شب دوم محرم، محمود کریمی

آمد ورودیه بارانی است حالو هوای حسینیه در اوج احترام یک کاروان رسیده به صحرای ماریه گرچه رسیده اند پایان این سفر شده آغاز مرثیه زینب به خویش گفت بوی فراق می رسد از سمت بادیه قبل از ورود شمر قلبش شکست حضرت زهرای مرضیه ناحیه ی گلو شد شرح آن زیارت مخصوص ناحیه امسال می رسد دست اباالفضل مرثیه امسال می خورد اصغر از آب مشک ولو چند ثانیه حی علی الصلاه حی علی العزا شد و آغاز مرثیه دل اضطراب داشت شکر خدا رقیه به صورت نقاب داشت هر محملی که بود از گیسوی فرشته به دورش حجاب داشت هر رفت و آمدی در کاروان عشق حساب و کتاب داشت آمد سکینه و شرم حضور پیش رخ آفتاب داشت از ناقه بر زمین زینب قدم گذاشت و اکبر رکاب داشت عباس من کجاست آری هنوز پرسش زینب جواب داشت حرف از عطش نبود سقا برای اهل حرم مشک آب داشت سیراب و بی صدا پیش رباب کودک شش ماهه خواب داشت کم کم زمان گذشت ایام خوش گذشت ولی ناگهان گذشت اکبر که رفت بانگ اذان نیامد و وقت اذان گذشت سقا نیامد و آخر سراب از سر لب تشنگان گذشت وای از دل رباب با نیشخند حرمله تیر از کمان گذشت در بین قتلگاه سرنیزه ای شکست ولی از دهان گذشت سر نیزه بس نبود یک دفعه خنجر آمد و از استخوان گذشت چون روضه باز بود از روضه ی بریدن سر روضه خوان گذشت

پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد ام الائمه گفت نوحو علی الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد پیغام علقمه به بقیع برد جبرئیل ام البنین بگو پسری داشتی چه شد ام الائمه گفت نوحو علی الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین

نوری تو عالم نبود دین خدا هم نبود بیچاره بودیم اگه ماه محرم نبود الحمد الله الذی خلق الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین از آسمان آید ندا اهلا و سهلا حسین رسید به کربلا اهلا و سهلا با دختر شیر خدا اهلا و سهلا با ماه آل مصطفی اهلا و سهلا همه یلا صف به صف آماده و جون به کف مدافعان حرم از پادگان نجف نور علی نور سلام علی سلام او شاه و همه غلام هو العشق هو الامام یه کاروان شیر دلیر یلای حضرت امیر فرمانده و فرمان پذیر معصوم و منصور و بصیر اهلا و سهلا از آسمان آید صدا حسین رسید به کربلا با دختر شیر خدا با ماه آل مصطفی اهلا و سهلا اکبر اذان گوید و مرکب شده ماذنه الله اکبر به این اذان پر تن تنه هو المحمد و العلی و هو العلی و الحق مع العلی یا علی یا ابالعلی لیلای دلها اومده اکبر لیلا اومده دریا به صحرا اومده شمیم مولا اومده الحمد الله الذی خلق الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین دلی هراسون نشد از لشکر رو به رو برای بیت حسین اول خدا بعد عمو باب الحوائج و الخلائق بالحسین دل دار تو و دل حسین یا کاشف الکرب الحسین ای لاله های حیدری با هیبت پیغمبری مخدرات کوثری در پرده ی نیلوفری اهلا و سهلا الحمد الله الذی خلق الحسین نور ازل حسین و سلام علی الحسین

کوه و سنگ و دشت این صحرا به چشمم آشناست دوستان محمل نگه دارید و این جا کربلاست حاجیان کعبه ی وصلیم و این صحرای خون کعبه ی ما مشعر ما حج ما میقات ماست چشم ما زم زم طواف ماست دور کشته ها خیمه گاه ماست مروه قتلگاه ما صفاست حاجیان را سر تراشیدن بود سنت ولی در منای حج خون سر های ما از تن جداست سنگ دشمن مهر سجده خون سر آب وضو قتلگه سجاده و تسبیح راس نیزه هاست نخل ها با ما سخن گویند و در این سرزمین کین زمین شط الفرات و این بیابان نینواست چشم من پیوسته میبیند در این صحرای خون دست سقا نعش اکبر تربت اصغر کجاست آب گردد از خجالت آب و در این سرزمین آه و آه تشنگان فریاد های بی صدا بر مشامم میرسد هر لحظه بوی کربلا بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا

تو کویر تب و دل بیابون آسمون چشام گرفته بارون تا دلم خونه چشام غزل خونه غمی نمی مونه به پای ارباب از دم یارم همیشه بیدارم به گوش دل دارم صدای ارباب تا دلم خونه چشام غزل خونه غمی نمیمونه به پای ارباب از دم یارم همیشه بیدارم به گوش دل دارم صدای ارباب دریا دریا اگه می رو لبامه نمی از اشک روضه ی آقامه آسمونی میشم با اباالفضل تا به لب میگم یه یا اباالفضل این دلم میره بهونه میگیره همیشه زنجیره ضریح نوره دل اذون میگه سحر شده دیگه ستاره ها سمت صبح ظهوره این دلم میره بهونه میگیره همیشه زنجیره ضریح نوره دل اذون میگه سحر شده دیگه ستاره ها سمت صبح ظهوره دنیا دنیا اگه قمر بباره قمر خیمه ها همتا نداره دریا دریا اگه می رو لبامه نمی از اشک روضه ی آقامه با عنایات حضرت زهرا میریم از کربلا تا فتح دنیا قدس و شامات نه تموم این عالم حریم اربابه حریم عباس من سپر کردم چشم و سر و سینم هر جا حرم باشه این سپر اونجاس تویی از ازل امام مهربونم تا ابد مدافع حرم میمونم دریا دریا اگه می رو لبامه نمی از اشک روضه ی آقامه دنیا دنیا اگه قمر بباره قمر خیمه ها همتا نداره

میرسد از عرش صدای خدا اهلا و سهلا پسر مصطفی ای خون بهایت حضرت داور الله اکبر الله اکبر حسین سرباز ره دین بود عاقبت حق طلبی این بود از سر نی گفت سبط پیمبر الله اکبر الله اکبر قسم به اشک دیده ی فاطمه ندارم ازدشمن دین واهمه سرم فدای زاده ی حیدر الله اکبر الله اکبر

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم حسین جانم حسین جانم بیا کز چشم بیمارت هزاران درد برچینم حسین جانم حسین جانم اگر بر جای من غیری گزیند دوست حاکم اوست حسین جانم حسین جانم حرامم باد اگر من جان به جای دوست بگزینم حسین جانم حسین جانم سر به فلک کشیده سر تا شده خاک پای تو دل ز همه بریده دل تا شده آشنای تو دیده فرات ریخته سینه خیامه سوخته گشته هر استخوان من یک نی نینوای تو حسین جانم حسین جانم الا یا ایها الساقی ادرکاسا و ناولها حسین جانم حسین جانم که عشق آسان نمود اول ولی افتاد و مشکل ها حسین جانم حسین جانم شب تاریک و بیم موج گردابی چنین حائل حسین جانم حسین جانم کجا دانند حال ما سبک بالان ساحل ها حسین جانم حسین جانم خنجر خشک و چشم تر این نه عجب بود اگر خنجر آب دیده خون گریه کند برای تو ذکر دلم خدا خدا جان و تنم تو را فدا کاش سرم شود جدا تشنه ی کربلای تو حسین جانم حسین جانم ندارم دستت از دامن به جز در خاک و آن دم هم حسین جانم حسین جانم که بر خاکت روان گردی بگیرد دامنت دستم حسین جانم حسین جانم فرو رفت از دم عشقت دمم دم میدهی تا کی حسین جانم حسین جانم دمار از من برآوردی نمی گویی برآوردم حسین جانم حسین جانم هی سرت از بدن جدا ای همه عالمت فدا ذات مقدس خدا آمده خون بهای تو چشم بسوی قتلگه گوش به بانگ العطش هر نفسم شراره ای ز آتش خیمه های تو خسم ستاده هر طرف نیزه به دست صف به صف کاش که میشدی هدف سینه ی ما به جای تو حسین جانم حسین

کوه به ناله آمده سنگ به سنگ سر زده تا شده شستشو به خون روی خدا نمای تو حسینم وای حسینم وای فدای جان و پیکرت بعد بریدن سرت از چه دگر بریده شد دست گره گشای تو حسینم وای حسینم وای ای که تمام عالمت ناز کشیده از غمت عنایتی که میثمت عنایتی که نوکرت سر شکند به پای تو حسینم وای حسینم وای

بگو کجایی تاب دوری و هجران ندارم ای غم گسارم بر این کویر سینه ام دگر درمان ندارم گر باران نبارد از جوانی مانده این دل غم به سینه کرده منزل ترسم گر رخ ننمایی گردم ویرانه سرایی رحمی بر این زخمی که از فراق تو بر سینه دارم ای گل نغمه ی بلبل شد خموش از غم بازا بهارم مولا اجرک الله بقیة الله گرد شمع رویت شیوه پروانه دارم پروانه وارم سر به پایت میگذارم و پروا ندارم من پروانه وارم از شمیم جان فزایت میرود دل در قفایت عشقت زد از سینه جوانه گشتم رسوای زمانه رویت تاب گیسویت می کشد ما را در آرزویت این دل میزند محمل تا گذارد سر بر خاک کویت مولا اجرک الله بقیة الله