شب ششم محرم، مجید بنی فاطمه

به جای جای دلم جای پای توست حسین خوشم که حنجره ام نینوای توست حسین هزار چشمه اشکم اگر دهند به چشم خدا گواهست که وقف عزای توست حسین صفا و مروه و رکن و مقام و کعبه من به کربلات قسم کربلای توست حسین به هر زمان که بخوانند نسل ها قرآن درون حنجره هاشان صدای توست حسین به عالمی در دل بسته ام ز روز ازل مگر به روی تو این خانه جای توست حسین معمای خون تو را جز خدا نداند کس به خون تو که خدا خون بهای توست حسین اگر چه کعبه بود قبله ام به وقت نماز دلم به جانب صحن و سرای توست حسین بهشت باد به اهل بهشت ارزانی بهشت من حرم با صفای توست حسین زیارت همه پیغمبران زیارت حق زیارت سر از تن جدای توست حسین تو آن صحیفه صد پاره ورق ورقی که زخمهای تنت آیه های توست حسین ---------------------------------------------- کریم کاری به جز جود و کرم نداره آقام تو مدینه است ولی حرم نداره همیشه غم نصیبی بی یار و بی حبیبی الهی من برات بمیرم تو خونتم غریبی

چه جور باورم شه چه قد رشیدی زیر نعل اسبا چرا قد کشیدی وای حسن شد کفن تن قطعه قطعه ات روی خاک و خون رو سر پیکرت با هر چی که داشتند زدند بی امون پا نکش رو زمین تنت روی دستم شده نیمه جون وای غم مادرم شده پهلوی تو برام روضه خون کمک کن عزیزم پاشو نوجوونم با سختی تا خیمه تو رو می کشونم وای تنت کشتنت الهی بمیره برا تو عمو حال تو کشتتم تو دستای کی قاسم افتاد عمو صورتت زخمیه همه سنگاشون خورده قاسم به رو حرف بزن جون من منو کشته این لخته خون گلو

کی میگه هر کی یتیمه مجلسش صفا نداره مگه هر کسی یتیم شد تو دلش خدا نداره گل بریزید گل بریزید رو سر عروس و دوماد عروس از تبار یاس و دوماد از شاخه شمشماد مگه میشه تو عروسی بابای دوماد نباشه دعوا باشه سر این که نقل سنگو کی بپاشه یوسف مصری که میگن پیش این دوماد کی باشه توی کوچه های کوفه روی نیزه پا گشاشه

نوبت غم می شود تکیه علم می شود خانه دل های ما مثل حرم می شود هُرم حرارت داغ عزای تو در رگ و خونم حسین مثل زهیر و جُناده و عابس گرم جنونم حسین شیرین تر از جان منی حب الحسین اجننی با دل و جان آمدیم سینه زنان آمدیم مثل حبیب و وهب پیر و جوان آمدیم چایی روضه و خاک حسینیه زنده کند مرده را گریه برای تو می کند احیا هر دل افسرده را تاب و تب سینه زنی حب الحسین اجننی بر در تو خادمم عبد بنی هاشمم محو علی اکبر و دلشده قاسمم آمده ام که به رحمت واسعه عرض ارادت کنم در یم گریه گریه کنانت غسل شهادت کنم در موج خون بت شکنی حب الحسین اجننی

تو چشمای اهل حرم زنده شده یاد حسن قیامته وقت وداع با شاخ شمشاد حسن مادرش دور سرش عمامه می بنده براش از چشاش معلومه که میخاد بره پیش باباش با صداش وقت رجز زمین می لرزه زیر پاش بوسه به جای باباش می زنه به روش اباالفضل وای که چقدر عزیزه برای عموش اباالفضل میخاد که توی کربلا به پا کنه جنگ جمل چه یکه تازی میکنه به سوی احلی من عسل چند قدم پشت سرش آروم آروم میره حسین می رسه تا معرکه صدای تکبیر حسین محشری کرده به پا ماه حسن شیر حسین هیشکی نشد حریفش نوه ابوترابه مثل باباش تو میدون روی صورتش نقابه بوسه به جای باباش میزنه به روش اباالفضل وای که چقدر عزیزه برای عموش اباالفضل عمو به فریادم برس صدا صدای قاسمه بیا که سم مرکبا رو دست و پای قاسمه دیر اگه بره حسین یکی سرش رو می بره بی زره رفت و حالا پیکرش از زخما پره وای من سنگا همش به روی قاسم میخوره خون میاد از نفس هاش نفس عموش بریده بالا سرش نشسته می بینه چقد قد کشیده بوسه به جای باباش میزنه به روش اباالفضل وای که چقدر عزیزه برای عموش اباالفضل دعای زنده دلان صبح و شام یا حسن است که موی تیره و روی سپید با حسن است مبین ز نسل حسن هیچکس امام نشد به حسن بینی اگر امام را حسن است حسین می شنود هر که یا حسن گوید دو کوه است ولی کوه بی صدا حسن است حسین نهی به قاسم دهد حسن دستور ز من نپرس که سلطان کربلا حسن است بخوان به نام پسر تا پدر دهد راهت بیا که کنیه شیر خدا اباحسن است

به سال بی محرم فکر کردی به این که بی حسین از دست میری به این که روضه رو ازت بگیرن کجا داری بری آروم بگیری این یه قسمته این یه دعوته یه شروع خوب واسه رفاقته سلام محبوب دل من سلام ای نور دو دیده سلام به خشکی لب تو سلام به رگای بریده به اسمت کسی غیر از تو، تو قلب عاشق من نیست بجز آغوش تو جایی پناه هق هق من نیست به دنیای بدون روضه فکر کن تو روضه مرده پا میشه همین بس بفهمی بی حسین هیچ جای دنیا که قبرستون آدم های زندس این یه نعمته این یه فرصته برکات این شبای هیئته بیا دلشورمو کم کن بیا آرامش بگیرم بیا نفس آخرم رو بگم یا حسین و بمیرم به جان مادرت آقا ندیدم غیر تو مردی تو دنیا گم شده بودم تو دنیامو عوض کردی تصور کن همینجا کربلا شه با این اشکا و با این اوضاع و احوال خیال کن رفتی تل زینبیه نگاهت رو بچرخون سمت گودال این یه پیکره این یه بی سره توی قتلگاه صدای مادره سلام ای غریب مادر پاشو خواهرت اسیره نزن دست و پا عزیزم حسین مادرت بمیره خدایا اگر اونی که رو خاکه بچه زهراست چرا پس غارتش کردن چرا زیر سم اسباست به سال بی محرم فکر کردی به این که بی حسین از دست میری به این که روضه رو ازت بگیرن کجا داری بری آروم بگیری این یه قسمته این یه دعوته یه شروع خوب واسه رفاقته سلام محبوب دل من سلام ای نور دو دیده سلام به خشکی لب تو سلام به رگای بریده به اسمت کسی غیر از تو، تو قلب عاشق من نیست بجز آغوش تو جایی پناه هق هق من نیست

تو قد کشیده ای یا عمو کمان شده است و یا دوباره علمدار نوجوان شده است بخند حضرت عباس سیزده ساله که خنده تو برای حسین جان شده است دلم برای حسن تنگ شد تو را دیدم کریم زاده، کریم است این همان شده است بگو علی و بگو مجتبی بگو تکبیر بگو که نام تو کابوس شامیان شده است بلند شو که نبینند میخورم به زمین که این غریب جوان مرده، ناتوان شده است چه آمده به سرت که سر تو می افتد چه دید مادرم اینجا که نیمه جان شده است به خیمه ناله نجمه،نزن نزن شده بود به گریه هر قسمِ من بمان بمان شده است سپاه روی تو افتاد و آسیابت کرد و پاره پاره لباست در این میان شده است تو را برایِ رساندن زِ خاکها کَندم که نیمی از تو عیان نیمه ای نهان شده است صدای سینه تو می رسد به خیمه بگو مزاحمِ نفست چند استخوان شده است چقدر رویِ تو را جایِ نعل پُر کرده چقدر روی دهانت پُر از دهان شده است

کبوتر من پرت شکسته تمام پا تا سرت شکسته پرت مث مادرت شکسته شبیه حیدر سرت شکسته پا بر زمین نکش ای قامت خمیده نفس نفس نزن ای نفس بریده جونم کنارت به لب رسیده جونت دیگه تا گلو رسیده چیزی نمونده به مو رسیده زخم سرت تا ابرو رسیده چشماتو وا کن عمو رسیده چه می کنی تو با این زخمای کاری الهی من بمیرم چه بی قراری اسم باباتو به لب میاری تنت پر از زخم شبیه باباس پهلوت شبیه پهلوی زهراس قدت رسیده به قد عباس روح بلندت تو آسموناس رفتی پیش بابات و چشام چو دریاست برو به بابات بگو حسینش اینجاست بگو غریبه بگو که تنهاست

دلدار من ثارالله ای یار من ثارالله سرنوشت من اینه که باشم نوکرت زندگیم رو به راهه به لطف مادرت دل من به هوای تو و به حرم شبا پر میزنه تو ببین که همون نوکر رو سیات بازم در میزنه ای حسین جان جان جانان جانان من ثارالله ای جان من ثارالله روزگارم با تو میگذره ای آقای من من گدای تو هستم تویی مولای من همه بنده حلقه به گوش تو و تو آقای همه یه دلم میره کرببلا و یه دلم میره تا علقمه ای حسین جان جان جانان دلدار من ثارالله ای یار من ثارالله

فدای مرام امام حرم من دلسپرده همین سیاهیام من آرزومه که یه بار حرم بیام کربلا با خاکت عجینه خدا کربلا بهشت زمینه خدا هوای حسین هوای حرم فدای شب جمعه های حرم من دل خوشم فقط به گریه زاریام من طاقتم کمه بزار حرم بیام کربلا نبودی نبود زندگیم ببار مردم از تشنگی

اومده محرمت شبای ماتمت سلام سلام اربابم میمیرم از غمت زنده ام با دمت سلام سلام اربابم ندا میاد از آسمون ای روضه خون روضه بخون وای وای وای روضه خونت باز مادره عزاردارت پیغمبره وای وای وای باز این چه شورش است در خلق عالم است باز این چه نوحه و باز این چه ماتم است شعرهای محتشم بیرقا و علم سلام سلام اربابم ارباب باوفا مظلوم کربلا سلام سلام اربابم ای غریب دور از وطن ای شهید صد پاره تن وای وای وای سر تو شد از تن جدا سر تو رفت رو نیزه ها وای وای وای ای شاه کم سپاه با خیل اشک و آه افتادی رو زمین رو خاک قتلگاه باز این چه شورش است در خلق عالم است

الله اکبر الله اکبر داره صدا ناله میاد به افق گریه کنا به افق خون خدا به افق کرببلا دوباره از راه رسیده تحویل سال نوکری نقش علم رو سینه ها واسه مدال نوکری هر محرمه وای... ذکر فاطمه حسین نوکرا بگید وای... یک صدا همه حسین حسین وای الله کبرالله اکبر شال عزا رو دوششه با نوحه ای زار و حزین علی امیرالمومنین فاطمه با ام البنین دوباره بوی نذریه که پر شده تو کوچه ها زهرا خوش اومد می گه به سینه زنا گریه کنا با چشای خون وای... می گه روضه خون وای... مادری می گه وای... با قد کمون حسین وای