ولادت حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) 1402 - حسین سازور

ای بلندای عشق، قامت تو/ای سلام خدا به ساحت تو/خاک بوس سیادت تو زمین/جایگاهت ولی به عرش برین/آسمانی ترین مسافر خاک/قدر و شان تو کی شود ادراک/ای ذراری حضرت زهرا/بنده با ارادت زهرا/افتخارت همین بس ای والا/باشی از نسل سید النجبا/بس که بودی تو فاطمه سیرت/مصطفایی منش، علی صولت/در سماوات چون ستاره شدی/تو اباالقاسمی دوباره شدی/نور توحید در نگاهت بود/تربت عشق سجده گاهت بود/ذکر تحلیل با تکان لبت/چشمه نور در نماز شبت/ای هدایت گر هدایت ها/راوی صادق روایت ها/بس که در عشق مستدامی تو/دست بوس چهار امامی تو/تا لبت عرضه ای ز دین کرده/معرفت پیش تو کم آورده/اعتقادت، ز بس که بنیادی ست/صله اش لطف حضرت هادی ست/بهر تحصین تان بگفت آقا/اَنت اَنت ولینا حقا/تو غرور اصالتی منی/حسن محض حسین در حسنی/آبرو دار خاک مایی تو/صاحب ملک خون بهایی تو/تو صفا بخش دین و آیینی/عزت سرزمین باکینی/ملک ری از تو آبرو دارد/پای تو هست خویش بگذارد/چه بگویم ز قدر والایت/چه بگویم ز شان عظمایت/وصف تو این بس ز بس عظیمی تو/حضرت سید الکریمی تو/شاهزاده گدای خود دریاب/ره گذر خاک پای خود دریاب/پیر مرد عصا به دست حجاز/یک نظر سوی خاکیان انداز

بی دلیل است نا امیدی من/حضرت صاحب کرم دارم/چه نیازی به این و آن تا که/حضرت عشق در برم دارم/مادرم گفته نوکرت باشم/هرچه دارم ز مادرم دارم/عمر من پیش پای تو طی شد/قبله من حوالی ری شد/شکر، همسایه شما هستم/زائر صحن با صفا هستم/من مدینه نرفته ام اما/زائر پور مجتبی هستم/تو به ما عزت و بها دادی/با وجود تو پر بها هستم/حرمت مثل صحن ارباب است/جزو زوار کربلا هستم/سفره داری کریم دارم من/حضرت عبدالعظیم دارم من/صحن دل گشته باز طوفانی/شهر ری شد دوباره بارانی/کاش میشد که خادمت باشم/در حریمت شوم نگهبانی/هر چه داریم از شما داریم/یکه تازه مسیر عرفانی/بعد طوس و پس از قم و شیراز/چارمین نور ناب ایرانی/و چنین گفت حضرت آقا/قبله مردمان تهرانی/سیدی پرچم شما بالاست/جده ات شخص حضرت زهراست/حاجتم را روا نما آقا/رزق من را عطا نما آقا/تو صدا کن فقط مرا سائل/من صدا می کنم تو را آقا/دست من نیست میرسم وقتی/به حرم میشوم رها آقا/سه شب مسلمیه هر سال/حرمت وعده گاه ما آقا/خواهش این گدا فقط این است/یک شب جمعه کربلا آقا/حق همسایگی ادا کردی/تو مرا بنده خدا کردی/نشده قسمت شما غربت/تو ندیدی میان ما غربت/به خودش تا ابد نخواهد دید/کمی این صحن با صفا غربت/همه جانها فدای جد شما/که شده سهم مجتبی غربت/نه ضریحی نه گنبد و حرمی/قسمت او شده چرا غربت/دست در دست مادرش بود و/سهم او بین کوچه ها غربت/ناگهان دید مادرش افتاد/جلوی دیده ترش افتاد

ری همان شهر دوست داشتنی‌ست/که کرمخانه‌ی خدا شده است/و به یمن ترنم قدمت/شهر اولاد مجتبی شده است/بین آغوش مهربان تو‌ام/از همان خردسالی‌ام آقا/دانه دادی و جلد مهرت شد/دل حالی به حالی‌ام آقا/مثل خورشید روشنی بخشیم/تا که در سایه‌ی حرم هستیم/غم نداریم، حالمان خوب است/تا که همسایه‌ی حرم هستیم/ای ولی نعمت اهالی ری/دین تو تا ابد به گردن ماست/کربلایی شدیم در صحنت/حرمت شاهراه کرب و بلاست/زیر پای زائران اینجا/بال‌های ملائکه پهن است/عطر ناب حضور جبرائیل/پخش در گوشه گوشه‌ی صحن است/پیش چشم طلایی گنبد/ماه و خورشید رنگ‌ می‌بازند/معجزه در حرم فراوان است/خادمان تو اهل اعجازند/گوئیا جبرئیل و فطرس را/روبروی ضریح می‌بینم/دست بر سینه کنج ایوانت/خضر را با مسیح می‌بینم/قلبهای فراری از همه جا/در پِی‌ات عاشقانه می‌آیند/حرمت پاتوق بهشتی‌هاست/رندها پا برهنه می‌آیند/معدن رحمتی و مدت‌هاست/از نسیم کرامتت ‌مستیم/حکمتی دارد اینکه در حرمت/دائماً یاد کربلا هستیم/دست ما نیست مدح می‌گوییم/ناخودآگاه روضه می‌خوانیم/خود تو خواستی چنین بشود/سر این قصه را نمی‌دانیم/رگ خواب دل رئوفت را/روضه خوان‌ها چه خوب می‌دانند/هر زمانی گره به کار افتد/روضه‌ی قحط آب می‌خوانند/آب گفتم دلم به جوش آمد/آب گفتم دلم کباب شده/بس که داغ رباب جانسوز است/قبل سنگی من مذاب شده/دست ما نیست آب می‌بینیم/یاد طفل رباب می‌افتیم/کودکی غرق خواب می‌بینیم/یاد طفل رباب می‌افتیم/رو به دشمن گرفت روی دو دست/غنچه‌ی زرد بی‌قرارش را/تا به یک جرعه آب تازه کند/حنجر خشک شیرخوارش را/گفت: منوا علی گلم پژمرد/پاسخش را به هلهله دادند/گفت: یک‌ جرعه آب می‌خواهد/تیر را دست حرمله دادند/ساعتی بعد پیش چشم حرم/روی نیزه سری نمایان شد/پیش چشم رباب گهواره/سهم سوغات نامسلمان شد

آسمون ری بیقراره/شادی تو دلا موندگاره/تو حرم آقا هزار تا/ستاره ی دنباله داره/هر کسی زائره/شاهد و ناظره/رسیده گلی که نو? امام کریمه/بدونید که اسمش حضرت عبدالعظیمه/امشب تبم روی صده/آقای شهرم اومده/یا سیدی، عبدالعظیم/شکر خدا همسایتم/عمری به زیر سایتم

باز دوباره/بساط مستونگیمون جوره جوره/آسمون شهر ری، جشن و سروره/تو دلای اهل ری، شادی و شوره/ولادت نوره/عشق من، بی حده/من تبم، رو صده/یار من، این کریمه/دلبر مه لقا/وارثه مجتبی/شخصه، عبدالعظیمه/آقای ما، هستی و سروری/عشق مایی، به به چه محشری/مثل حسن، از من دل می بری/مولا مولا، یا سیدالکریم

حضرت عبدالعظیم، سیدنا یا کریم/در حرمت بر لبم، ذکر خدای رحیم/سائل تو بوده ام من از زمان قدیم/کی شود از لطف تو شوَم کنارت مقیم/برای من کربلاست، صحن تو و این حریم/حضرت عبدالعظیم، سیدنا یا کریم/با نفس قدسی ات عبد خدا می شویم/یک نظری کن به ما، نشسته پشت دریم/روزی یک عمر خود ز سفره ات می بریم/چون تویی در بین ما، ما ز همه برتریم/حضرت عبدالعظیم، سیدنا یا کریم/خاک کف پات را مثل طلا می خریم/تا شده ایم زائرت گوهر و در و زریم/عبد علی اصغر و خاک علی اکبریم/حضرت عبدالعظیم، سیدنا یاکریم

تو آسمون شهر ری، نور هل عطایی/مسافر شهر نبی، پور مجتبایی/راوی قرآن تویی، مظهر ایمان تویی/کوکب شهر ری و، قبله تهران تویی/حضرت عبدالعظیم/حریم پاکت به خدا، دل ز همه برده/مهر محبت تو بر سین? ما خورده/حضرت عبدالعظیم /تو به جای جدت حسن، صاحب حریمی/ولی نعمت ملک ری، سیدالکریمی/تویی تو تاج سرم، خدای جود و کرم/همسایگی با تو شد، شفاعت محشرم/حضرت عبدالعظیم /فرش حریم با صفات، بال جبرییله/به ضریح مشکل گشات، قلب ما دخیله/بخون ز اشک چشام/ز لرزش هر صدام/صله ز دستت می خوام/براته کرب و بلا/حضرت عبدالعظیم/خدا رو شکر کشور ما، نور دوعین داره/حریم عشق تو برام، بوی حسین داره/حضرت عبدالعظیم