ولادت امام حسن مجتبی(ع) 1402 - مهدی سلحشور

جان می تپد از خوبی یاری که گرفتیم/آقای کریم است نگاری که گرفتیم/پاکیزه شد آیینه محراب سحرها/رفته غم آن گرد و غباری که گرفتیم/از ثانیه تا ثانیه اش عطر بهشت است/با این همه احساس بهاری که گرفتیم/با لقمه ای از سفره تان تا به همیشه/سیریم از این داری و نداری که گرفتیم/ گفتند اذان وقت غزل خوانی من شد/افطار طربناک لبم نام حسن شد/ای چتر بلندت به سر بی سر و پاها/بی مثل ترین است گل نام شماها/ انگار نشسته است به حسن سکناتت/راه و منش فاطمه آرامش طاها/آغاز کریمانه هر وعده از این سو/آن سوی کرم خانه ی تو تا به کجاها/خالی نشده کوچه احسان نگاهت/هر لحظه پر از سیل بروها و بیاها/ هر وقت که بند آمده راه نفس شهر/یعنی دم در آمده آقای گداها/ شیرین و گواراست حسن جان محمد/شادابترین سبزه و ریحان محمد

تو سرو قامتی تو سر تا پا ملاحتی/آقا تو حسن مطلقی تو بی نهایتی/خاک زمین که عطر حضور تو را گرفت/از یاد رفت قصه ی یوسف به راحتی/ایوب که پیمبر صبر رضا شده/از لطف توست دارد اگر علم و طاقتی/بی شک و شبهه دست توسل زده مسیح/بر دامنت اگر شده صاحب کرامتی/وقتی میان معرکه شمشیر می کشی/تنها تویی که مرد نبرد و رشادتی/با چین ذوالفقار که در دستهای توست/بر پا شده به عرصه میدان قیامتی/بر دوش سید شهدا بوده رایتت/عباس بود آینه دار شجاعتت

جبرئیل از عرش اعلا به مصطفی خبر داد/کوثر بخون که نسل آل علی ثمر داد/انا اعطیناک رو بازوی گل زهرا نوشته/خدا ما رو از باقی طینت این آقا نوشته سرشته/حسن حسن حسن آقام آقام/خورشید بی رقیبه مهتاب بی قرینه/کان سخا و رحمت سفره دار مدینه/احظه لحظه داره سخا و کرمش جلوه تازه/بخواه امشب از کرم این آقا دستش بازه بازه/در حسرت بقیعم قلبم قرار نداره/آقا اجازه می خوام زائر بشم دوباره/حسن حسن حسن حسن آقام

پیچیده تو دل نسیمش شمیم یاس حریمش/عالمو اطعام می کنه سفره دست کریمش/هم شور تب تو دارم میون دستام گلایل دارم/هم شوق تکامل دارم دخیل سبز توسل دارم/حسن یا مولا مولانا حسن یا مولا/زمین و عرش و آسمون/کار عالم میشه جنون/وقتی که لبخند میزنه/قمر ماه رمضون/قربون نگاه دلجوش/نوای حق گوش/کمند گیسوش/محراب دل من ابروش/میباره نور و کرامت از روش/حسن یا مولا مولانا حسن یا مولا