شام غریبان محرم 93 - محمود کریمی

روضه - سرت سلامت ای ذریه ی زهرا دلت چقدر خون ِغروب عاشورا امروز داره بارون می باره آسمونم برا تو زاره سحر برات صدقه دادم آخه دلت تحت فشاره یا صاحب الزمان،امروز دل ِ امام زمان تحت ِ فشاره کشتی ِ رحمت تو دریایی از خون ِ عرش خدا روی ِ ریگ بیابون ِ ای زینت دوش نبی روی زمین جای تو نیست این خار و خاشاک زمین،منزل و مأوی تو نیست کشتی ِ رحمت تو دریایی از خون ِ عرش خدا روی ِ ریگ بیابون ِ یه تشنه لب خسته و بی حال افتاده از روی ِ اسب ِ خون یال همه سرازیرن به سمتش چی میگذره میون گودال آسمونم سرخ از ، حرارت خاک ِ تشنه تر از صحرا، این تن صد چاک ِ میاد سر و صدای نیزه، تو این برو بیای ِ نیزه شمشیر و تیغ و خنجر و سنگ، می باره پا به پای نیزه ماه افتاد آه در گودال عمه با نیزه های دور تنت، ساخت یک بارگاه در گودال بود پیراهنت سفیدولی، میشود راه راه در گودال میشود راه راه بعد کبود، آخرش هم سیاه در گودال ای بمیرم برای یک آقا، آمده یک سپاه در گودال سر تو میرود فقط پایین، گاه در تشت گاه در گودال داشتم انتظار از نیزه ،انتظار شکار از نیزه تا که زینب برای پیکر تو ساخت سنگ مزار از نیزه تا سرت را به نیزه می کوبند، می رود اختیار از نیزه از تو پیکر بریدنش با تیغ، از تو گردن فشار از نیزه زخم شد سر گشوده از شمشیر، بعد هم بی شمار از نیزه در تمام مسیر می ریزد، دانه های انار از نیزه تا نیفتد به خاک می ترسم، از سر، از نیزه دار، از نیزه آه سبقت گرفت در این دشت نیزه از خار، خار از نیزه گفتنی نیست این که افتاده، سر تو چند بار از نیزه آمد بالای گودال چی دید؟ به منبر نشسته، به جایی که شش ماه اصغر نشسته به پا خیز نامرد، که اینجا فقط جز تو دختر نشسته حیا کن نبر شمر، ببین کنج گودال حیدر نشسته نکش خنجرت را ،بیانداز وقتی که مادر نشسته نشسته است بر خاک، کسی که به دوش پیمبر نشسته در این زخم واره، اگر نیزه بر خواست خنجر نشسته

روضه

دم - شمر با خنجر برون شد قتلگه دریای خون شد آه از آن ساعتی که با تن چاک چاک نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک تنت به سوز و گداز تو گرم راز و نیاز سوی خیام حرم دو چشم تو مانده باز آمده از خیمه گه خواهر غم دیده ات دید که شمر از جفا نشسته بر سینه ات گفت بده مهلتی تا برسم بر سرش برادرم تشنه است مبر سر از پیکرش

زمینه - حالم بده داری میری من بی تو تنها چه کنم حالم بده داری میری با این بدن ها چه کنم با آه اطفال حرم اطفال بی حال حرم با اشک زنها چه کنم داری میری پیش چشام دعا کن ای تشنه برام دوری تو طول نکشه منم بیام جدایی خیلی بده برا این ماتم زده تو داری میری و من نفسم بند اومده حالم بدِ داری میری من پریشون چه کنم حالم بدِ داری میری با این دل خون چه کنم با این همه بچه یتیم که داریم آواره میشیم تو این بیابون چه کنم خواهرت و اینجا نزار من و تو این غم ها نزار من و تو این نا محرما تنها نزار داری غصه میخوری که ازم دل میبری بگو قبل از رفتنت من و به کی میسپری حالم بدِ داری میری با قحطی آب چه کنم حالم بده دری میری با قلب بی تاب چه منم حرارت دشت و ببین تنت که افتاد رو زمین با نور آفتاب چه کنم داره میمیره خواهرت برا نگاه آخرت داداش اینا نقشه دارن برا سرت منه بی تاب و تب و با پاهای نیمه جون چه جوری پیدات کنم توی اون دریای خون

نوا - وای حسین میاد صدای غریب مادر حسین تو گودال بی یار و یاور شلوغ شده دور و برش سادات ببخشن قاتل اومد بالا سرش سادات ببخشن قاتل اومد با خنجرش سادات ببخشن از خیمه اومد خواهرش سادات ببخشن تکیه به نیزه ها زد سادات ببخشن فاطمه رو صدا زد سادات ببخشن لب تشنه دست و پا زد سادات ببخشن دل زینب آتیش میگیره حسین تو دست قاتل اسیره از آسمون راهی شدن سادات ببخشن حیدر و زهرا و حسن سادات ببخشن کنار اون خونین بدن سادات ببخشن همه به گودال اومدن سادات ببخشن فاطمه روضه خونه سادات ببخشن گریون و نیمه جونه سادات ببخشن حسینش غرق خونه سادات ببخشن از این مصیبت دلا هلاکه سرش رو نیزه تنش رو خاکه زخمی و خونین پیکرش سادات ببخشن غارت شد از پا تا سرش سادات ببخشن پیراهن و بال و پرش سادات ببخشن عمامه و انگشترش سادات ببخشن وقت جسارت اومد سادات ببخشن بند اسارت اومد سادات ببخشن لشگر غارت اومد سادات ببخشن وای وای وای وای روز اول که دیدمت گفتم آنکه روزم سیه کند این است

شور - مجنونم مجنونم و پریشونم درمون همه دردام تویی آقا جونم مهمونم تشنه ام مثه بیابونم من تشنه ی تو نم نم یه بارونم بی تابم بی خوابم در حسرت می نابم من رایت غلام تو ام ای اربابم نگاهم پر از بارونه غمت درد بی درمونه هوایی میشم وقتی که یکی تو دلم می خونه با این روضه ها وای میریم کربلا میگیم یا حسین میریم کربلا مجنونم و پریشونم من تشنه ی تو نم نم یه بارونم درمون همه دردام تویی آقا جونم مهمونم تشنه ام مثه بیابونمwww.mohjat.blogfa.com