شهادت حضرت فاطمه (س) شب اول فاطمیه دوم 1402 - جواد مقدم

بی‌تو زهرا نَفَس‌گیره این دنیا/می‌سوزه سینم از، غُصّه این روزا/آتیشم زده این داغ، که اَزَم رو می‌گیری/می‌میرم زنده میشم، دست به پهلو می‌گیری/آسمونِ خونم تاریک و تاره/اَبرِ چشمام داره، باتو می‌باره/این تویی که هنوزم، تو شبام می‌درخشی/میشه فاطمه‌جانم، حیدرت رو ببخشی؟ /می‌بینمت، شبا چقدر/تو بسترت درد می‌کشی/تو هرچی درد، داری از اون/قُنفُذِ نامرد می‌کشی/می‌خواست که با، ضَربِ قَلاف/خون به دلِ حیدر کنه/یه کاری کرد، که غُسلِتو/برای من سخت‌تر کنه/زهرا علی رو حلال کن... /خاطراتِ خوبمون تموم شد حیف/دیدی چه زود خوشیمون تموم شد حیف/بشکنه دستِ اون که زندگیمو پاشید/زندگیم پُشتِ دَر بود، زندگیمو سوزوند/این خونه حقش آتیش نبود اَصلاً/عَمّامه‌م رو دورِ گردنم بستن/آبرومو بُردن، تو شهرِ مدینه/همسرم رو سوزوندن، با آتیشِ کینه/کیو بگم، که این روزا/با علی دشمن نباشه؟ /کی فکر می‌کرد، تو مدینه/جایی برا من نباشه؟ /بگذریم از حالِ علی/تو از خودت بگو برام/میشه یه‌بار، بعدِ سه‌ماه/نگات بیوفته به نگام؟ /تو از خودت بگو برام/زهرا علی رو حلال کن... /گریه‌م می‌گیره با لرزشِ دستات/با این سختی چرا پا میشی از جات؟ /بَسه این خونه‌داری، اِی گُلِ خشک و زردم/می‌گذره این روزا و، باز دورت می‌گردم/بعدِ سه ماه بوی نون گرفت خونه//موهای حسینت رو زدی شونهدیدمت گریه کردی، نیمه‌شب رو سَرِ من/زینبت گریه می‌کرد، دیشب با یه پیرهن/پیراهنی رو، که من دیدم/بوی جدایی رو میده/تو میری و من می‌مونم/با زینبِ رنج‌کشیده/سخت‌ترِ از، غُصّه‌ی تو/براش غمِ کربُبَلاست/اون لحظه‌ای که می‌بینه/سرِ حسین رو نِیزه‌هاست/زهرا علی رو حلال کن...

بیقرار دیدارم، هر لحظه و هر جا/دنیامو عوض کردی، با حرمت آقا/حق بده دائم دور، عکس تو می‌گردم/من دم باب القبلت، قبلمو گم کردم/می‌ریزه از هوای تو، روزیه نوکرای تو/رحمت واسعه یعنی، بارون کربلای تو/حسرت ملائکه است فقط عطرِ، چایی روضه‌های تو/پایینِ پاته جای من، روی چشامه جای تو/یا سیدنا الاحرار، تویی که گُلی منم خار/حرم اگه میدی آقا، بده سالی چند بار/حسین وای وای وای.../هرجا صحبت از عشقه، یاد تو می‌افتم/بچه بودمو قبل از، هرچی حسین گفتم/خم شده اما پیر نه، نوکرِ امسالت/بسکه به تو تعظیم کرد، روبرو تمثالت/جانم ای شاه رویایی، آخرِ هر چی زیبایی/خوش به سعادت من که، مثل تو دارم آقایی/هرکی هر جا که حسین بگه آقا، از تهِ دل تو اونجایی/ارمنیام خاطرخواتن، بعضی شبا کلیسایی /واسه کسی نمیمیرم، به خدا که الا تو/نمی‌گیره تو قلبم، هیچ‌کی جاتو/حسین وای وای وای...

تکیه‌گاهِ آخرم مرو زهرا/اِی امیدِ آخرم مرو زهرا/غم نشسته بر دلِ من/اِی تمامِ حاصلِ من، مرو از این خانه /کن نظاره حالِ زارم/بی‌تو من خوشی ندارم، مرو از این خانه/آتشی افتاده بر جانم/فاطمه بی‌تو من حِیرانم/با این چشمِ گریان، از دردِ بی‌درمان/شِکوه کجا ببرم ببرم؟ /با این حالِ خسته، لب از غُصّه بسته/خم شده این کمرم کمرم/فاطمه‌جانم، فاطمه‌جانم... /روی صورتِ تو دستِ دشمن خورد/خاطرِ تو رو یه بی‌حیا آزرد/هِی نَفَس زدی ولیکن/دستِ تو جدا شد از من، میان نامحرم/تو به زیرِ دست و پایی/محسنِ تو شد فدایی، میانِ نامَحرم/روی کبود و نیلی داری/زخمی و مجروح از مِسماری/یارم خورده سیلی، غُصّه خوردم خیلی/شرَمو ببین تو ز چشمِ تَرَم/دنیا تارِ تاره، حیدر شد بیچاره/من چه کنم؟ چه کنم؟ چه کنم؟ /فاطمه‌جانم، فاطمه‌جانم... /اِی که قُوَّتی به پای لرزانم/می‌رَوی ز رفتنت پریشانم/از حسادتِ حسودان/عُمرِ تو رسیده پایان، ز غُصّه رنجوری/اِی خوشیِ روزگارم، فاطمه بمان کنارم/چه تلخه این دوری/با این‌که غرقِ غم و دردی/موی زینب را شانه کردی/در این شامِ آخر با چشمانی مُضطَر/داری به دلِ تو عزای حسین/روضه خواندی امشب، همراه با زینب/گریه کنیم به هوای حسین/اِی حسین‌جانم، اِی حسین‌جانم...

تو جون منی، تو خون منی/رزق و روزیِ من آب و نونِ منی/نمیشه نگم، چی میشه بگم: /تو فقط مادرِ مهربون منی؟ /دستامو می‌گیری با مِهرِ مادری/خوشحالم می‌بالم به این سَروَری/بَه بَه بَه، بَه بَه بَه، به این نوکری/آغازِ من، پایانِ من/روح من و ریحان من/اِی لؤلؤ و، مرجانِ من/سلامُ اللهِ عَلَیک اِی جانِ من/اِی جانِ من، اِی جانِ من... /می‌میرم برات، قربونِ نگات/تو زدی اِمضاء رو گرفتم برات/اِی جانِ دلم، می‌میرم برات/تو فقط صدام کن قربونِ صدات/بهشتِ منی و من کردم سِیرِت/محتاجم محتاجم به دعای خیرت/من جُز تو کیو دارم؟ کیو دارم غیرِت؟ /اِی سَروَرَم، تاجِ سرم/قربونِ تو برم، اِی مادرم/هم دلبر و، هم دلبرم/اِی إِنّا اَعطَیناکَ الکوثرم/اِی جانِ من، اِی جانِ من...

در من حُلول کرده غمت مثلِ جان، حسین /اِی وسعتِ نگاهِ تو هفت آسمان، حسین/تا جِلوه می‌کنی دلِ من قَنج می‌رود/اِی تا همیشه در دلِ من جاودان، حسین /هرکس به من رسید پِیِ کارِ خویش بود/این چند روزِ عُمر تو با من بمان، حسین /تو ماندگار مثلِ خدایی اِلَی الاَبَد/اِی بازتابِ ذاتِ خدا در جهان، حسین /مارا به گاهواره تکان داد و گریه کرد /لالاییِ همیشگی مادران: حسین /بازارِ هرزه‌های سخن داغ گشته است/از دستِ این زمانه‌ی بد اَلاَمان حسین/پیراهنِ سیاهِ تو درمانِ دردهاست/ما را چه‌کار با نظرِ دیگران، حسین؟

یا ابا عبدالله/در فراز و در نشیب این جهان دریافتم/هر چه بالا رفت پایین آمد الا پرچمت

ممنون خدام، که حسینه آقام/نوکر زادم و افتخاره برام/این ارث خونوادگیمه، شدم مجنونت/چند صباحی اومدم دنیا برم قربونت/حتی اگه یه لحظه هم نباشی تو مُردَم حسین/از خونه بیشتر نذریِ روضه‌هاتو خوردم حسین/حسین وای، حسین وای.../ای دریای نور، پادشاه غیور/اعلام می‌کنم از همین راه دور/آقامه آقامه آقامه، حسین آقامه/رؤیامه رؤیامه رؤیامه، حرم رؤیامه/این ارث خونوادگیمه، شدم مجنونت/چند صباحی اومدم دنیا برم قربونت/دنیا برای اهلش و من که فقط با تو خوشم/هرجا که اسمِ تو بیاد بگردی اون حول و حوشم/حتی اگه یه لحظه هم نباشی تو مُردَم حسین/از خونه بیشتر نذریِ روضه‌هاتو خوردم حسین/حسین وای، حسین وای...

همه‌ی دار و ندارم توی دستای اباعبدالله‌ست/خونه باغ ملکوتیم دوتا چشمای اباعبدالله‌ست/نبض من بسته به آهنگ الفبای اباعبدالله‌ست/قلبی که می‌تپه موقوفه‌ی آقای اباعبدالله‌ست/مستیِ حلالم نام زیبای اباعبدالله/عمریه صداش کردم ای آقای اباعبدالله/آقای اباعبدالله، آقای اباعبدالله.../**** پسر حیدر کرّار و اَبَرقدرت، اباعبدالله/به شما می‌رسه این عزّت و این هیبت، اباعبدالله/درِ هیئت شده معروف به درِ رحمت، اباعبدالله/می‌میرم واست همین‌جا وسط روضه‌ت اباعبدالله/از بچگی لالاییم بود آوای اباعبدالله/پس حقّمه که می‌خونم آقای عبدالله/آقای اباعبدالله، آقای اباعبدالله.../**** نفسم تازه شده باز با هوای تو اباعبدالله/مادرم گفته صدام نذره برای تو اباعبدالله/پدر و مادرم آقا به فدای تو اباعبدالله/آرزوشونه هنوز کرب‌و‌بلای تو اباعبدالله/بین‌الحرمین روزی با نجوای اباعبدالله/من تو بغلت می‌میرم آقای اباعبدالله/آقای اباعبدالله، آقای اباعبدالله...