شهادت حضرت حمزه (ع) و وفات حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) 1401 - حنیف طاهری

روضه - حدیث عشق تو دیوانه کرده عالم را به خون نشانده دل دودمان آدم را غم تو موهبت کبریاست در دل من نمی دهم به سرور بهشت این غم را غبار ماتم تو آبرو بمن بخشید به عالمی ندهم این غبار ماتم را زمان به یاد عزایت محرم است حسین اگر چه شور دگر داده ای محرّم را اگر بناست دمی بی تو بگذرد عمرم هزار بار بمیرم نبینم آن دم را گدای دولت عشقم که فرق بسیار است گدای دولت عشق و گدای درهم را به نیم قطر? اشک محبّتت ندهم اگر دهند به دستم تمام عالم را محبّت تو بود رشت? نجات مرا رها نمی کنم این ریسمان محکم را به عاشقان تو نازم که بهر جانبازی گزیده اند همیشه خط مقدم را گناهکارم و یک عمر چشم گریانم به زخم های تو تقدیم کرده مرهم را به یمن گریه برای تو روز محشر هم خموش می کنم از اشک خود جهنم را سخن زسوز دلت با که می توان گفتن که سوختی دل بیگانه را و محرم را نشست تخت سلیمان به خون چو یاد آورد حدیث قتلگه و ساربان و خاتم را سپهر از چه نشد پاره پاره آن ساعت که نقش خاک زمین دید عرش اعظم را روا نبود که امت به سر بریدن تو دهند اجر رسالت رسول خاتم را بنات فاطمه را بانگ العطش بر چرخ به جای آب بجوشد زسینه خون یم را لب از ثنات نگیرد دمی، اگر ببرند هزار مرتیه دست و زبان (میثم) را

زمینه - امشب میون سینه زنی رو لب عاشقا این نوا من زار عبدالعظیم به ری کمن زار حسین باکربلا ذکر لبامون از قدیم یا اباعبدالله الحسین میگیم با سید الکریم یا اباعبدالله الحسین هر شب جمعه سینه بی تابه حرمت آقا مثل اربابه حاجتم اینه تو دعایی کن اربعین مارو کربلایی کن حسین آقام حسین آقام حسین آقام حسین آقام امشب دل همه پر زده با گریه میره تا خدا من زار عبدالعظیم به ری کمن زار حسین به کربلا مرید شاه بی سریم یا اباعبدالله الحسین میگیم با سید الکریم یا اباعبدالله الحسین روی لبهامون این دعا باشه مرگ ما توی روضه ها باشه به شما خیلی بدهکاریم هر چی داریم از روضه ها داریم تربت مرقد پاک تو به درد دلم شد دوا من زار عبدالعظیم به ری کمن زار حسین به کربلا همه گدای این دریم یا اباعبدالله الحسین میگیم با سید الکریم یا اباعبدالله الحسین نوکریم آقا آره بد هستیم رد نکن ما رو دل به تو بستیم تو صف محشر توی اون غوغا می خره ما رو حضرت زهرا حسین آقام آقام آقام

زمینه - سایه ات از سرم زیاده دل رو میزنم به جاده این عرض سلام من رو کی آقا جواب نداده حال مضطرم عجیب نیست من بیمارم و طبیب نیست دنیا را بگردی هیچکس بعد از کربلا حبیب نیست محبوبم حبیبم امام حسین بیمارم طبیبم امام حسین وقتی با تو من آشنا شدم کی گفته غریبم امام حسین پسر فاطمه دستمو بگیر ای سرمایه جوونی عشق پاک آسمونی من با تو بهارم اما بی تو سردم و خزونی سقف خیمه ت آسمونه خونه امیدمونه یاد اربعین بخیر که هر چی دارم از همونه یکسال انتظار آخرش حرم کردم گریه بالاسرش حرم گریه میکنن آسمونیا وقتی میرسه مادرش حرم پسر فاطمه دستمو بگیر ای ماه بلند زینب ای گیسو کمند زینب چشمت روی نیزه بازه ای نیزه پسند زینب تشنه بودی آب میخوردن موتو به نسیم سپردن دست روی سرم گذاشتم پیراهنتو که بردن روی دامن مادرت سرت قرآن خونه رگهای حنجرت مقتل گفت تو رو دوره کردنو گفتن وای بر احوال خواهرت واویلا واویلا

روضه - دشمن همین به کشتن او اکتفا نکرد در فکر مصلح کردن آن پارسا فتاد هر کس برفت تا خبر آرد ز نعش وی بر مصطفی کنار وی از غم ز پا فتاد تا خود پیمبر آمد و چون جسم حمزه دید زد نعره آنچنان که طنین در فضا فتاد یا رب چه بود حال صفیه چو دیده اش بر جسم آن برادر در خون شنا فتاد در ذکر این مصیبت جانسوز ناگهان دل در هوای واقعه کربلا فتاد وقتی که راه قافله غم نصیب شام بر کشتگان بی سر دشت بلا فتاد وقتی که چشم زینب کبری به قتلگاه بر جسم نور دیده خیرالنسا فتاد بی اختیار نعره هذا حسین ازو سر زد چنان که ناله ازو در جهان فتاد پس با زبان پر گله آن بضعه بتول رو کرد در مدینه که یا ایها الرسول این کشته فتاده به هامون حسین توست وین صید دست و پا زده در خون حسین توست