شب سوم محرم، محمود کریمی 94

عمه شب محبوبه امشب معلوم حالم خوبه امشب می کوبه قلبم مثل گنجیشک عمه دلم آشوبه امشب عمه ببین که جای اون دست، سرخی هنوز رو گونه داره بابام داره امشب میادش آی بچه ها کی شونه داره تاریکه اما خیلی خوبه مهتاب امشب نیست عمه بابام من و اینجور ندیده موهام مرتب نیست عمه رختام مرتب نیست عمه از درد لبهام زیر دندون زخم توی لبهام می سوزه شبا چقدر سرده خرابه عمه کف پاهام می سوزه کاشکی مدینه بودیم عمه ای کاش نامحرم نداشتیم مرهم نداریم کاش می شد معجر رو زخمامون میذاشتیم عمه بابام بیاد خرابه منم باهاش میرم ایشاالله بابام بیاد میگم بهش که عمه یه پا مرده ماشاالله میگم بهش وقتی که رفتی عمه به جای ما کتک خورد افتادم از رو ناقه اون شب با مشت دندونام ترک خورد افتادم و از حال رفتم من خواب بودم با لگد زد اصلا نفهمیدم که چی شد بابا خلاصه خیلی بد زد خیلی دیگه بی حوصلم من بابام خیلی دیر کرده کاری براش پیش اومده یا موهاش به نیزه گیر کرده یه حسی داره میگه الان جونم به روی لبهام اومد عطر بابامه بوی سیبه عمه کمک کن بابام اومد گم کردم عمه دست و پام و جونی نمونده توی دستام عمه مراقب باش نیفته بابام و بگذار روی پاهام بابا سلام ویرونمون و امشب چراغون کردی بابا سنگین شده سایه ت عزیزم یاد غریبون کردی بابا نیاوردی عموم و شکوه به عباست کنم من چشمام نمی بینه که باید با دست احساست کنم من چشمام نمی بینه که با دست دارم پی چشمات می گردم تو حسرت یک بوسه مردم دارم پی لبهات می گردم من چی شدم تو چی شدی وای بر باد رفته آرزوهام تو بوی خونه روی موهات من بوی دوده روی موهام بابا دروغه هر کی گفته ما پیش دشمن کم آوردیم بابا خیالت جمع باشه بابا غذا دادن نخوردیم

نبودی تو بابا ز هر گوشه غم ریخت ببین جای خالیم چه خاکی سرم ریخت با قد خمیده موهام زد سپیده ببین کار زجرو قیافه م به هم ریخت ببین دندونام و یه جور زد اونم ریخت ببین زیر چادر موهامم یه کم ریخت بابا این رخت و لباسم خنده داره مگه نه بابا این التماسم خنده داره مگه نه هر جا می زدن هر جور می زدن با سنگ می زدن با چوب می زدن مردا می زدن زنا می زدن هی گفتم پاهام با پا می زدن می خوردم زمین اما می زدن کافی بود بگم زهرا می زدن یه چند روزی بعد کبودی پلکام رسیدم به شهر پر از زخم و دشنام دلم خواست بمیرم تا نذری نگیرم من از یک غریبه تو دروازه شام

یا لیتنی کنت لک الفدا یا لیتنی من قبل هذا الیوم کنت عمیا

وقتی میگن تا نیمه شب از قافله جا موندی وقتی میگن از خار راه با گریه از پا موندی وقتی میگن با چه حالی اومدی می میرم وقتی میگن روضت و زبون می گیرم از اینکه موندی تو راه بهم برخورد پیاده اومدی آه بهم برخورد سیلی ناخودآگاه بهم برخورد آه بهم برخورد وقتی میگن از درد اون زنجیر رو دوش تو وقتی میگن گوشواره ها کنده شد از گوش تو با روضه معجر تو گریه هام خون میشه وقتی میگن از موهای تو چشام خون میشه از اینکه معجرت سوخت بهم برخورد چادر رو سرت سوخت بهم برخورد تو آتیشا پرت سوخت بهم برخورد آه بهم برخورد از اینکه موندی تو راه بهم برخورد پیاده اومدی آه بهم برخورد سیلی ناخودآگاه بهم برخورد آه بهم برخورد وقتی میگن اون منزل آخر چقدر پیرت کرد وقتی میگن شام بلا از زندگی سیرت کرد وقتی میگن از اسارتت مدام می سوزم وقتی میگن با چه حالی رفتی شام می سوزم از این مسیر دشوار بهم برخورد کشوندنت تو بازار بهم برخورد ناموس حق تو انظار بهم برخورد خیلی بهم برخورد

دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم یوسف مصر بقا در همه عالم تویی در طلبت مرد و زن آمده با درهمند خاک سر کوی تو زنده کند مرده را زان که شهیدان تو جمله مسیحا دمند مرده بودم زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم یار حسین دلدار حسین یا سید الاحرار حسین صفا و مروه دیده ام گرد حرم دویده ام هیچ کجا برای من کرب و بلا نمی شود جان حسین جانان حسین عالم سن قربان حسین مرده بودم زنده شدم عشق تو را بنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم یل یاتار طوفان یاتار یاتماز حسینین پرچمی

خبر داری تب کردم ای بابا خبر داری پر دردم ای بابا خبر داری که گوشواره هام و توی خیمه گم کردم ای بابا خبر داری چهل منزل پی تو می گردم ای بابا خبر دارم افتادی از نیزه خبر داری افتادم از ناقه از اون شب که دشمن من و می زد هنوز ای بابا صورتم داغه خبر سنگینه عدو بی دینه دیگه چشم من نمی بینه *************** چرا اینقدر قلبم آشوبه دلم داره تو سینه می کوبه چرا صورتت زخمی سنگه رو لبهاتم انگار جای چوبه نپرس از من از احوالم تو خوب باشی حال من خوبه نداری تو عمامه من معجر موهات سوخته موی منم سوخته شدم جون بر لب میرم من امشب حلالم کن عمه جون زینب

نگو رقیه بگو کمال روضه نگو رقیه به سمت ارباب نماز عمه زینب و وضو رقیه شبیه اصغر نداشت جز شهادت آرزو رقیه میان طفلان دفاع کرده ظهر از عمو رقیه ز گوش گفته نگفته از فشردن گلو رقیه ز گوش گفته نگفته از کشیدگی مو رقیه شبیه زهرا دوباره خورده سیلی از عدو رقیه رسیده وقتی که دم زند ز روضه مو به مو رقیه زبان گشودم منم که شاهد غمی نگفته بودم به یاد گریه بی صدات برای سرخی اون چشات بلند گریه می کنم برات همه عزا شد دلم مقیم سرزمین کربلا شد به دست عباس یکی یکی تمام خیمه ها به پا شد گذشت نه روز سه سال زندگی شاد من عزا شد برادرم رفت تن علی اکبرم جدا جدا شد و جسم قاسم پر از رد عمیق نعل اسب ها شد چه قیمتی داشت دو قطره آب خواستم عمو فدا شد سه شعبه آمد سر علی اصغر از تنش جدا شد به صدر سینه نفس نفس و شمر جالس علی شد نشستم و بعد نشست روی سینه و دوباره پا شد دوازده بار دم زمین و آسمان من القفا شد شروع روضه ست حرامیان که پایشان به خیمه وا شد به یاد گریه عمه هات برای زنجیر دست و پات بلند گریه می کنم برات قدم کمان شد که قاتلم شکستگی استخوان شد زمان به سرعت گذشت و ناگهان رسید عصر غارت به هر طریقی مرا زدند روز و شب به قصد غربت به غیر سیلی چقدر تازیانه خورده روی صورت در آن شلوغی گره نخورده معجرم نبود فرصت رسید دستی به قصد گوشواره های من به سرعت کشید از گوش کشید و بعد از آن فروخت زیر قیمت به یاد سپیدی موهات برا ماجرای پر بلات بلند گریه می کنم برات

آوردنت خودت نیومدی شکر خدا به ما سری زدی پس کو تنت که با سر اومدی با سر اومدی دلم تنگه دلم خونه دلم می خواد همه با هم بریم خونه

دل من شده گریان حسین پریشان پریشان حسین بنوش آب گوارا و بگو فدای لب عطشان حسین منم واله و حیران حسین منم بی سر و سامان حسین شب اول قبرم گویم فدای لب عطشان حسین باذن الله و باذن رسول الله و باذن ولی الله امیر المومنین ادخلوها بسلام امنین بفرمایید روضه بفرمایید ماتم بفرمایید هیئت دهه اول محرم بعون لله و بفضل حبیب الله و بفضل امین الله توی سینه زنی ذکرم اینه حب الحسین اجننی چقدر خوبه دنیا چه اربابی دارم ینی میشه بازم روی خاکش سر بذارم بفرمایید روضه بفرمایید ماتم بفرمایید هیئت دهه اول محرم دلم خونه برا ارباب پریشونه برا ارباب که می خونه صاحب الزمان السلام علی الذبیح العطشان