شب هفتم محرم، محمود کریمی

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر نتوان نهاد پای به خلوت سرای ما تا دست و رو نشست به خون می نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای ما این عرصه نیست جلوه گه روبه و گراز شیرافکن است بادیه ابتلای ما همراز بزم ما نبوَد طالبان جاه بیگانه باید از دو جهان آشنای ما برگردد آنکه با هوس کشور آمده سر ناورد به افسر شاهی گدای ما ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است کاین عرصه نیست در خور فرّ همای ما

ای شرف عالم و آدم سلام ای نمک ماه محرم سلام تیر اگر سمت گلویت شتافت حنجر تو ظلمت شب را شکافت بین سران از همه سرتر تویی اصغری و ذبیح اکبر تویی قطره شیری ز لبت ریخته با گل اجداد من آمیخته فیض لبت شیر شد و مادرم ریخت به جان من و شد باورم شمع تو شد گرمی فانوس عشق بند قمات تو و ناقوس عشق گستره مهر شده سایه ات حوری فردوس شده دایه ات حوریه گیسوی خودش تافته رشته قنداق تو را بافته تشنگی ات سیر الی الله شد سن تو کوتاه ترین راه شد ای ترک لعل تو زخم رباب ماهی در حسرت یک قطره آب برد خدا خون تو در آسمان ور نه زمین می شد آتش فشان ملجا و امید مراجع تویی مرجع تقلید مراجع تویی حوزه به ایثار تو آمد پدید بی نظرت شیخ نگردد مفید آخر هر درس که شد روضه ات خمینی آمد ز دل حوزه ات نیست عجب گر بشود انقلاب از نفس خسته طفل رباب ای پسر خامس آل عبا مدافعان کرده به تو اقتدا راه نجات همه امت تویی روز جزا صاحب دولت تویی عشق در آن روز بساط آورد فاطمه اسباب نجات آورد دست بریده ست به دستان او تو آرمیده ای به دامان او همره بانی شفاعت تویی سواره روز قیامت تویی یکسره فریاد زند نشاتین ارحمنی یا علی ابن الحسین

ترسم از آن دم که تلاطم شود ناله من بین همه گم شود آمدم امروز که بشناسی ام به عشق تو حضرت عباسی ام اذن بده حاجتم افزون کنم پای خود از گلیم بیرون کنم روی من خسته علامت بزن امان از روز قیامت بزن تا که سر از خاک برون آورم خلق بداند ز علی اصغرم واقعه را کرببلا می کنی سینه زنان را تو سوا می کنی بزم عزایت شده ما را نصیب رشک برد گریه کنان را حبیب مادر موسی نفسی غصه خورد طفل زبان بسته به دریا سپرد طاقت مادر که به آخر رسید صبح به دست خود مادر رسید مادرت از مشک که شد ناامید داد تو را دست پدر با امید تا مگر از مهریه فاطمه آب بنوشی کمی از علقمه مادر تو خود ز عطش سوخته دیده به برگشتن تو دوخته اهل حرم دخترکان عمه هات شاهد مظلومی این لحظه هات جن و ملک با همه عرشیان روح الامین با همه کروبیان حیدر و طاها و همه انبیا شاهد این واقعه حتی خدا گفت حسین این من و این اصغرم من پسر دختر پیغمبرم تیغ نبسته به کمر بنگرید همره من نیست سپر بنگرید کیست که این تشنه به همره برد آب بنوشاند و باز آورد از وسط هلهله و ساز و دف قوس کمان باز شد از آن طرف پاره شد از تیر همین که گلوت رفت فرو کل جهان در سکوت بر لب خشک تو که لبخند بود راس تو از پوست به مو بند بود زخم گلو به سن کم تو نمی خورد بر روی نیزه ها چقدر جابجا شدی

گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما ناداده تن به خواری و ناکرده ترک سر نتوان نهاد پای به خلوت سرای ما شاه سلام علیک آقا سلام علیک تا دست و رو نشست به خون می نیافت کس راه طواف بر حرم کبریای ما همراز بزم ما نبوَد طالبان جاه بیگانه باید از دو جهان آشنای ما برگردد آنکه با هوس کشور آمده سر ناورد به افسر شاهی گدای ما ما را هوای سلطنت مُلک دیگر است کاین عرصه نیست در خور فرّ همای ما گفت ای گروه هر که ندارد هوای ما سر گیرد و برون رود از کربلای ما شاه سلام علیک آقا سلام علیک

شراره بی آبی سوزنده لبات و کویر تشنه کرده دریای نگات و رو دست بابا از دور می بینی فرات و می بینی از دور تو نخلا عموت و یا نه ببینم عمه پوشونده گلوت و یا نه بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید سیراب بشی و بری به خواب شاید تو مرد میدونی من دردت رو میدونم می خوای با بابا باشی ای دردت به جونم واست تو راه میدون لالایی می خونم میدونی کار و به آخر رسوندی یا نه میدونی تنها برا من تو موندی یا نه بریم به خاطر هر دومون شاید به رحم بیاد دل سنگشون شاید یا ابری شه دل آسمون شاید بریم شاید بگیریم جواب شاید بریم شاید برسیم به آب شاید سیراب بشی و بری به خواب شاید می خواستی جنگ و از تو گهواره ببینی دلت نیومد من رو بیچاره ببینی رباب و سرگردون و آواره ببینی شنیدی آه دل آسمون و یا نه می بینی سمتت گرفتن کمون و یا نه حالا که میزنی دست و پا شاید می خوای بمونی پیش بابا شاید پیشم باشی روی نیزه ها شاید سرت به نیزه که دیدم به خویش گفتم اگر اسیر در غل و زنجیر بود بهتر بود تمام حنجرت از تیر رشته رشته شده

رباب می دهد ندا بای ذنب قتلت حسین می زند صدا بای ذنب قتلت خضاب ماه پاره را کشتن شیر خواره را با گلوی تشنه چرا بای ذنب قتلت تیر به حنجر آمده یا دم خنجر آمده سر شده از بدن جدا بای ذنب قتلت طفل رضی کشته شد ز خون او نوشته شد که صورت خون خدا بای ذنب قتلت حنجره ای که سوخته گشته به تیر دوخته زخم گلو دهد ندا بای ذنب قتلت ریخت به سینه آذرم که صید کوچک حرم با لب تشنه شد فدا بای ذنب قتلت ترک ترک شده لبای تو مادر بمیره مادرت برای تو مادر که سوزونده عطش صدای تو مادر بخواب مادر که باباتم پریشونه بخواب مادر عموت الان تو میدونه علی لای لای علی لای لای علی لای لای شمایل تو شکل ساده حیدر تو دستای توئه اراده حیدر نشون دادی تویی نواده حیدر هنوزم صحبت اکبر تو میدونه تو رگ های تو هم مادر همون خونه علی لای لای علی لای لای علی لای لای

چقدر نام تو زیباست اباعبدالله چشم تو خالق دنیاست اباعبدالله زائر کربلا حق شفاعت دارد قطره در کوی تو دریاست اباعبدالله یا حسین یا حسین دستگیری ز گدا گردن هر ارباب است کار ما دست تو آقاست اباعبدالله مستجاب است دعا گوشه شش گوشه تو حرمت عرش معلی ست اباعبدالله هر کسی داد سلامی به تو و اشکش ریخت او نظر کرده زهراست اباعبدالله بارها گفت اگر من ز حسینم، دیدم جلوه اش اکبر لیلاست اباعبدالله یا حسین یا حسین چشم ما روز قیامت به پر قنداقه ست پسرت مالک فرداست اباعبدالله روزی گریه ما دست رباب افتاده روضه خوان در دل صحراست اباعبدالله باب بین الحرمین از حرم عباس است همه جا سفره سقاست اباعبدالله من که باشم که سنگ تو به سینه بزنم سینه زن زینب کبری ست اباعبدالله مادرت گفت " بنیَّ " دل ما ریخت به هم بردن نام تو غوغاست اباعبدالله یا حسین یا حسین مادرت گوشه گودال تماشا می کرد بر سر نعش تو دعواست اباعبدالله

علی رفته از هوش که تیر گوش تا گوش گلو را دریده غدیر کربلا و علی روی دست پدر آرمیده ،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،،، واعطشا بکربلا واعطشا بکربلا

خوب خوبایی خیلی آقایی مهر و مهتابی اربابی مولایی کسی شد آزاد که راهش افتاد به دربار حسین سوامون کردن صدامون کردن هوادار حسین خوب خوبایی خیلی آقایی حالم آشوبه قلبم می کوبه پای عشق تو هر عشقی مغلوبه دل آواره کجا رو داره به جز خونه تو همه عاقل ها ارادت دارن به دیوونه تو خوب خوبایی خیلی آقایی درمون دردم دورت می گردم اگر برا تو نمردم نامردم منی که جلدم نشون بال و پرم مال توئه میام دنبال شهیدای تو سرم مال توئه خوب خوبایی خیلی آقایی عبد دربارم فرمان بردارم جانا ممکن نیست از تو دست بردارم تو هستی هستش کسی که دستش به تو متصله به دل مدیونم خودم می دونم همش کار دله خوب خوبایی خیلی آقایی

وقتی برات گریونم و تا خیمه هات پر می زنم وقتی برات دم میدم و به سینه و سر می زنم پشت در خونه ت آقا انگار دارم در می زنم های کی شوق حرم داره از ابر سرخ چشماش بارون نم نم داره های کی امشب ماتم داره با رویای کربلا دریا دریا غم داره حسین آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای گنبد و بارگات، ایوون طلات، صدای زائرات، من و کشته خیال کربلات، علقمه و فرات، شور مدافعات، من و کشته های دل هایی که جامونده دور از شهدا مونده غم قد عالم داره وای از خون هم رزمامون لاله جبهه بوی ماه محرم داره حسین آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای خون فداییات، ناله بچه هات، آتیش خیمه هات، من و کشته غمت ماتمت، نسیم پرچمت، برا محرمت، من و کشته های هر کی عاشق شد مرده دل هایی که بی درده انگار چیزی کم داره های بزم عاشورایی ها تو هرم شیدایی ها گرمه گرمه دم داره حسین آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای، آقام آقام آقام ای