شب پنجم محرم 99 - مجتبی رمضانی

روضه - از چشم گریه ماند و از گریه عزتش از جام باده ماند از باده لذتش فرمود امام صادق ما روضه جنت است دنیا جهنم است برو سمت جنتش ما را حسین بهر خودش انتخاب کرد اینجا کسی نیامده الا به دعوتش عرفان ناب چیست همان گریه بر حسین صد سال فیض ریخته در نیم ساعتش تا زنده ای به هر نَفَسی یاحسین بگو فردا میان قبر تو هستی و حسرتش یک روز هم شبیه به حر میخری مرا بخشیده میشویم همه در نهایتش آنکس که کار کرد برای عزای او حتی عبادت است دم استراحتش صد بار قهر کردم و دنبالم آمدی ماندم دگر چه کار کنم از خجالتش خون حسین قاطی کرب و بلا شده صد مرده زنده میشود از بوی تربتش جان داشت به خیمه‎ او حمله ور شدند فابک على الحسین شکستند حرمتش *** بقچه کهنه ما هست لباست هم هست هدیه مادر من هست ولی فردا نه بنشین خوب ببین چادر من را حالا چادرم بر سر من هست ولی فردا نه ترسم این است که تو دق بکنی از حرفم به سرم معجر من هست ولی فردا نه

زمینه - دنیای منی حسین، از دنیا تورو می‌خوام این خواهش قلبمه شب جمعه حرم بیام اگه تموم حسرتِ دلم زیارته ولی دلم خوشِ که این جدایی قسمته تمومِ زندگیم شبا میونِ هیاته ممنونم از درِ این خونه نکردی تو رَدم با همه‌ی سابقه‌ی خوب و بدم به یاد لب‌هات نه به آب لب نزدم حسین وای حسین وای حسین وای نوکرِ بدی بودم ولی دوست دارم تورو روسیاه شدم ولی نکنه بگی برو بیا و مثلِ حّر رو سیاهمو بخر این عبدِ عاصی و زیارتِ حرم ببر دارو ندارمه آقا همین چشمای تر حالِ من دیدنی میشه لحظه‌ی جون دادنم وقتی که خاک می‌ریزن روی تنم اربابم بیای برای دیدنم حسین وای حسین وای‌ حسین وای با گریه برای تو دل میشه مقربت تر می‌کنه چشممو یاد تَرکِ لبت خشکیه کامم از کبودیه حنجرته بمیرم آخه آب مهریه مادرته فرات همیشه شرمنده چشم ترته از ازل تا به ابد نوکراتو میده عذاب یادِ دل واپسی و قحطی آب روضه تشنگیِ طفل رباب حسین وااای حسین وااای

واحد - یا اباصالح ما پای کاریم یا اباصالح کم نمیذاریم سفره? درد و دلامو اینجوری وا می‌کنم می‌نویسم پای این حرفمو امضا می‌کنم نکنه حالا که این بلا اومد روضه بره نوکر هر چی که بشه برا گدایی حاضره این حدیث حضرت صادق و یادمون نره عاقبت بخیره چشمی که برا حسین تره واسه جون همدیگه با احتیاط روضه میریم برسیم تا سوی کشتی نجات روضه میریم هیأته سنگرِ ما و استقامت می‌کنیم تا ندیم بهونه دستشون رعایت می‌کنیم سال ما بدون عاشورا که تحویل نمیشه ما اگه بمیریمم روضه‌ها تعطیل نمیشه به همه نشون میدیم ما همه اهل منطقیم همه عالم بدونن که عاقلیم و عاشقیم ما پای حرفای رهبریم و پای این علمالهی که اسممون نیفته امسال از قلم تا نفس داریم همه توو روضه‌ها سینه زنیم دو سه خط اینجوری با اربابمون حرف بزنیم اونایی که این روزا مدافع سلامتن همشون عاشق اهل بیتن و سینه‌زنن سر سفره? رقیه همشونو جا بده مزد دست همشون برات کربلا بده

واحد - نگاه کن عمه جون، عمو رفته از حال دستِ من رو ول کن، شلوغ شد توو گودال آه ستاره ای نمونده، میونِ آسمونش آخه به لب رسیده جونش آه یه عده بی مروت، عمومو دوره کردن نمونده توی تن توونش رو سر عمو جونم، شمشیر رو می‌گردونه روی حنجرش قاتل نیزه رو می‌چرخونه " صد آه و صد واویلا " حالا که عمومو غریب گیر آوردن چجوری ببینم پیرهنش رو بردن آه تا قتلگاه دویدم، ندیده ها رو دیدم دیدم شده تنش پر از خون آه آخر میونِ گودال، با ضربه‌های شمشیر دستم شده به پوست آویزون روی صورتش دیدم، رد پای اسب مونده زخمِ صورتش ای وای، مادرش رو ترسونده

تک - دست از طلبت بر ندارم ای یارم در راه تو جان می سپارم ای یارم بر دامن تو سر گذارم ای یارم ای جانانم ماه تابانم شور ایمانم جان ای جانانم درد و درمانم با تو می مانم جانم شور تو به سرم افتاد عشق تو به تنم افتاد آباد شد دل ویرانم خانه ات آباد ما ملت ثاراللهیم ای دلخوشی روزگار مای یارم ای یارم شد نوکری ات افتخارم ای یارم ای یارم عشاق تو ایل و تبارم ای یارم ای یارم ای جانانم عشقت سامانم نور رخشانم جانم ای جانانم وقتی گریانم از تو می خوانم جانم عمری شوق تو را دارم عمری بر تو بدهکارم هر چی غصه و غم باشه من خریدارم ما ملت ثاراللهیم ای روشنی شام تارم ای یارم ای یارم ای یار دم احتضارم ای یارم ای یارم آرام دل بی قرارم ای یارم ای یارم ای جانانم خوب خوبانم روح و ریحانم جانم نامت نور مزار من عشقت بوده قرار من هستی ای همه هستم در کنار من ما ملت ثاراللهیم