ولادت امام رضا (ع) 1402 - محمدرضا طاهری

چه زیباست غرق رهایی شدن/رها در حریم خدایی شدن/در آغوش پروانه‌ها پر زدن/شبیه کبوتر، هوایی شدن/کنار ورودی بابُ الجواد/به لطف رضا، کربلایی شدن/زمان تماشای گلدسته‌ها/پریشانِ شیخِ بهایی شدن/شده کیمیا خاکِ طوس و خوش‌ است/در ایوان طلایش، طلایی شدن/به مشهد سفر کردن و بعد از آن/علی بنِ موسی الرضایی شدن/نگاهم به دست کریمِ رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست/رضا زمزم است و رضا کوثر است/رضا عاشق روضه‌ی مادر است/سه جا او می‌آید به دیدار ما/رضا از هر آقایی آقاتر است/رضا یارِ ما در حساب است و قبر/رضا شافعِ عَرصه‌ی محشر است/رضا وارث ذوالفقار علی/رضا نورِ چشمان پیغمبر است/در امواج دریای درد و بلا/رضا کشتی است و رضا لنگر است/رضا نورِ چشمان معصومه است/رضا هستیِ حضرت خواهر است/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست/دلم در حرم از غم آزاد شد/وجودِ پُر از غصه‌ام شاد شد/به لطف شَهَنشاه و مولای طوس/چه ویرانه‌هایی که آباد شد/نسیم آمد و گفت در گوش آب/که جاروکشِ صحن او باد شد/دل خاک از داغش آتش گرفت/دل پنجره سوخت، فولاد شد/ببین در حریم پُر از نور او/بهشتی که سَهم گوهرشاد شد/رضا آمد و با وجود رضا/در ایران شفاخانه ایجاد شد/فقط ضامن بچه آهو، که نه/رضا ضامن هر چه صیاد شد/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه بهشت رضاست/

در این‌جا پر از شور و حیرانی‌ام/هم‌آغوشِ دریای طوفانی‌ام/به اندازه‌ی چشم بر هم زدن/گذشته است شب‌های طولانی‌ام/گدایم ولی موقع بازگشت/پر از آیه‌های فراوانی‌ام/قمی هستم و از همان کودکی/به دنبال یار خراسانی‌ام/منم آن‌که نام امام رئوف/شده نقش سربندِ پیشانی‌ام/به یاد شهیدان نفس می‌کشم/پر از شور قاسم سلیمانی‌ام/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست/به صحنش رسیدم، که باران گرفت/دلِ مرده‌ام لحظه‌ای جان گرفت/غریبانه غرق زیارت شدم/لبم بوی آیات قرآن گرفت/گدا بودم و شاهم از لحظه‌ای/که دست مرا دستِ سلطان گرفت/خوشا آن فقیری که بی واسطه/بر این سفره سیراب شد، نان گرفت/یتیمی که سرمایه‌اش اشک بود/کم آورد اما فراوان گرفت/اسیری هم از صحن آزادی‌اش/کلید رهایی ز زندان گرفت/نظرکرده بی شک امام زمان/به شعری که این‌گونه پایان گرفت/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست/دلم حسرتی جز زیارت نداشت/به شب‌های بی نور عادت نداشت/اسیر خراسانم و چشم من/بدون حرم خواب راحت نداشت/بگو موسم حج به مشهد رَوَد/مسلمان اگر استطاعت نداشت/ببخشید این شعر درمانده را/اگر بَهره‌ای از بلاغت نداشت/ببخشید اگر شاعر خسته‌جان/برای سرودن بضاعت نداشت/ ولی غیر از این بیت، روی لبش/به هنگام عرض ارادت نداشت/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست/در این بحرِ موّاج ساحل کجاست؟/به جز خانه‌ی دوست، منزل کجاست؟/چگونه بفهمیم بی نورِ او/که حق در کجا هست و باطل کجاست؟/سیاه است دل‌هایمان یارضا/خبردارمان کن که مشکل کجاست/من از شرح اوصاف تو عاجزم/ثناخوانِ تو کیست؟ دِعبِل کجاست؟/نگاهم به دست کریم رضاست/بهشتم همیشه حریم رضاست

به به زیر سایه‌ی سلطانیم/به به ما قافله‌ی مستانیم/به به خوش به حال ما که اهل ایرانیم /فرق نداره که آب و گِل ما /لطف مولا شده شامل ما /مشهده پایتخت دل ما/عشقت برام عزیزه/عشقت برام مهمه/دستم به دامن تو یا ثامنَ الائمه/یا ثامنَ الائمه.../از تهران و اصفهان و زنجان/یا از یزد و قم و فارس و گیلان/کشته‌مرده‌های مشهد هستیم آقا جان/ما همه یک‌دل و یک‌صداییم/فرق نداره که اهل کجاییم/با علی بن موسی الرضاییم/زائر کنار جاده، میره پای پیاده/جونم به این اراده، مقصد بابُ الجواده/یا ثامنَ الائمه... /به به زیر سایه‌ی سلطانیم/به به ما قافله‌ی مستانیم/به به خوش به حال ما که اهل ایرانیم /فرق نداره که آب و گِل ما /لطف مولا شده شامل ما /مشهده پایتخت دل ما/عشقت برام عزیزه/عشقت برام مهمه/دستم به دامن تو یا ثامنَ الائمه/یا ثامنَ الائمه.../ما فرزندان غیور ایران/ما بچه‌های محلّ سلطان/هستیم پای خاکمون تا باشه جاویدان/با عنایات زهرای اَطهر/کشور ما شده خاک حیدر/خاک اولاد موسی بنِ جعفر/دنیا اینو بدونه ما حیدری‌تباریم/ما روی خاکمون با هیچ‌کی شوخی نداریم/یا ثامنَ الائمه...

علی علی علی علی