میلاد امام علی (ع)، مجید بنی فاطمه

به نام خداوند جان و جهان/به پروردگار زمین و زمان/به خلّاق بی مثل هفت آسمان/که از آب و خاک آفریده است مان/ولایت مدار و ولی دوستیم/به قرآن قسم ما علی دوستیم/علی دوستیم و علی مذهبیم/درِ خانه اش صاحب منصبیم/گدایان هر روزه و هر شبیم/و عمری است سرگرم این مطلبیم/که ذکر خدا ذکر و یاد علی است/عبادت همین ختم نادِ علی است/دل مست ما را تمنّای اوست/دم ما مدام اسم زیبای اوست/به نوری که در ماه سیمای اوست/نماز شب ما تماشای اوست/شب خویش را نورباران کنیم/به یک یا علی ختم قرآن کنیم/گرفتیم در کف سبو در رجب/گرفتیم از مِی وضو در رجب/گرفتیم از او آبرو در رجب/گرفتیم عجب رنگ و بو در رجب/که هر ساله در موسم اعتکاف/شده کار ما دور صحنش طواف/علیٌّ مع الحق، حقیقت علی است/فقط رهنمای طریقت علی است/به شرع مقدّس، شریعت علی است/نبوّت علی و امامت علی است/اگر چه به تیغش نبی مُتّکی است/به قرآن، علی با محمّد یکی است/از اوّل کنار علی بوده ایم/دخیل تبار علی بوده ایم/فقط جیره خوار علی بوده ایم/و در انحصار علی بوده ایم/قدیمی ست پیوند ما با علی/امیری نداریم الّا علی/علی مایه ی افتخار خداست/علی مظهر اقتدار خداست/علی دائماً در جوار خداست/علی برترین شاهکار خداست/علی را بود جان و جانان علی/جدا از خدا نیست یک آن علی/چنان هست علی واجب الاحترام/که معماری عرش چون شد تمام/به امر خداوند در یک کلام/گرفت از علی مُلک هستی قوام/چه خوش ماندگاریش تضمین شده/که با نام او عرش تزئین شده/به او داد از آغاز شمشیر را/تبِ حمله های نفس گیر را/نوشت این چنین حکم تقدیر را/که هرکس که می بیند این شیر را/بفهمد خدا قهر هم می کند/چو تیغ علی قد علَم می کند/

سر زین علی تا که پا می شود/چو تیغش رها در هوا می شود/سر از تن، تن از سر جدا می شود/به یک ضربه مرحب دو تا می شود/چه شوری که در طرز پیکار اوست/در از قلعه کندن فقط کار اوست/اگر مست مستی بگو یا علی / اگر حق پرستی بگو یا علی /گر از پا نشستی بگو یا علی/تو که شیعه هستی بگو یا علی/بگو یا علی تا بلندت کنند/تو را بنده ای حق پسندت کنند/ز گهواره تا گور با حیدریم/خراباتی ذکر یا حیدریم/حسن یا حسینیم یا حیدریم/به وقتش تمامی ما حیدریم/به پایان رسید این سخن با علی/به حُسنِ ختامش بگو یا علی/شاعر:‌ محمد قاسمی

انگار که از اولم قرار مدار همینه/وقتش شده دنیامون یه روز خوش ببینه/تا کی تَرَک کعبه رو میخواید بپوشونید/این نور خداست که چند روز مهمون زمینه/زندگی هنوزم قشنگی هاش رو داره/خوش به حال اون که مولا بش محل میذاره/ای دل ای دل، اگه با علی باشی غم نداری/دیگه هیچی تو دنیا کم نداری/نداری که نداری/یا علی علی علی علی جان/****/اون مردی که خیبرو یه دستی کنده از جا/شب که میشه میبره رو دوشش نون و خرما/ظرفیت نداریم واسه درک شأن مولا/نوش جون هر کی محبتت رو داره/خوش به حال اون که مولا بش محل میذاره/ای دل ای دل، اگه با علی باشی غم نداری/دیگه هیچی تو دنیا کم نداری/ای دل ای دل، بی چون و چرا و هر کلامی/حواست باشه تا ابد غلامی/غلام این امامی/یا علی علی علی علی جان/****/رحمت خدا به شیر پاک مادراتون/ای والله به اون نون حلال پدراتون/چی بهتر از این که خونه زاده ی اهل بیتیم/والا که همین همیشه میمونه براتون/دلداده که باشی خدا هواتو داره/خوش به حال اون که مولا بش محل میذاره/ای دل ای دل، اگه با علی باشی غم نداری/دیگه هیچی تو دنیا کم نداری/ای دل ای دل، نبینم جایی دست تو درازه/دره این خونه که همیشه بازه/علی برات بسازه/یا علی علی علی علی جان

دلی که خانه ی مولا شود حرم گردد/کز احترام علی کعبه محترم گردد/من از شکستن دیوار کعبه دانستم/که هر کجا که علی پا نهد حرم گردد/هنوز روز خوش دشمن است تا آن روز/که ذوالفقار زبان علی دو دم گردد/شاعر: محمدعلی مجاهدی

فتنه ی چشم سیاهش را نمی داند کسی/راز پنهان در نگاهش را نمی داند کسی/عالَمی را از این آیت سایه اندازد به سر/قدر آن زلف سیاهش را نمیداند کسی