وفات حضرت ام البنین (س) 97 - محمد یزدخواستی

روضه - می برم نام تو را تا ببری نام مرا پُرکن از جام لب خویش همه جام مرا خاک هم گاه گداری بدهد طعم عسل بوسه از خاک رهت کرده عوض کام مرا خاطرم نیست چه شد بر تو گرفتار شدم پهن کردی سر گیسوی خودت دام مرا هرنفس بی تو شده مردن تدریجی من رنگ و بویی بده این گردش ایام مرا اگر این سر به سر راه تو افتد زیباست به شهادت بنما ختم سر انجام مرا نذر کردم که دگر سمت گناهی نروم شرطش این است حمایت کنی اقدام مرا دل من ظرف بلوریست پر از خون جگر کنج میخانه مبین گریه آرام مرا به خدا کرببلایی شدنم دست شماست جان عباس فراموش مکن نام مرا به پریشانی گیسوی سر ام بنین دیگر امضا بنما برگه اعزام مرا روضه خوان گفت حسین؛ بوی حرم شد احساس وعده ما سحری پای ضریح عباسشاعر : قاسم نعمتی

زمینه - تو ماه شبهای علی بودی بعد از غروب حضرت خورشید هر شب علی نقش ادب را در آیینه چشمان تو می دید ای بر خاتم علی نگین بعد از فاطمه تو بهترین تو محرم راز حیدری مادر ادب ام بنین تسبیح تو شده آرام جان ما از ماتم و غمت الغوث و الامان ام البنین مدد ام البنین مدد یک عمر فرزندان زهرا را کردی در آغوش خودت مهمان این مادری ها می شود آخر روزی کنار علقمه جبران مادر بچه هات رشید شدن هر چهارتاشون رو سپید شدن روز عاشورا تو کربلا همراه حسین شهید شدن در غیرت و ادب در لطف امتنان عباس تو شده الگوی شیعیان ام البنین مدد اهل نبرا اهل سازش نیست از نفرت خود کم نخواهد کرد مانند عباس شما سر را پیش حرامی خم نخواهد کرد در جنگ با دشمن خدا نمی شه شیعه از حق جدا هیهات من الذله به لب می ریم به میدون ما یکصدا کی می رسه ز راه خورشید آسمان تا از وجود ظلم خالی شود جهان یا صاحب الزمان

شور - شده قلبم پر از غم در عزای تو سیاه پوش دو عالم در عزای تو کمال خلقت خدایی فاطمه عزاداره خدا هم در عزای تو بعد تو مدینه غرق خاک مرده شد سینه زمینو آسمان فشرده شد اشک آسمان چکیده رو گونه زمین هر کجا که نام نامی تو برده شد ای قرار من بردبار من مرهم دل سوگوار من مادر حسین مادر حسن رفتی فاطمه از کنار من تو همیشه دعاهات بوده مستجاب دعای آخرت شد واسه من عذاب یه بار دیگه زهرا حرف بزن با من بدون تو سلامم میشه بی جواب بعد تو نگاه زینبت پر از غمه بعد تو دل حسین اسیر ماتمه بعد تو نداره خونه حس زندگی بعد تو حسن پر از سکوت مبهمه ای نگار من ای بهار من چاره دل بی قرار من مادر حسین مادر حسن رفتی فاطمه از کنار من کبودی های بازوت آتیشم زده زخمای روی پهلوت آتیشم زده اینکه تا من نبینم درد چهره تو می گرفتی ازم رو آتیشم زده نیمه شب با چشم خیس و با دل کباب روی شونه می برم تو رو با اضطراب آسمون پیکرت رو می سپرم به خاک کوثری نداره بعد تو ابوتراب رازدار من گلعذار من از که پر زدی در جوار من مادر حسین مادر حسن رفتی فاطمه از کنار من ...