شب نوزدهم رمضان، مهدی سلحشور، سال 1397

از نگاهت حیات می‌ریزد/سر صبر و صلاة می‌ریزد/دست‌گیر همیشه‌ی عالم/از رکوعت زکات می‌ریزد/از کرامات دست تو رزق/همه‌ی کائنات می‌ریزد/لب اگر واکنی زمین و زمان/هستی‌اش را به پات می‌ریزد/من علی‌ام که خدا قبله‌نما ساخت مرا/جز خدا و نبی و فاطمه نشناخت مرا/من که یک‌باره در از قلعه‌ی خیبر کندم/داغ زهرا به خدا از نفس انداخت مرا

عاقبت جان به لب صبر رساندند علی/پای آن قول که دادند نماندند علی/واقعا مردم این شهر نمک نشناسند/جای جبران به دلت داغ نشاندند علی/اجرت آن همه چاهی که تو کندی این بود/قطره‌ای آب به اصغر نرساندند علی/پسرت را ته گودال کشاندند به زور/دخترت را سر بازار کشاندند علی/تازه با آنکه حسینت سر نی قرآن خواند/بهتر از خارجی‌اش کوفه نخواندند علی

به سراومد این جدایی پسر عموی خوبم/دیدم تا زخم سرت رو، به سینه باز می کوبم/الهی دورت بگردم، طلوعه بی غروبم/نمی دونی چقدر تنگه،این دلم، سر تو/نگاهم کن، مگه قهری، بگیر بالا سرتو/چرا زخمه، چه پرخونه، تمومه پیکرتو/چشم به راه تو، چقد موندم/چشم به راه من، چقد موندی/اشکاتو پاک کن، نخور غصه/دل رو با گریه ت، تو سوزوندی/علی جانم /چقدر سوت و کوره خونه، نمیاد باز صدایی/حسن زیره لب میخونه، امون از این جدایی/حسین همراه عباس، میگن بابا کجایی/توی راهه، برات خواهر، روزای سخت و دشوار/نگه دار اشکاتو زینب، برای فردا بگذار/میفته یک، روزی خواهر، مسیره تو به بازار/پیش چشم تو، میشه پرپر/میره روی نی، سره اصغر/میرسه روزی، توی گودال/بوسه می گیری، تو از حنجر/حسین جانم

مولا اسمم و نبر از یادت/وقتی میشه با خدا میعادت/من هیچم ولی دعام کن مثله/مالک و ابوذر و مقدادت /خوشا به حال مردای مردی/که از اصحاب خاص تو بودن/جمل و صفین هم کربلا بود/همه مثل عباس تو بودن/من که رو سیاه تر از اونم/که بگم یار خطابم کن/ولی ای آقای خوبی ها/من و نوکر حسابم کن/ماییم مؤمن شده ایمانت/جان بخشه تلاوت قرانت/خوشا پیر غلام یارانت/آقا اصبغ و صعصعه و سلمانت/ تا آخرین نفس یارت بودن/توی میدون ذوالفقارت بودن/توی قحطی الرجال دنیا/تا پای جون علمدارت بودن/شیعه ی ناب اونا بودن/من فقط ادعا دارم/ولی هر چی که باشم باز/شوق ایوون طلا دارم

ای خدا را شاه کار خلقت عالم علی/ای ز گرمی دمت آدم شده آدم علی/ای به دریا ناخدای کشتی نوح نبی/یم به امرت قطره گردد علی/معنی بردا سلاما بر خلیل حق تویی/کز گل روی تو آتش می شود خرم علی/با کلیم حق به جای حق تکلم می کنی/تا به دست تو شکافد نیل را از هم علی/از دم گرم تو عیسی مردگان را زنده کرد/زین جهت بالاتری از عیسی مریم علی/مریم آمد در حرم صاحب حرم راهش نداد/چون حرم را در جهان تنها تویی محرم/من نمی گویم خدایی تو ولی ز امر خدا/تحت فرمان تو باشد هستی عالم علی