ولادت امام رضا (ع) 1402 - مجید بنی فاطمه

رأفت در آستان تو تفسیر می‌شود/دل با خیال حسن تو تسخیر می‌شود/صدها هزار نامه‌ی آلوده از گناه/با یک نگاه عفو تو تطهیر می‌شود/پیش از اجل، به خانه‌ی چشمم قدم گذار/تعجیل کن، فدات شوم، دیر می‌شود/حتی سکوت در حرم تو عبادت است/اینجا نفس به یاد تو تکبیر می‌شود/اینجا اگر کبوتر دل آید از بهشت/اطراف گندم تو زمین‌گیر می‌شود/دیوانه می‌شود دل عاقل در این حرم/دیوانه‌ای که عاشق زنجیر می‌شود/صیاد را به نیم نگهت صید می‌کنی/آهو به یک ضمانت تو شیر می‌شود

یم توحید گوهر آوردی/شجره نور نوبر آوردی/مه ذیقعده چشم ما روشن/که زخورشید بهتر آوردی/نجمه‌ای مادر امام رضا/تو علی یا پیمبر آوردی/پسری بهتر از همه پدران/بهر موسی بن جعفر آوردی/حرم الله را چو بنت اسد/حجت الله اکبر آوردی/نام فرزند خود علی بگذار/تا ببینند حیدر آوردی/این پسر مثل مادرش زهراست/پاره پیکر رسول خداست/ای ملائک کبوتر حرمت/چشم آدم به گندم حرمت/نه خراسان فقط، که ملک خداست/عالمی زیر سایه‌ی علمت/تو مسیحای آل فاطمه‌ای/که مسیحا دمد زفیض دمت/حرم قدس کبریا گردید/به خراسان رسید تا قدمت

هوای بارون دارم، هوای حرم/یه قلب مجنون دارم، برای حرم/دوباره یادم افتاد، شبای حرم/آی زائری که، با اشک روون/رفتی سلام، مارو برسون/منم از اینجا، میخونم برات/با زائرای، آذری زبون/قوربان اولوم اُ آدوا ای شاه خراسان/آقا سنه قوربان/بیچاره گلیب محضریو حضرت سلطان/آقا سنه قوربان /کرب و بلای ایران، مشهدته رضا جان/قبله ی ماه و خورشید، گنبدته رضا جان/یا علی موسی الرضا/دلم شبیه آهو تو دام توئه/لبم همیشه گرم سلام توئه/عادتکم احسان مرام توئه/نقاره خونت وقتی میزنه/حس قشنگی آدم میگیره/دست خودم نیست تو رواق تو/اذون که میگن گریه‌م میگیره/رخصت بده صحنو بزنم با مژه جارو/یا ضامن آهو/اصلا اومدم که بزنم پیش تو زانو/یا ضامن آهو/هرکسی زائرت شد میدونه که در امانه/آب حیات که میگن، شربت زعفرانه/کرب و بلای ایران، مشهدته رضا جان/قبله ی ماه و خورشید، گنبدته رضا جان/یا علی موسی الرضا

بی تو خشکم، با تو دریام/بی تو هیچم، با تو آقا، آقام/میشه ضامنم بشی مگه من از آهو کمترم/می دونم خودت میای برا نفسای آخرم /من فقط رو به رو ایوون تو زانو می زنم/میشینم ناله‌ی یا ضامن آهو می زنم/همیشه با مژه‌هام صحنتو جارو می زنم /بی تو خشکم، با تو دریام/بی تو هیچم، با تو آقا، آقام/بی تو دردم، با تو درمون/بی تو زردم، با تو باد و بارون/دل وابسته‌ی من شده پریشون مشهدت/تو اویس نفست منو می‌کشونه مشهدت/نفست مرهم رو دردای لاعلاجمه/بارم افتاده زمین نگاهت احتیاجمه/من گداتم که گدایی تو تخت و تاجمه/بی تو خشکم، با تو دریام/بی تو هیچم، با تو آقا، آقام