شهادت امام هادی (ع)، امیر کرمانشاهی

اینجا به گنبد و به مناره چه حاجت است/ اصلا بهشت را چه نیازی به زینت است/وقتی ضریح نیست به نفع فقیرهاست/ زائر بدون واسطه گرم زیارت است/زائر سرا چرا؟ به روی خاک خوش تریم/زیبایی وصال همین رنج و زحمت است/ پای همه به صحن شما وا نمی شود/در سامرا ملاک زیارت لیاقت است/ هر صبح و شام، ساعتِ ده گریه میکنیم/ با تو قرار گریه ما رأس ساعت است/ قتش رسیده حق غمت را ادا کنیم/تا در رجب محرم دیگر بپا کنیم/ ***روزگار تو به غیر از درد غربت نیست که/روزگار من به غیر از آه حسرت نیست که/از تو گفتن کار اشک چشم باشد بهتر است/گریه وقتی هست دیگر جای صحبت نیست که/راه را بستند، دیگر زائرت کمتر شده/شان تو آقای من این صحن خلوت نیست که/کاش اسمم بود جزو کارگرهای حرم/کاش می مردم برای تو، لیاقت نیست که/دیر هم اینجا بیایم زود راهم میدهی/بر سر خوان کریمان حرف نوبت نیست که/سامرا حتی اگر ویرانه باشد جنت است/زرق و برق ظاهری معیار جنت نیست که/با دلم هر جای صحن تو بخواهم می روم/در مسیر عاشقی بُعد مسافت نیست که/تبعید می برند تو را، خون جگر شوی/در خانه حبس باشی و بی بال و پر شوی/از آب آب تو جگر اهل خانه سوخت/قسمت بر این شده ز عطش شعله ور شوی/ رد طناب دست تو ما را به شام برد/ گویا بناست تا که تو هم نوحه گر شوی/از عمه ای بگو که به بازار رفته است/ از کربلا به کوفه به اجبار رفته است/شاعر: سید پوریا هاشمی

سامرا میبینه چشمای ترشو/هی صدا میزنه زهرا مادرشو/وایِ من از داغ سامرا، واویلا، واویلا/بزم شراب و امام ما! واویلا،‌ واویلا/شُکر خدا خواهری نبود، واویلا،‌ واویلا/تشت طلا و سری نبود، واویلا،‌ واویلا/سامرا کربلاشه/امروزم عاشوراشه/آخر غصه هاشه/غریب آقام، ‌غریب آقام،‌ غریب آقام/توی زندونِ غم ناله ها میزنه/قبرشو دیده که دشمنش میکَنه/نیمه ی شب خونش اومدن، واویلا،‌ واویلااما دیگه کی آتیش زدن، واویلا،‌ واویلا/شکر خدا مادری نبود، واویلا، واویلا/سینه و میخ دری نبود، واویلا،‌ واویلا/سامرا شد مدینه/روضه هاش چه سنگینه/جون داد از زهر کینه/سامرا کربلاشه/امروزم عاشوراشه/آخر غصه هاشه/غریب آقام،‌ غریب آقام،‌ غریب آقام/روز خوش که ندید/طعنه ها که شنید/پشت مرکب آقا بین کوچه دوید!/مثل رقیه غریبونه، واویلا،‌ واویلا/بوده یه چند روز تو ویرونه، واویلا،‌ واویلا/شکر خدا دختری نبود، واویلا،‌ واویلا /میون طبق سری نبود، واویلا،‌ واویلا/دست و پا زد تو بستر/دیده که دم آخر/خنجری روی حنجر

بار غم رو دوشم حالمو میدونی/غم بی کسی و غم پریشونی/منم و شبایی شبای بارونی/دلتنگی هام، یه بغض نیمه شب/گرفته خوابو، از چشای خیس من/خیلی تنهام، خدا میدونه/که بهشته صحن تو، برای سینه زن/کربلا رویامه/علت اشکامه/آی دنیا آی دنیا/حسین آقامه، حسین آقامه/ببین از عاشقی بی تو حذر کردم/نمیدونی چطور شبامو سر کردم/تا یه روز بی خبر قصد سفر کردم/تا کربلا، پیاده اومدم/دلم تو رو می خواست میون هر قدم/چشم گریون/شبیه مادرت میون صحن تو/به سینه می زدم/وقتی مادرزادم، به دامت افتادم/از گهواره تا گور، به تو دل دادم، به تو دل دادمکربلا رویامه/علت اشکامه/آی دنیا آی دنیا/حسین آقامه، حسین آقامه/شونه هام نداره طاقت این بار رو/بار درد و غم و دوری دلدار رو/میدونم میخری من بدهکار رو/آرزومه، که عاقبت بخیر بشم، یه روزی با دعای مادرم/آروزمه، با اِذن خواهرت، منم بشم یه روز مدافع حرم/عشق تو ایمانم/محشر و میزانم/حساسم رو اسمِ/رقیه جانم ، رقیه جانم/کربلا رویامه/علت اشکامه/آی دنیا آی دنیا/حسین آقامه، حسین آقامه

چقدر شلوغه قتلگاه، نمیرسه صدات/نمیدونم باید حسین، چیکار کنم برات/لبای تشنه ی تو شد، مصیبت فرات/عجب قیامتی شده غروب کربلا/شبیه مادرم زدن تو رو چه بی هوا/به زیر چکمه های شمر زدی تو دست و پا/برای درهمی حسین یه عده کشتنت/دیدم که پاره پاره شد تموم پیرهنت/نشد که نیزه ها رو در بیارم از تنت/غروب و نعل تازه و صدای ده سوار/سرِ تو روی نیزه و میخنده نیزه دار/میمونه خیمه سوخته ها میگن که الفرار/منو به قصد کشت زدن، قدم کمونیه/دیدم تو دست ساربان ازت نشونیه/ببین که گوشِ دخترت رقیه خونیه/نگاهمه به علقمه، کجاست برادرم/ببینه دست به دست داره میگرده معجرم/با شمر و زجر و حرمله آخه کجا برم/غریب مادرم حسین، غریب مادرم...?

یا مَن الاجابه تحت قبه الحسین/عاقبت به خیریه تو زیارتِ حسین/اصلا میدونی دلم چی بدون تو به روزش اومده/که باز با حال خراب به امید رحمت تو رو زده/توی روضه های تو من خدا رو می بینم/چشامو می بندم و کربلا رو می بینم/حسین وای، حسین وای/کاش می شد یه کار کنه نوکرت برای تو/با دو قطره اشک اون تر بشه لبای تو/هر روز گریه می کنم تا دوباره قلبمو جلا بدی/برات سینه میزنم تا آخر سر یه کربلا بدی/دل دیوونه جز این نداره که حاجتی/توی حرمت باشه یه شب زیارتی/توی روضه های تو من خدا رو می بینم/چشامو می بندم و کربلا رو می بینم/حسین وای، حسین وای/طعم اشک و خنده هام این روزا یکی شده/ساعتم با ساعت کربلا یکی شده/آقا منو بطلب تا دوباره نذرمو ادا کنم/باید برای فرج دیگه زیر گنبدت دعا کنم/خاصیت عشق تو ندیدن و حسرته/ولی دلِ بی کسم میدونی بی طاقته/توی روضه های تو من خدا رو می بینم/چشامو می بندم و کربلا رو می بینم/حسین وای، حسین وای/