وفات حضرت معصومه (س) 1402 - مهدی اکبری و سعید قانع

باز هم می‌شوم کبوترتان/زیر این گنبد منوّرتان/من نمک‌گیر سفره‌ات شده‌ام/دست خالی نرفتم از درتان/مادر من کنیزتان بوده/پدرم نیز بوده نوکرتان/جای کرب‌وبلا و طوس و نجف/شده‌ام خاکبوس محضرتان/ما عجم‌ها چقدر خوشبختیم/شده ایران مسیر آخرتان/اشک‌هایم دخیل می‌بندند/به ضریح فرشته‌پرورتان/از ضریح تو یاس می‌ریزد/مثل چادر نماز مادرتان/چقدر از مدینه دور شدی/پای دلتنگی برادرتان/خسته از راه دور آمده‌ای/خسته‌ای از فراق دلبرتان/مثل مادر خمیده‌ای اما/نگرفته به میخ در پرتان/گر چه از دوری برادر خود/ذره ذره مریض تر میشد/عوضش میهمان مردم قم/لحظه لحظه عزیزتر میشد/تا بیایی تبرکی ببرند/همه درهای خانه ها وا بود/در میان اهالی این شهر/سر مهمانی تو دعوا بود/خوب شد پرده های محمل تو/هرکجا رفته ای حجابت شد/خوب شد با محارمت بودی/زانویی خم شد و رکابت شد/آب پاشیده اند و خاک مسیرت/ذره ای روی چادرت ننشست/رد نشد ناقه تو از بازار/محمل چوبی ات سرت نشکست/کوچه ها ازدحام داشت اما/سرِ این شهر رو به پایین است/میروی کوچه کوچه میگویی/ضرب شامی عجب سنگین است/میرسی و حواس مردم هست/آب در دلت تکان نخورد/از کنار خرابه رد نشوی/یا نگاهت به خیزران نخورد/دختری بود با شما یا نه/که اگر بود غصه ای کم داشت/جای زنجیر و خار و نا محرم/گرد خود چند چشم محرم داشت/غم طفلی عزیز یادت هست؟/روضه‌ی پر گریز یادت هست؟/دختری با سر پدر می‌گفت/آن همه چشم هیز یادت هست؟/بر سر غارت خیام حرم/بین دشمن ستیز یادت هست؟/وسط شعله‌ها مرا دیدی؟/پابرهنه گریز یادت هست؟/ماجرای شراب یادم هست/ماجرای کنیز یادت هست؟/بدنم درد میکند بابا/دهنم درد میکند بابا/شاعر : محمد جواد پرچمی

این مرقد بهشتی، شد اعتبار دنیا/بالا سرِ ضریحش، پیچیده بوی زهرا/تو بی قراری، قرارمونه/کریمه‌ی قم، پناهمونه/ای پناه اهل عالم، من به تو پناه آوردم/رو سیاهمو شرمنده، کوهی از گناه آوردم/من به تو پناه آوردم.../دلتنگتم رضاجان، بی تابتم برادر/کاشکی تو رو ببینم، این لحظه‌های آخر/دیگه نمونده، برام توونی/ولی ندارم ازت نشونی/من بدون تو غمگینم، من بدون تو دلگیرم/من بدون تو بی تابم، من بدون تو میمیرم/من بدون تو میمیرم...

تنها نذاشت منو یه بار/تو رنج و سختیا حسین/اون حاجتی رو که همش/من از خدا می‌خوام حسین/میگم از ته دل اینو/دوستت دارم امام حسین/تو به دادم رسیدی وقتی تنها بودم/حتی یک بار نیاوردی به روم که آلودم/تو که باشی کنارم همیشه، من آسودم/یا کریم ابن کریم حسین/عشق من از قدیم حسین/رفیق همیشگیم حسین/زنده است همیشه واسه من/هر لحظه یاد و خاطرت /رحمت واسعه تویی/روضت باعث مغفرت/باب الحسین قیامته/تو دنیا و تو آخرت/من که هر شب پی روضه‌های، تو می‌گردم/با تو مأنوسم ای عشق من، هر لحظه هر دم/نره یادت چقد واسه زخمات، گریه کردم/ای پناه محشرم حسین/اعتقاد و باورم حسین/امید آخرم حسین

حرز به گردن کرامت، /چراغ سبز استجابت /کتاب وحی به نطق تو/ شده ورق ورق کتابت /تربت سجده‌ی عبادت/ دلیل محکم شفاعت/ بسته به رد پای تو/بهشت و دوزخ قیامت/جانا یارا، گرفته ای مهار عشق /شدی همه قرار عشق/به سرخی انار عشق /صدای هر تپش تو هستی، نفس بزن نفس بگیرم /تمام زندگی همین است، که با خیال تو بمیرم /نُقل غم نَقل محفل/مُهر عشق مِهر کامل /دلربا میبری دل/یا اباعبدالله الحسین...

ماه از برکت نور تو جلا میگیرد/عرش از یمن قدم هات صفا میگیرد/چه شلوغ است مسیر تو همه منتظرند/جبرئیل آمده در راه تو جا میگیرد/یک نفر نیست در این شهر که بیمار تو نیست/تو چه کردی که دوا از تو دوا میگیرد/تو دلیل همه ی معجزه هایی بانو/ساکن طور, ز دست تو عصا میگیرد/تو همان فاطمه ی امّ ابیهایی که/فضّه از خاک قدم هاش، طلا میگیرد/صاحب باطنی پنجره فولاد تویی/ای که از دست تو بیمار شفا میگیرد/بی سبب نیست شما جلوه ی اسرار شدی/اولین فاطمه هستی که حرم دار شدی/همچو پروانه ای و در طلب سوختنی/میشود گفت شما یک تنه یک پنج تنی/ما چرا دست گدایی به غریبه ببریم/با شما هموطن هستیم, ای که غریب وطنی!/میشود بی تو امور شدنی، ناشدنی/می شود با تو همه ناشدنی، شدنی/بی سبب دست به خیری نشده شهره ی تو/سفره های تو شبیه اند به خوان حسنی/شاعر: یاسین قاسمی

در و دیوار قم، گرفته عزا/بر بِنتُ الفاطمه، بر اُختُ الرضا/سرت سلامت، بقیة الله/یا صاحب الزمان، آجرک الله.../ای شهر قم امروز، داری دو مهمان/یکی از مد‌ینه، یکی خراسان/دوصاحب عزا، میرسند از راه/یا صاحب الزمان، آجرک الله/تابوتش می‌رود، بر شانه‌ی قم/قم شد قدمگاهِ، امام هشتم/هنگام تدفین، می‌آید آن ماه/یا صاحب الزمان، آجرک الله/بر مشامم می‌رسد هر لحظه بوی کربلا/بر دلم ترسم بماند آرزوی کربلا/تشنه‌ی آب حیاتم یا علی فرصت بده/تا بگیرم در بغل قبر شهید کربلا

سر زده باز دلم تا حرمت پر زده/عمریه این در و اون در زده/به سیم آخر زده/نگارم، کرب‌و‌ بلا دوباره بی‌قرارم/کی میام سر به ضریح بزارم/ثانیه می‌شمارم/حرم تا حرم پر کشیدن داره/مثل آهو اینجا دویدن داره/حرم تا حرم ضَجّه‌ی فاطمه‌است/که اینجاست که جامه دریدن داره/دلبرم، سایه‌ی دست تو روی سرم/کی پیام پابوس تاج سرم/یک شب جمعه حرم/دل فدات، قد کشیدم توی روضه‌هات/مجنونم کرده آب فرات، این دل و کرب و بلا/شبای زیارت چه لذت ذاره/میگن کربلا رفته عزت داره/میگن هرکسی کربلا رو دیده/می‌خونه توی باغ جَنَّت داره/قتلگاه، اونجا که صف کشیدن نیزه ها/حضرت عشق شده بی سپاه/کشتنش بی گناه/مرکبا، بر بدن ها جای رد پا/پیرمردی می زد با عصا/میگفت اینم سهم ما/همون جا که یادش منو کرده من/همون جا که زینب صبرش شکست/کجا قد کمان زینب تو شده /همون جا که قاتل رو سینت شکست/حسینم کجایی منم مادرت/بمیرم چه کردن با این حنجرت/ربودن سرت رو کجا می برن/بمیرم کو انگشت و انگشترت/حسین وا، حسین وا، حسین وا

شب جمعه بود مادرم می‌گفت/این نوحه رو بدید مقبل/بنویسه بی‌حیا قاتل/افتاده شاه در مشکل/عذاب می‌دن/حتی به مرکب‌هاشون آب میدن/سرت جنگه/تشنه سر می‌بُرن که وقت تنگه/حسین ای وای، ای وای، ای وای/شب جمعه بود مادرم می‌گفت/این روضه رو بدید ریان/بگه از تنِ به خون غلطان/عطشان بدتره یا عُریان/چه نامردن/سخته آب از دشمن طلب کردن/جواب سنگه/تشنه سر می‌بُرن که وقت تنگه/شب جمعه بود مادرم می‌گفت/سهم محتشم رو هم بردار/بگه از تنی که شد نیزار/نیزه بدتره یا مسمار/بین قتلگاه به پرت میزد/با ته خنجر به پیکرت میزد/تو رو پیش چشم مادرت میزد/طعنه به اشکای خواهرت میزد/همه دیدن به لب تشنه ی تو میخندیدن/بین قتلگاه شدی زیر و رو/وصیت کردی با خس خس گلو/بدنت سرتاسر زخمه مو به مو/چیکار کردن زن و بچه ها همه فرار کردن/کم آوردن چند تا بچه زیر دست و پا مُردن

من می‌شم ذوب، ان شالله/با مدد حضرت حق، تو عشق ثارالله /اسم زیبات، حک رو سینه‌ام/لحظه‌ی مرگ وعده‌ی ما بی یار خط بینم /چه کنم از عشقت، خورد و خمیرم /دوست دارم ارباب، تو روضه بمیرم/نظری کن که من، بیچارم/به خدا تشنه‌ی دیدارم/مدیونم آقا جون، به لطف و کرمت/ممنونم که دادی، راه زیر علمت/خواسته‌ی دل ما، یه زیارت با خلوصه/والله تذکره‌ی، کربلا دستتو می‌بوسه/می‌گیرم شاهد خدارا، سنگین شده سینم/بگو ارباب به نوکرت، کی حرم رو میبینم/با نام تو دل میلرزه، نوکری درب خونت عالمی می ارزه/سر رو هدیه من می یارم این جون ناقابلم پیش پات میزارم/عاشقی من مافوق جنونه، همگی میخون منو دیونه/نبرم از یادم ای مولا، اسمم رو بنویس تو زائرها/دوست دارم که برم تا بین الحرمین، /با مژه بزنم جارو صحن حسین/این روزا آقاجون، بی قرار بی قرارم/دوست دارم سرمو آقا روی ضریح بزارم/تا ابد از تو می خونم مثال یک مجنون/تو رو به اکبرت حرم رو بده بهم تو نشون/به عشق تو گرفتارم، منصب نوکریم رواز ام البنین دارم/وابستگیم به تو خاصه، هر جا میرم، میگم آقا عشق من عباسه/عمریه مولا من با تو رفیقم، پیش تو شد ..... پیر موی شقیقم/چقده نام تو شیرینه، روی دل زائرها میشینه/ذکر تو با مرام، بر هر دردی دواست/نام یا ابوفاضل بر لب آشناست/هر کس پیشت اومد، دست خالی ردش نکردی/دیدم ارمنیه، دیدم آقا چقدر تو مردی/دستشو از کرم گرفتی بی دست کرب و بلا