شهادت حضرت حمزه (ع) و وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) 97 - حنیف طاهری

روضه - پس دست حسرت، آن شرف دوده بتول بر سر نهاد و گفت: جزاک اللَّه اى رسول! وانگه ز جور دور فلک با دلی غمین روکرد در مدینه که ای مام بی قرین داد آسمان به باد ستم خانمان من تا از کدام بادیه پرسی نشان من دور از تو، از تطاول گلچین روزگار شد آشیان زاغ و زغن، گلستان من گردون به انتقام قتیلان روز بدر نگذاشت یک ستاره به هفت آسمان من زد آتشی به پرده ی ناموس من فلک کآید هنوز دود از استخوان من بی خود درین چمن نکشم ناله های زار آن طایرم که سوخت فلک آشیان من آن سرو قامتی که تو دیدی ز غم خمید دیدی که چون کشید غم آخر کمان من؟ رفت آن که بود بر سر من سایه ی همای شد دست خاک سبز، کنون سایبان من گفتم ز صد یکی به تو از حال کوفه، باش کز بارگاه شام برآید فغان من شاعر: نیّر تبریزی

روضه - درود ای کنار علی میر بدر سلام ای شهید احد شیربدر به خیل شهیدان حق مقتدا گرامی عموی رسول خدا شهادت زآغاز، پابست تو شجاعت زده ‌بوسه‌ بر دست تو وجود تو از بحر لبریزتر خدنگت ز تیغ اجل تیزتر به بدر و احد همچو حیدر یکی به بازوت ختم رسل متکی شنیدم که چون آمدی از شکار غبارت به رخسار بود آشکار سرشکی که برسینه زد آذرت روان بود از دیده همسرت کنار تو بنشست و بگریست زار که ای شیر باز آمده از شکار شکار و بیابان و صحرا بس است محمّد تو چون نیستی، بی‌کس است نبودی که از چارسو آمدند محمّد عزیز دلت را زدند بر او ضربه‌ها خصم نااهل زد فزون‌تر ز هرکس ابوجهل زد تو چون رعد از دل کشیدی خروش زخشم و غضب‌ خونت آمد به جوش گرفتی ره خصم نااهل را شکستی سر نحس بوجهل را زدی ضربه‌اش از یسار و یمین که گردیده چون مرده نقش زمین پس از این نبُد زهره کس را دگر که گردد به ختم رسل حمله‌ور تو خود پای تا سر همه جان شدی به دست محمّد مسلمان شدی تو شیر احد بودی و شیر بدر به دست تو گردید شمشیر بدر دریغا دریغا که دشمن شتافت دل و پهلو و سینه‌ات را شکافت چو آمد به خاک زمین پشت تو بریدند بینی و انگشت تو تو را چون جگرپاره در جنگ شد به کام عدو آن جگر، سنگ شد به زخم تنت دشت و صحرا گریست احد نیز با چشم زهرا گریست

روضه