چشمانش میان هاله گرما امام را می دید سوال کرد ز خود پس چرا توقف کرد کجاست این برهوتی که اهل بیت رسید غریبه ای به حضور امام دیدم کیست همان که آمده آن پیرمرد موی سفید اشاره کردن او را به دور می بینم ولی نمی شنوم این چه گفت و او چه شنید امام دست به روی محاسنش دارد مگر چه گفت که رنگ از جمال ماه پرید ندای هاتفی آمد ز عالم بالا رسید قافله عاشقان به کرب و بلا کربلا کربلا کربلا کربلا

ندای هاتفی آمد ز عالم بالا رسید قافله عاشقان به کرب و بلا حسین مشتی از آن خاک در برابر خود و گفت به عباس میر لشگر خود تمام مقصد ما از سفر همین صحراست علم بکوب به دستان همچو حیدر خود پیاده کرد ز محمل امام جانش را گرفت گرد سفر از لباس دختر خود رباب داد به آغوش زاده لیلا به گاهواره ای از نور علی اصغر خود همین که خیمه علم شد تمام صف بستند شنید بانوی عصمت صدای اکبر خود که عمه دست خودت را بنه به شانه من و دست دیگر خود بر شانه برادر خود همین که لحظه شور نزول زینب شد به پیش دیده نامحرم آسمان شب شد به دور محمل خورشید عشق محشر بود حسین محو جلال و شکوه خواهر بود نهاد پای خودش روی زانوی عباس رکاب دختر زهرا همین دلاور بود ترنم صلوات از حرم به گوش رسید به دور زینب کبری طواف آخر بود تمام کرب و بلا در برش پر از خون بود به یاد دست علمدار و تیغ و خنجر بود به گریه گفت ببین طفل کوچک آوردیم حسین جان عزیزت بیا که برگردیم من از شراره این آفتاب می ترسم من از تلظی طفل رباب می ترسم تو از شهادت شش ماهه گفته ای اما ز بند بسته به دست رباب می ترسم از اینکه بعد تو با آستین پاره خود به روی چهره بگیرم حجاب می ترسم تو غیرت الله و من عصمت الله ام جانا ز یاد کوچه و بزم شراب می ترسم

الرحیل الرحیل دلبسته عشق بسته دنیا نیست زندگی زندگی ختم به شهادت نشود زیبا نیست فرموده حسین لیرحل معنا ای سینه زن غریب کربلا جز راه حسین نیست راهی به خدا در مسلخ عشق جز نکو را نکشند روبه صفتان زشت خو را نکشند گر عاشق صادقی ز مردن مهراس مردار بود هر آنکه او را نکشند الرحیل الرحیل

قافله از راه می رسه از دل صحرا می رسه پای عقیله از رکاب به پای سقا می رسه علم می کوبه ساقی می گه الله اکبر می گرده دور محمل به دلگرمی خواهر ابالفضل ماه راه حرم ابالفضل تکیه گاه حرم ابالفضل ای پناه حرم می زنه موج آب فرات لالایی می خونه رباب گلم تا بیداره عمو آروم تو گهواره بخواب تا وقتی هست علمدار دیگه غصه نداریم تو خیمه چشمامون و راحت رو هم میذاریم ابالفضل آروم خیمه ها ابالفضل ساقی باوفا ابالفضل حیدر کربلا ابالفضل ماه راه حرم ابالفضل تکیه گاه حرم ابالفضل ای پناه حرم

یه پیر رزمنده یه مرد ربانی وصیتش این بود با جوون ایرانی اگه دین نفس هنوز تو سینه شه زیر دین نفس محرماست این دو ماه خیلی گرون تموم شده حاصل عمری جهاد شیعه هاست خون دادیم جوون دادیم که روضه ها برپا باشه خون دادیم جوون دادیم که این علم بالا باشه

یا خادم الحسین و یا ناصر الحسین حی علی الحسین و سلام علی الحسین یا سیدی سلام علیک قلبی دمی و مالی لدیک قتل الله قوم قتلوک و من الماء عذب منعوک ای مستجاب توبه های آدم ای نور خانه رسول خاتم ای کشتی نجات اهل عالم یابن الحیدر یابن الحیدر یابن الحیدر با جون و با حبیب خدا آمدیم ما با پای سر به سوی منا آمدیم ما بر کربلا به عزم بلا آمدیم ما کرب و بلا برایم دعا کن با غصه ات مرا آشنا کن عاشقان را ز غم غیر رها کن، تو رها کن من و تو عهد نوشتیم وفا کن، تو وفا کن ای مستجاب توبه های آدم ای نور خانه رسول خاتم ای کشتی نجات اهل عالم یابن الحیدر یابن الحیدر یابن الحیدر

آمدم با کاروان لاله های مصطفی کربلا یا کربلا به سینه هر که تمنای کربلا دارد همیشه دردل خود روضه ای به پا دارد آی کربلا آی کربلا

حجاج بیت الله ههنا کرب و بلا انصار ثارالله ههنا کرب و بلا اهل بیت مصطفی ههنا کرب و بلا یا ابالفضل مرتضی ههنا کرب و بلا حج ناتموم ما اینجا تموم میشه خاک صحرا خونی از خون گلوم میشه حجا مقبولا حسین حسین سعیا مشکورا حسین حسین انا ذبیح الله حسین حسین یوم عاشورا حسین حسین اصحاب جان به کف ههنا کرب و بلا یار شاه نجف ههنا کرب و بلا ابناء ابوتراب ههنا کرب و بلا یا زینب و یا رباب ههنا کرب و بلا کربلا حج من و آخر این راهه راهی منا شده حاجی شش ماهه حجا مقبولا حسین حسین سعیا مشکورا حسین حسین انا ذبیح الله حسین حسین یوم عاشورا حسین حسین ههنا کرب و بلا، ههنا کرب و بلا