شب اول محرم، محمود کریمی

ای یادگار حیدر کرار یا حسین ای سبط پاک احمد مختار یا حسین با پای جان به سایه ی پرچم رسیده ام بسپر مرا به دست علمدار یا حسین کابوس مشکلات شده زندگانی ام مشکل گشای هر چه گرفتار یا حسین من از چه جا بمانم و نامت نیاورم وقتی برآید از در و دیوار یا حسین چشمی بده که اشک بریزم به پای تو سوزی عطا نما که زنم جار یا حسین مردن کم است گو چه کنم من بر این عزا شأن عقیله و سر بازار یا حسین باز این چه شورش است که در خلق عالم است باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است حسین با هر نشانه می شود این امت امتحان ما را به فتنه ها تو نگه دار ، یا حسین

نگاهمان کردند که این حسینیه را سر پناهمان کردند خراب بودیم و به دولت شهدا رو به راهمان کردند درون این خیمه غلام آمده بودیم و شاهمان کردند شدیم از خودشان نگاه تا به لباس سیاهمان کردند به غسلی از گریه غبار روبی و پاک از گناهمان کردند عزای مسلم را شروع نوکری این دو ماه مان کردند شکسته بال و پرش نمانده یک نفر از کوفیان دور و برش نه از هراس کسی که کرده در به دری حسین در به درش به جان خریده غمِ عزیز فاطمه را با تمام دردسرش حسین در راه است کند چگونه ز دار الاماره با خبرش به فکر قافله است نه این که فکر خودش باشد و دو تا پسرش حسین جای خودش گرفته دلهره چون زینب است همسفرش زمان آن برسد حسین جان خبر من به کاروان برسد شده است کوفه یکی که با اسارت زینب به آب و نان برسد چقدر سنگ اینجاست خدا به داد اسیری کودکان برسد شود زمانی که برای بردن پیراهنی سنان برسد کجاست انگشتر غنیمتی که نمانده به ساربان برسد قرار شد با اسب جراحت تن بی سر به استخوان برسد نگفته ام از شام هنوز مانده که روضه به خیزران برسد

پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه روح پذیرید بمیرید بمیرید و زین مرگ مترسید کز این خاک برآیید سماوات بگیرید حسینم وای ، حسینم وای بمیرید بمیرید و زین نفس ببرید که این نفس چو بندست و شما همچو اسیرید بمیرید بمیرید به پیش شه زیبا بَرِ شاه چو مردید همه شاه و امیرید بمیرید بمیرید و زین ابر برآیید چو زین ابر برآیید همه بدر منیرید بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید در این عشق چو مردید همه روح پذیرید حسینم وای حسینم وای

یا سیدالشهدا ، یا ابا الاحرار شهید کرببلا ، یا نور الانوار سر الاسرار ، برّ الابرار ادرکنی یا بن الحیدر الکرار بسم الله اومدم با اذن مادرت زهرا ثارالله تشنه ام اومدم تا لب دریا شب جمعه و شب اول محرمه شهدا بیاین بخونیم برای فاطمه آه از آن ساعتی که با تن چاک چاک نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک غریب مادر حسین هوایی تو شد این دل ناقابل با شعر محتشم و مقبل و دعبل اشکام از دل میشه نازل اشکامو دریاب یا ابو فاضل بسم الله مرهم زخمای زندگیم اشکه قلب من عمریه درگیر روضه ی مشکه روی صورتم می وزه نسیم علقمه شهدا بیاین بخونیم برای فاطمه با لب تشنه گذشت ساقی از آب روان زاده ی ام البنین ساقی لب تشنگان غریب مادر حسین دوباره چشم دلم داره وا میشه می بینه قامت عشق داره تا میشه وقتی که شاه تنها میشه وقتی تو گودال خون به پا میشه بسم الله والشمر جالس علی صدر ارباب واویلا تشنه لب دست و پا میزنه ارباب اگه از غمت بمیرن همه بازم کمه شهدا بیاین بخونیم برای فاطمه سرت جدا از بدن ذبیح عطشان حسین تنت به روی زمین قتیل عریان حسین غریب مادر حسین

ابا عبد الله چشام وقفه توئه دلم وقفه غمه یه سالو منتظر مونده برا محرمت همیشه دل من کنار پرچمت یه سالو منتظر مونده برا محرمت ماه محرمه تو دلم یه دنیا درد و ماتمه اربابه بی کفن یه دهه گریه برات بازم کمه من گریه میکنم با صدای گریه های فاطمه شکر خدا که شد ماه محرم نوحوا علی الحسین یا اهل عالم دوباره دل من میون روضه هات تو سینه میتپه بازم برای کربلات دوباره نوحه و دم سینه زنی میاد از خونه ها دوباره بوی نذریات شکر خدا که من دوباره پای تو سینه میزنم با اذن فاطمه یکی از سینه زنای تو منم ممنونتم که باز پیرهن سیاهتو دارم به تن من سینه میزنم با اشک نم نم نوحوا علی الحسین یا اهل عالم

تجلی کرد رو لبهامون زلالیه آرزوهامون به پا شد باز به لطف تو حسینیه تو چشمامون بازم شبها تو هیئت ها میام تا زیر این پرچم میخونم میزنم سینه میخوام بی بال و بی پر شم هستم بنده ی ثارالله مجنون ابا عبدالله شهید بی کفن ارباب قتیل صد پاره تن ارباب غریب و بی کس و بی یاور و دور از وطن ارباب تو چشمای رباب عکس لب عطشان شیش ماهه روی نیزه جلو چشمای زینب صورت ماهه آواره شده آل الله روی نی سر ثارالله هستم بنده ی ثارالله مجنون ابا عبدالله چشامون ابر و بارونه برات مردن آرزومونه روزا دلتنگ و دلم خونه شبا لبهام غزل خونه کی میدونه شاید امسال منو تا قنلگاهت بردی مثل روزی که دل بردی و ما با یک نگاهت مردیم می مونم به پای عشقت ای جونم فدای عشقت همه چشما پر از خونه دل عالم باز پریشونه آقا جان از کجا معلوم تا سال بعد کی میمونه شاید این نوحه و این روضه های آخرم باشه چی میشه باز ببینم رو به رو چشمام حرم باشه لیلای همه مجنونت دلهای همه ویرونت هستم بنده ی ثارالله ، مجنون ِ اباعبدالله

قسم به اشک دیده فاطمه ندارم از دشمن دین واهمه سرم فدای زاده ی حیدر الله اکبر الله اکبر حسین سرباز ره دین بود عاقبت حق طلبی این بود از سر نی گفت سبط پیمبر الله اکبر الله اکبر

ای کشته ی فتاده به هامون حسین من ای صید دست و پا زده در خون حسین من ای خشک لب فتاده ی دور از لب آب ای حسین من کز خون تو زمین شده جیحون حسین من ای کشته ی فتاده به هامون حسین من وی صید دست و پا زده در خون حسین من غریب مادر حسین من حسین من ای ماهی فتاده به دریای خون که هست حسین من زخم از ستاره بر تنت افزون حسین من ای نخل تر کز آتش جانسوز بی آبی حسین من دود از زمین رسانده به گردون حسین من غریب مادر حسین من حسین من این قالب تپان که چنین مانده بر خاک ای حسین من شاه شهید ناشده مدفون حسین من ای شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه خرگاه زین جهان زده بیرون حسین من ای کشته ی فتاده به هامون حسین من ای صید دست و پا زده در خون حسین من غریب مادر حسین من حسین من ای مونس شکسته دلان حال ما ببین وا اماه ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین وا اماه اولاد خویش را که شفیعان محشرند وا اماه در ورطه ی عقوبت اهل جفا ببین وا اماه آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام وا اماه یک نیزه اش ز دوش مخالف جدا ببین وا اماه این کشته ی فتاده به هامون حسین توست وا اماه و این صید دست و پا زده در خون حسین توست وا اماه

الا ز صبـح ازل یــار سیـدالشهدا یگانـه یوسـف بـازار سیـدالشهدا ز کودکی همه جا همدم امام حسین به شهـر کوفه علمدار سیدالشهدا تویی که مرغ دلت بر فراز دوش عقیل همیشـه بوده گرفتار سیدالشهدا فراز بـام شـده زائر امـام حسین به زیـر تیـغ عـزادار سیـدالشهدا به دست بستـه و پیشانـی شکست ی تو سـلام دائــم زوار سیــدالشهـدا سرشک دیده ی زهرا ستاره‌ات مسلم سلام بـر گلـوی پاره‌ پاره‌ ات مسلم