ولادت امام رضا (ع) 98 - حنیف طاهری و حسین سازور

مدح - من از کوچه های نفس گیر تهران فرستاده ام نامه ای تا خراسان سلام ای امید قلوب شکسته سلام ای قرار دل بی قراران من از کودکی مست روی تو بودم مرا حد بزن کوچه کوچه بگردان تو شاه عطوفی امام رئوفی سرت را به سوی من بد بچرخان همیشه گدا از تو کم خواست اما همیشه تو بخشیدی آقا فراوان مرا رد نکردی اگر پست بودم کرم ریختی بر سرم مثل باران شبی در حرم اشک خود را چشیدم نمک گیر کردی گدا را چه آسان دعای کنار ضریحت خدایا ببر کربلایم به حق رضا جان همه بنده هستند و آقاترینی همه زیر پایند و بالانشینی گرفتاری ما نهایت ندارد به قدری که جای روایت ندارد کسی التماس دعا دارد اینجا که راهی به غیر از دعایت ندارد شفاخانه های سلاطین عالم شفا ثل دارالشفایت ندارد بهشتی که در آسمانهاست اصلا چه دارد که صحن و سرایت ندارد زمین و زمان را بگردی یقینا کسی مثل ایوان طلایت ندارد ...

مدح - سازور - امشب که خدا با تو نمایان شده آقا انگار دلم تازه مسلمان شده آقا از یاد برد نام بهشت ابدی را هر کس که دلش اهل خراسان شده آقا هرکس که رسیده است به جایی و مقامی از خاک در خانه سلطان شده آقا باید بنویسند که گنجینه ی عرشیم در سینه ی ماعشق تو پنهان شده آقا فهمیده ام از هیمنه ی نور حضورت با دیدن تو فاطمه خندان شده آقا من را ببر از خانه به می خانه، ترم کن دستی سر گیسو زده دیوانه ترم کن لبخند بزن تا که ببینند رضا را آیات جمالی و جلالی خدا را لبخند بزن تا که ببینند حسینی تا با تو حسن جلوه کند عرض و سما را لبخند بزن تا همه در کیش تو آیند تا شهر حسینیه کند صومعه ها را باید که شب آمدنت باز بگویند تقوای تو را، زُهد تو را، شوق دعا را بوی تو ز پیرآهن یوسف گذری کرد بخشید به چشم تر یعقوب شفا را ای آب و هوای دل من با حرمت گرم ای ناز نفسهای خداوند دمت گرم