شب هفتم محرم، محمود کریمی

ای مشعل محفل الستم وی گشته علم به روی دستم خون گلویت نمی‌گذارد تا بعد زمان دهد شکستم ای خنده ی فتح بر لب تو خون تو قوام مکتب تو شش ماهه ی من اگر چه فردی تو مرد شهادت و نبردی سرباز همیشه فاتح من لبخند بزن که فتح کردی تا داد تـو بر فلک رسانم خون تو به آسمان فشانم از خون گلو کنم نگارت تا خود ببرم حضور یارت هم دوش من است قتلگاهت هم سینه ی من بود مزارت قلب پدر است حائر تو زوار منند زائر تو بر آب وضوت خون فشاندی بر دوش پدر نماز خواندی پیغام مرا ز حلق خونین بر گوش جهانیان رساندی مظلوم‌ ترین شهید بابا لبخند بزن امید بابا ای کوثر مصحف شهادت لبخند تو بهترین عبادت حیف است که کشته‌ ات بخوانم امروز تو یافتی ولادت هر چند که شد صدات خاموش خون تـو نمی شود فـراموش هفتاد بهشت را دری تو هفتاد فرشته را پری تو هفتاد ذبیح را تو شاهد هفتاد سپهر اختری تو خون گلویت مرا وضو داد حتی به شهادت آبرو داد از خون گلو خضاب کردی خون بر جگر رباب کردی در عین سکوت، آب‌ ها را از العطشت کباب کردی زخم گلـویت سزد بخندد چون دوست تو را چنین پسندد دریای نخورده آب، اصغر خجلت زده‌ ات رباب اصغر از تیر سه شعبه آب خوردی سیراب شدی بخواب اصغر بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید کشتند ز داغ تو مرا هم گشتیم شهید هر دو با هم معراج تو از تو تا حسین است در خون تو نقش یا حسین است تنها تو شدی به دست من دفن تشییع تو نیز با حسین است آن روز که روز حشر کبراست قنداقه ی تو به دست زهراست

طفلی که شکل فاطمه بوده ست سیرتش هرچند کودک است اما نگاه کن به علی رفته هیبتش باب الحوائجی یک قطره ی کم است ز موج کرامتش دوزخ شود بهشت در حشر اگر که جلوه کند با شفاعتش از فرش تا به عرش عالم تمام غرقه ی دریای رحمتش جمع ملائکه صف بسته اند بین نماز جماعتش در فقه کربلا ثابت شده است بر همگان مرجعیتش وقت تلظی است اهل کلام تشنه ی فن بلاغتش آمد حسین با زیبا ترین فراز کتاب هدایتش یک قطره آب خواست افسوس اهل کوفه نکردند اجابتش لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی یک قطره آب خواست افسوس اهل کوفه نکردند اجابتش آری نسیم هم خیلی مراقب است زمان زیارتش سر بسته است حرف، اهل کنایه باش لطیف است صورتش یعنی تا امشب لبش ترک نداشت بیچاره مادرش جان میکند عزیز دلش در برابرش لعنت به حرمله میشد بلند نعره ی الله اکبرش یک شعبه داشت آه اما نگاه کرد به آن تیر دیگرش بر روی دست شاه یک روضه بی سر است که خواندند اصغرش قنداقه پاره شد محکم رسید تیر و بهم ریخت پیکرش از استخوان گذشت آری برید از سه طرف هر سه خنجرش می آید از گلو همراه خون صدای نفس های آخرش یک سر به نیزه رفت پیش نگاه حرمله بیچاره مادرش عمرش به سر رسید وقتی به مادر علی اصغر خبر رسید یک باره پیر شد از انتهای خیمه زنی تا به در رسید

هر کس که دید راس تو را روی نیزه ها آهی کشید و گفت که بیچاره مادرش اگر دشمن بر این صحرا بتازه دیگه چیزی از این پیکر نمونده سر تو قاتل مادر شده ای نیزه نشین بس که افتاد زمین سر سر نیزه بزرگ است برای سر تو به فدای سر تو دیدم از تیر سه شعبه گلم از خواب پرید گوش تا گوش درید بچه ها دست بابا خونی شده گمونم شیش ماهه قربونی شده عباشو به روی اصغر کشیده

علی لای لای علی لای لای بالام لای لای علی لای لای میروی قدری آرام تر در برم آرام مادر از دل گهواره رفتی روی نی الله اکبر علی لای لای علی لای لای بالام لای لای علی لای لای سایه می اندازی روی سر من سرو قدت نیزه گل پسر من یک شبه مردی شدی دلاور من بسته شده چشمات ای وای ای وای ای وای مادر فدا لب هات ای وای ای وای ای وای میوفتی از بالا ای وای ای وای ای وای پیش سر بابات ای وای ای وای ای وای علی لای لای علی لای لای بالام لای لای علی لای لای آب که شد بعد از تو آزاد آتشی بر جانم افتاد آب رسید اما تو رفتی ای خدا ای داد ای بیداد بس که به دنبال نیزه دویدم بس که به روی خود پنجه کشیدم از بغل نیزه تا خدا رسیدم گهواره شد دستم ای وای ای وای ای وای دنبال تو هستم ای وای ای وای ای وای میشد خدا ای کاش ای وای ای وای ای وای چشماتو میبستم ای وای ای وای ای وای علی لای لای علی لای لای بالام لای لای علی لای لای کودک معصومم پیر شد تشنه بود در میدان سیر شد حاجت قلب من شیر بود شد روا شد اما دیر شد خاک بیابان ها بر سر و رویش پر شده با نیزه حجم گلویش مثل ستاره ای شدی پیش عمویت گلم بردی مرا از یاد ای وای ای وای ای وای مویت به دست باد ای وای ای وای ای وای هر چه تو را بستند ای وای ای وای ای وای بازم سرت افتاد ای وای ای وای ای وای علی لای لای علی لای لای

لای لای ددیم آدو آ حق یتیشسین دادو آ علی لای لای بالام لای لای حق یتند دادو آ آناوی سال یادو آ علی لای لای بالام لای لای لای لای ددیم بیون جان باش یاستیق گیونجان علی لای لای بالام لای لای سن یات گل یاتاقیندا سن باخیم بیونجان بالام لای لای گولوم لای لای لای لای ددیم آقلاما اورگیمی داغلاما بالام لای لای گولوم لای لای دو ایندی غنچه ای دون منه اوره باقلاما علی لای لای گولوم لای لای

این طفل شیرخواره همه لشکر من است در بین سی هزار سپه یاور من است یک باغ لاله هدیه به محبوب کرده ام این شیرخواره دست گل آخر من است خونی که از آن جمال خدا گشت لاله گون باور کنید خون علی اصغر من است این طفل شیر را مشمارید شیر و خوار من مصحف خدایم و این کوثر من است من سینه چاک سنگر سرخ شهادتم این است آن شهید که هم سنگر من است این است آن شهید که با بی زبانی اش تا صبح روز حشر پیام آور من است چشمش به روی دست منو مرغ روح او پرواز کرده در بغل مادر من است خواهید اگر کنید پس از این زیارتش قبرش به روی سینه ی غم پرور منست کیست این کشته که جان همه قربان تنش خاک صحرا کفن و خون گلو پیروهنش این همان کشته ی اشک است که تا روز جزا دل مردان الهی شده بیت الحزنش باغبان کس نشنیدست که از بی آبی آب از خون دل خویش دهد بر چمنش

ای سند غربت آل علی آیینه ی جاه و جلال علی باب الحوائج علی اصغر الله اکبر الله اکبر حسین سرباز ره دین بود عاقبت حق طلبی این بود از سر نی گفت سبط پیمبر الله اکبر الله اکبر

ای مشعل محفل الستم وی گشته علم به روی دستم خون گلویت نمیگزارد تا بعد زمان دهد شکستم ای خنده ی فتح بر لب تو خون تو قوام مکتب تو شش ماه ی من اگر چه فردی تو مرد شهادت و نبردی سرباز همیشه فاتح من لبخند بزن که فتح کردی این طفل شیر خواره همه لشکر من است در بین سی هزار سپه یاور من است یک باغ لاله هدیه به محبوب کرده ام این شیرخواره دست گل آخر من است الدخیل یا رضیع الحسین بر آب وضوت خون فشاندی بر دوش پدر نماز خواندی پیغام مرا ز حلق خونین بر گوش جهانیان رساندی مظلوم ترین شهید بابا لبخند بزن امید بابا ای کوثر مصحف شهادت لبخند تو بهترین عبادت حیف است که کشته ات بخوانم امروز تو یافتی ولادت هرچند که شد صدات خاموش خون تو نمی شود فراموش خونی که از آن جمال خدا گشت لاله گون باور کنید خون علی اصغر من است این طفل شیر را مشمارید شیر خوار من مصحف خدایم و این کوثر من است الدخیل یا رضیع الحسین دریای نخورده آب، اصغر خجلت زده ات رباب، اصغر از تیر سه شعبه آب خوردی سیراب شدی بخواب اصغر کشتند ز داغ تو مرا هم گشتیم شهید هر دو با هم معراج تو از تو تا حسین است در خون تو نقش یا حسین است تنها تو شوی به دست من دفن تشییع تو نیز با حسین است من سینه چاک سنگر سرخ شهادتم این است آن شهید که هم سنگر من است این است آن شهید که با بی زبانی اش تا صبح روز حشر پیام آور من است جسمش به روی دست من و مرغ روح او پرواز کرده در بغل مادر من است الدخیل یا رضیع الحسین