شب چهارم محرم، محمود کریمی

من تو خیمه منتظر تا که رو سپید بشم تو اجازه بدی و مادر شهید بشم تا که دیدم پسرام چش گریون اومدن هر کدوم یه گوشه ای شمشیر و زمین زدن یکیشون می گفت دیدی ما رو عاشق ندونست یکیشون می گفت حسین ما رو لایق ندونست پسرام میگن دایی تو رو خیلی دوست داره تو برو ازش بخواه بگو آخرین باره بگو با برادرت آخرین خواهشمه بگو بچه هام فدات می دونم خیلی کمه حالا من چیکار کنم چه جوری خیمه برم تو بگو که چی بگم تو جواب مادرم اسم مادرم اومد خواهرت فدا سرت رو من و زمین نذار تو رو جون مادرت میدونی اگه بری اینا ماتم می گیرن هستی شون تویی داداش تو نباشی می میرن لحظه ای الان برم پسرام و بیارم میدونم چیکار کنم دیگه چاره ندارم پسرای ناز من پاشین آماده بشین یا علی خدا بخواد دیگه رفتنی شدین برید و برا حسین سینه تون و چاک کنین کارتون درست شده اشکاتون و پاک کنید شمشیرار و بردارید سر و بالا بگیرید اون جوری که من میگم اذن از آقا بگیرید هر چی التماس کنید نمیشه بازم کمه تیر آخر همینه تو رو جون فاطمه آقا بذار که ما بریم تو رو به جون فاطمه همه بشن فدا چرا ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه شیش ماهه رو سه شعبه از تیر بگیره تنها باشی و بی سپاه ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تنها بری ما هم تو خیمه بمونیم بیفتی زیر دست و پا ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تنها بری بعد تو این حرومیا بیان به سمت خیمه ها ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تنها بری تنت بمونه رو زمین سرت بره رو نیزه ها ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تنها بری خودت بگو تو رو خدا آتیش بگیره خیمه ها ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تنها بری دست پلید این سگا بره به سمت بچه ها ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تو نباشی دست سیاه کوفیا بره به سمت معجرا ما دو تایی نگاه کنیم مگه میشه تو نباشی سه ساله پیش چشم ما طناب به روی دست و پا ما بمونیم نگاه کنیم حالا که راهی نداره ما هم بشیم فدا سرت چاره نمونده که می گیم تو رو به جون مادرت

گفتم به فلک یگانه دوران کیست فریاد برآورد که زینب زینب ماه شب تار زینب سالار زینب ای سالار زینب ای سالار زینب جانا برادر آرامش خواهر رحمی به حال من این لحظه آخر من با تو از اول همراز و همراهم آوردم برادر همراهم سپاهم ماه شب تار زینب سالار زینب ای سالار زینب ای سالار زینب حالا که تنها بی ناصر و یاری چه انتظاری از بنت علی داری در محضرت لبیک روی لبم دارم من محرمم باید قربانی بیارم آرامش جان زینب سالار زینب ماه شب تار زینب سالار زینب ای سالار زینب ای سالار زینب تا مرز میدان دنبال اینهایم من دیگر از خیمه بیرون نمی آیم تا مرز خیمه دنبال اینهایم من دیگر از خیمه بیرون نمی آیم نشد که باری از دوش تو بردارم من که کسی غیر از تو دارم، ندارم سالار تنهای زینب آقای زینب ماه شب تار زینب سالار زینب ای سالار زینب ای سالار زینب

رب بما شفیتنی رب بما سقیتنی رب بما نصرتنی رب بما کلاتنی رب بما اعنتنی شکر لله رب بما عشقتنی حب حسین اجننی، حب حسین اجننی مرده بودم زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود یار حسین دلدار حسین ای عشق بی تکرار حسین مرده بودم زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم جان حسین جانان حسین عالم سن قربان حسین

روح اراده ای با اقتدار پشت حسین ایستاده ای هم شیر زاده ای هم شیر زن شدی و دو تا شیر زاده ای فخر مخدرات بانوی با ابهت این خانواده ای مانند مادرت کوبنده حرف می زنی و فوق العاده ای از بس جلیله ای عباس داده ای نخ معجر نداده ای در نزد آفتاب کردی از این دو ماه عجب استفاده ای لشگر کشیده ای از بین خیمه تیغ دو پیکر کشیده ای این ذوالفقار تو با این دو تا پسر علوی تر کشیده ای شانه به مویشان سرمه به چشم این دو برادر کشیده ای ای مادر شهید این نوحه درد را دو برابر کشیده ای انگار یک تنه جام بلای قافله ای سر کشیده ای با این که سال ها زحمت برای این دو دلاور کشیده ای در محضر حسین حالا قلم به واژه مادر کشیده ای داغی شدید را در چهره ات ندید هر گز کسی غم دو جوان رشید را بهتر نبوده اند نشنیده اند آنچه که گوشت شنید را یا که ندیده اند از روی تل هر آنچه که چشم تو دید را بهتر ندیده اند آنجا که پای زجر به خیمه رسید را بهتر ندیده اند این قامتی که بین خرابه خمید را بهتر ندیده اند در شام کوچه گردی و بزم یزید را بهتر ندیده اند یک سال و نیم موی سراسر سپید را

ارباب بی کفن ای دور از وطن ای شهید گریه داغ تو سخته اما به داد دل ها رسیده گریه از دم اول شد عجین عشقت با شیرم واسه لبهای تشنت ای آقا می میرم بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم ارباب بی کفن ای دور از وطن ای شهید گریه بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم دلم و برده تربت توی سجاده م من با هر سجده روی خاک تو افتادم نیست بر لوح دلم جز الف قامت یار چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم میاد از آسمونا به گوش دل ها صدای گریه میاد برا شفای تموم دردا دوای گریه بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم ارباب بی کفن ای دور از وطن ای شهید گریه به تو مدیونم عشق تو کرده آبادم ای فدای تو کل آبا و اجدادم فاش می گویم و از گفته خود دلشادم بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم از این چشای گریون شبیه بارون می ریزه گریه گریه شده پناهم برا خدا هم عزیزه گریه شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان بعد صد سال اگر از سر قبرم گذری من کفن پاره کنم زندگی از سر گیرم ارباب بی کفن ای دور از وطن ای شهید گریه

دیوونه منم عاشقی که دلخونه منم آقا تویی و اونی که پریشونه منم مجنونم و اون که پای تو می مونه منم به جز تو کی تو عالم برای من می مونه تو رو می خوام و هر چی که تو بخوای همونه دیوونه منم عاشقی که دلخونه منم آقا تویی و اونی که پریشونه منم مجنونم و اون که پای تو می مونه منم من نوکرتم نوکر تو و خواهرتم من گریه کن برادر آب آورتم من سینه زن عطش علی اصغرتم رضایت خدا تو رضایت حسینه دلم همیشه تحت حمایت حسینه دیوونه منم عاشقی که دلخونه منم ذکر یا حسین چشای من و تر می کنه اسمش ضربان دل و شدیدتر می کنه حال من و عشق همه جوره بهتر می کنه منی که زندگیم و برات کنار گذاشتم نمی دونم چی می شد اگه تو رو نداشتم دیوونه منم عاشقی که دلخونه منم آقا تویی و اونی که پریشونه منم مجنونم و اون که پای تو می مونه منم

می دونم بدم می دونم که نمی کنی ردم ولی اومدم دوباره در خونت و زدم مادرم خونده تو گوشم که فقط من تو رو دارم به جون مادرم آقا از تو دست بر نمی دارم اشک و ناله هام از اشکای زلال مادرمه این پیرن سیام از سفره حلال پدرمه می دونم بدم می دونم که نمی کنی ردم سینه می زنم تا بمونه نشونه رو تنم رگ گردنم شده ضامن سینه زدنم به خدا لطفت و آقا بی جوابش نمیذارم تو پناهم شدی و من از تو دست بر نمی دارم اون که عاشقه راه سفر عشقت و می دونه اون که لایقه زیر نظر عشق تو می مونه اشک و ناله هام از اشکای زلال مادرمه این پیرن سیام از سفره حلال پدرمه می دونم بدم می دونم که نمی کنی ردم همه باورم اینه که تویی سایه سرم دلم اومده که بشینه یه گوشه حرم اگه بد بندگی کردم اگه سنگین شده بارم فقط این و می دونم که از تو دست بر نمی دارم روح عاشقا خاطرخواه مرام و کرمته اشک من برا دل تنگی هوای حرمته می دونم بدم می دونم که نمی کنی ردم ولی اومدم دوباره در خونت و زدم