شهادت امام حسین (ع) سید رضا نریمانی 1397

از عطش لب روی لب می‌زد و پرپر می‌زد/تیر هم بوسه به دندان مطهر می‌زد/در قفس بود و دگر قدرت پرواز نداشت/سنگ از هر طرفی دور تنش پر می‌زد/تا که شمشیر به کتف و سر و بازو می‌خورد/مادری ،‌دست شکسته شده ،‌ بر سر می‌زد/خواهرش از روی تل داشت تماشا می‌کرد/چه کسی نیزه به پهلوی برادر می‌زد/خدای من خدای من عریانه بچه با حیای من/خدای من خدای من ببین چقدر تنهان بچه های من/خدای من خدای من سر بریدن بچه مو رو پاهای من/خدای من خدای من کشتن بچه مو جلو چشای من

کجایید ای شهیدان خدایی/بلاجویان دشت کربلایی/ کجایید ای سبک‌بالان عاشق/ پرنده‌تر ز مرغان هوایی/حسین جانم، حسین جانم، حسین جان/گلی گم کرده‌ام می‌جویم او را/به هر گل می‌رسم می‌بویم او را/گل من یک نشانی‌ در بدن‌ داشت/یکی پیراهن کهنه به تن داشت/حسین جانم، حسین جانم، حسین جان/اگر کشتن چرا آبت ندادن/چرا زان در نایابت ندادن/اگر کشتن چرا خاکت نکردن/کفن بر جسم صد چاکت نکردن/حسین جانم، حسین جانم، حسین جان

من همه چیمو باختم و دیگه حتی آبرویی هم ندارم/دلخوشیم اینه که هنوز میذاری تو هیئت تو پا بذارم/آره منم همون که برد دلشو لذت گناه/آره منم همون رفیق که جا زد از میون راه/حالا ببین که پایین سرم ببخش حسین/اگه ردم کنی کجا برم ببخش حسین/منو به گریه های مادرم ببخش حسین/اباعبدالله/ این دل هرجایی من جونمو به لب رسونده تو بدونی/از نفس انداخته منو ببین از کفن داره میره جوونی/آقا خودت یه کاری کن که بمونم تو این مسیر/تویی تو کشتی نجات بیا و دستمو بگیر/جوونی سن خامی و خطاست ببخش حسین/همیشه بخشش از بزرگتراست ببخش حسین/رضایتت رضایت خداست ببخش حسین/اباعبدالله/ من خودمم قبول دارم که یه عمره سر تا پام غرق گناهه/اما تو هم خوب میدونی نوکرت بی کس و بی پشت و پناهه/تو که همیشه از کرم جواب این بدو میدی/تو که همش به فکرمی تو که همیشی بخشیدی/حالا دوباره بگذر از خطا ببخش حسین/دوباره مهربونی کن باهام ببخش حسین/منو صدا بزن حرم بیام ببخش حسیناباعبدالله