شب دهم محرم، مهدی سلحشور

می خوام فقط تا خود صبح خیره به چشمات شم با قل هو الله قربون اون قد و بالات شم امشب عجیب دل میره تو غم مادر و آتیش وای از این دنیا رقیه از خواب پریده داداش خواب بد دیده کاش نشه فردا لا لا جونم به قربونت پیش تو آرومم دنیای من اینجاست لا لا اونور پر از گرگه فردا تو خونین و زینب تک و تنهاست واویلا واویلا واویلا، واویلا واویلا واویلا پیغمبر صبرم داداش غم کرده محبوسم دست می کشم رو صورتت گلوتو می بوسم هیچ خواهری بی داداش نمونه زینب تو فقط با تو آرومه زبونم لال تو نشی تنها تو چشای اینا کینه معلومه داداش نگو خداحافظ قرآن بخون واسم قلبم شده حیرون داداش این قوم بدکردار بغض علی دارن تنها نری میدون واویلا واویلا واویلا، واویلا واویلا واویلا

یا حسین یا بن زهرا ای دلبر و دلدار ما، یا حسین یا بن زهرا ای سرور و سالار ما، یا حسین یا بن زهرا ما را ببر به کربلا، یا حسین یا بن زهرا ما را رسان به شهدا، یا حسین یا بن زهرا یاری نما رهبر ما، یا حسین یا بن زهرا شفا بده مرضای ما، یا حسین یا بن زهرا یا حسین یا حسین، یا حسین یا حسین مهر کسی به جز تو به دل جا نمی شود بی ذکر یا حسین دلم وا نمی شود حتی خدای عز و جل هم عقیده داشت دین بی قیام سرخ تو احیا نمی شود یا حسین یا حسین، یا حسین یا حسین دردی میان سینه عاشق بود که جز با چای هیئت تو مداوا نمی شود نوکر شبیه ما که زیاد است یا حسین ارباب خوب مثل تو پیدا نمی شود تنها بهشت روی زمین کربلای توست هر مرقدی که عرش معلی نمی شود یا حسین یا حسین، یا حسین یا حسین وقت وداع فصل بهاران بگو حسین در لحظه های بارش باران بگو حسین هر جا دلت گرفت کمی محتشم بخوان هی در میان گریه بگو جان بگو حسین کشتی شکست خورده که دیدی به کارزار در خاک و خون تپیده به میدان بگوحسین تغییر کرده اند لغت نامه هایمان زین پس به جای واژه عطشان بگو حسین

قتلگاه، اشک و آه ازروی بلندی می کنم نگاه آسمون شد سیاه خون میون گودی افتاده به راه العطش شد عیان شد محرم تو ماه رمضان نیمه جان بی توان آخ چه بد به جونت افتاده سنان دشمن نابکار برده از دل عقیله ات قرار زیر پا سنگ و خاک رو تنت شده شبیه نیزه دار بنیّ بنیّ بنیّ بنیّ، بنیّ بنیّ بنیّ بنیّ کربلا نینوا پیرمرد ومی زدن به پا اصحاب تن تو رو زمین سر تو رفته به روی نیزه ها دل من شد کباب تن تو مونده به زیر آفتاب هر چی بود بردنش حتی گهواره رو از پیش رباب السلام علی مرمل بالدماء، المهتوک الخباء غریب الغربا، قتیل الادعیاء ساکن کربلا، من بکته السماء، شفاه الذابلات اجساد العاریات، اعضاء المقطعات، نسوة البارزات السلام علی ابدان السلیبة، عترة القریبة منحور فی الوری، دفنه اهل القری المقطوع الوتین، محامی بلا معین علی الشیب الخضیب، علی الخد التریب بنیّ بنیّ بنیّ بنیّ، بنیّ بنیّ بنیّ بنیّ هلهله شد زیاد وای صدای سم مرکبا میاد شعله زد خیمه ها هر چی داد زدم نمی رسن به داد کربلا محشری آخ چه بد دردیه بی برادری چون که نیست یاوری می کشن از سر ماها روسری

تا که شدیم سینه زن تو حسین من پروانه ای در چمن تو حسین من می خواستم که مرهم زخمت شوم ولی نشمردنی است زخم تن تو حسین من وقتی نماز در حرم دوست کامل است پس می شویم هموطن تو حسین من می خواستم که مرهم زخمت شوم ولی نشمردنی است زخم تن تو حسین من نشمرده ایم در دل گرد و غبار چند نیزه نشست در دهن تو حسین من من مانده ام که بر دل زینب چه می گذشت هنگام دست و پا زدن تو حسین من