شهادت امام حسن عسکری (ع)، امیر کرمانشاهی

از ما زمینیان به شما آسمان سلام /مولای دلشکسته، امام زمان سلام /این روزها هزار و دو چندان شکسته ای /حالا کجای روضه ی بابا نشسته ای /رخت سیاه داغ پدر کرده ای تنت /قربان ریشه های نخ شال گردنت /آماده می کنی کفن و تربت و لحد /مرد سیاه پوش، خدا صبرتان دهد /گویا دوباره بی کس و بی یار و خسته ای /این روزها کنار دو بستر نشسته ای /انگار غصه دار جراحات سینه ای /گاهی به سامرایی و گاهی مدینه ای /یک بار فکر زهر و دل پر شراره ای /یک بار فکر واقعه ی گوشواره ای /با این که بر سرِ پدرِ دیده بسته ای /اما به یاد مادر پهلو شکسته ای /آن مادری که بال و پرش درد می کند /هم کتف و شانه و کمرش درد می کند /هم بین خانه گفت و شنودش اشاره شد /هم آسمان روسری اش پرستاره شد /دو ماه و نیم کار حسن مو شکافی و /دو ماه و نیم بازوی مادر غلافی و /دو ماه و نیم گونه ی زخمی ماه تر /از چادر سیاه سرش هم سیاه تر

محسن رو شهید کردند با ضربه ی مسمار /قتلگاه مادر شد همون در و دیوار /غروب دلگیر و صدای تکبیرو غلاف شمشیر و /بابام می دید مردمی رو که نامردند /طناب رو بستند به دور سر و گردن /چهل نفر دست رو مادر بلند کردند

در جهان هر که به هر حال نگاری دارد /با نگارش سر و سِری و قراری دارد /روز این عده ولیکن شب تاری دارد /جای دل گوشه ی بین الحرمین است فقط /دل به هرکس ندهی یار حسین است فقط /به همه شادی ایام غمش می ارزد /جان ببازیم به پای علمش می ارزد /به خدا که به دو عالم حرمش می ارزد /یازده ماه نشستم که محرم برسد /در صف نوکری اش نوبت ما هم برسد /ابتدا راه علی دیده و سالک شده ام /به نخ چادر زهرا متمسک شده ام /بعد با تربت اعلا متبرک شده ام /که دم و بازدمم را بسپارم به حسین /خوش به حالم گره خورده همه کارم به حسین /به حسینی که دو عالم به مقامش نرسد /هیچ شعری به بلندای کلامش نرسد /هر چه بالا برود ماه به بامش نرسد /قبل هر کار خدا کرب و بلا ساخته است /به زمین نوری از انوار خود انداخته است /چه حسینی که نشسته است به زانوی رسول /که زده زیر گلویش ز ازل بوسه بتول /باز دارم دم این در عوض اذن دخول /من بی خود شده از خویش غزل می خوانم /تو خودت باخبری از دل من، می دانم /آمدم تا من ناچیز سلامت بکنم /گرچه دل قابلتان نیست به نامت بکنم /در حرم با دو سه لبیک قیامت بکنم /نام مشهد ببرم بلکه تو راهم بدهی /آمدم آمدم ای شاه پناهم بدهی /به ضریحت نرسد دستم اگر می میرم /در کف توست قضا و قدر و تقدیرم /حاجتم را ندهی از پسرت می گیرم /او که قنداقه اش از عرش فراتر رفته /کاسه ی هر چه گدا از کرمش سر رفته /تا رسیدم به حرم پای در افتادم و بعد /مات گودال شدم یاد سر افتادم و بعد /یاد اکبر، بدن مختصر افتادم و بعد /العطش گفتم و چشمان مرا آب گرفت /می شود یک نفره روضه ارباب گرفت /قصه ی عشق تو آخر به سر آمد ای وای /تیغ کند از پس راس تو بر آمد ای وای /شمر از داخل گودال در آمد ای وای /زینب آمد که به فریاد برادر برسد /به برادر برسد یا که به معجر برسد

گوییا بر جگر حضرت خاتم می زد /پدرم را جلوی عالم وآدم می زد /من از آن روز دگر خواب ندارم بابا /لب تو پاره شده، آه چه محکم می زد

خیال یه بار دیدنت نمیره از خیال من /نشسته غبار فراق تو روز و ماه و سال من /نزار که وصالت بشه آرزوی محال من /چه جمعه هایی که با انتظارت سر شده /چقدر نگاه خسته پای عشقت تر شده /کلافه ام تو دنیای بدون تو ببین /جوونی چشم به راه تو شکسته تر شده /عاقبت تو می رسی از راه، میشه عمر فاصله کوتاه /حک شده رو پرچم دوشت "حیدر ولی الله"***مقصر دوری منم ولی به روم نیاوردی /الهی فدای دلت چقدر تو غصه مو خوردی /چی میشه بفهمم یه روز تو خلوت اسممو بردی /به جز بدی چی دیدی از منِ بی معرفت /واسه همه روزای بی تو از تو معذرت /همش می ترسم عمرم قد نده آقای من /الهی که ببینم من ظهور رو عاقبت /تو قیام تو صف اول، لشگر سینه زنا میشه /پایتختت کربلا میشه، غوغا میشه /عاقبت تو می رسی از راه، میشه عمر فاصله کوتاه /حک شده رو پرچم دوشت "حیدر ولی الله"***الهی نباشه هیچ وقت محتضری که تنهاشه /همیشه دم احتضار آدم پیِ عزیزاشه /برای پدر واجبه بچه اش بالاسرش باشه /تنش می لرزه و زهر داره آبش می کنه /نگاه تلخ این مردم عذابش می کنه /فقط همین رو میگه زیر لب "مهدی بیا" /فدا لبای خشک تو غریب سامرا /لحظه ی آخر عزاداری، خون به دل از کوچه ها داری /روضه یاد کربلا داری، خون می باری /عاقبت تو می رسی از راه، میشه عمر فاصله کوتاه /حک شده رو پرچم دوشت "حیدر ولی الله"***بر سینه ام جمال علی نقش بسته است /این سینه را به سینه ی سینا نمی دهم /گر مهر و ماه را به دو دستم نهد غزال /یک ذره از محبت زهرا نمی دهم /سرمایه ی محبت زهراست دین من /من دین خویش را به دو دنیا نمی دهم /با یک نفس تمام جهنم شود بهشت /گویند اگر جهنمیان یکصدا حسین

غریبند همه اهل بیت خدا خصوصا امامای دور از وطن /اگه که شکسته دلت گریه کن، تو این گریه ها هی بگو "یا حسن" /اشکایی که داره می باره داره می بینه امام زمان /پنج سالش بود یتیمی رو دید، چه دردی کشید تو فصل خزون /درد یتیمی باز آه و ناله، رفته دلامون پیش سه ساله /بازم صحبت بچه ی فاطمه است، به نام "حسن" ساکن سامرا /به زهر جفا تشنگی می کشه مثل کشته ی تشنه کربلا /بین غربت بدون حبیب یه عمریه که اسیری کشید /مثل زینب اسیری کشید، به جون و تنش بلا رو خرید /آقا اسیری اما یه مردی، زینب کجا و اون کوچه گردی /کار از کار گذشت، زینب از میون انظار گذشت ...

نوکر خوبی نبودم خودمم می دونم آقا /ولی من هر چی که باشم پای تو می مونم آقا /دم غروب می گیره دلم، نگو حرم که میره دلم /همه رفیقام رفتن من موندم و آه /به جون هر چی مرده قسم اگر به کربلا برسم /براتون می میرم تنها با یه نگاه /می بینی آقا شده گریه کار نوکرت شب و روز /می بینی آقا چقدر حرم ندیده مونده هنوز، می بینی آقا

به کی اعتماد کنم خودت بگو، من و این دل و هزار تا آرزو /حرف مرگ و زندگیمون وسطه، زندگی ما بساط روضته /اگر بنا به مُردنه کِی بهتر از محرم، کجا بهتر از روضه ها /برای کی بهتر از تو، کجا بهتر از کربلا /بمیرم بمیرم برا انگشترت، بمیرم بمیرم برا زخم سرت /بمیرم برای ناله‌ی مادرت، بُنَیَّ بُنَیَّ /بشماری بیشتره از ستاره ها زخمای این تن زیر دست و پا /وسط تموم این مصیبتات به فدای روضه ی مخدرات /اگه بنا به غارته چرا کهنه پیراهنت، چرا این همه سر صدا /برای چی گهواره و برای چی گوشواره ها /بمیرم بمیرم برا حال رباب، بمیرم که مُردند همه از اضطراب /می کُشند می کُشند می کِشند با طناب، بُنَیَّ بُنَیَّ

حسین جان، حسین جان، حسین جان، حسین جان /حسین جان، به یاد لبت یک شبم خواب راحت نداشتم /شبی که می رفتم واست کاسه ی آب گذاشتم، یا مظلوم /حسین جان، تو بودی و گودال و ریگ و تنت زیر نیزه /خداحافظی کردی با زینبت زیر نیزه، یا مظلوم /صدا می زدم مادرت رو یا مظلوم، نشون می دادم حنجرت رو یا مظلوم /صدا می زدم مادرت رو ای بی کس، به دامن بگیره سرت رو یا مظلوم /حسین جان، حسین جان، حسین جان، حسین جان /به صحرا سپردم که با خاک بپوشونه داداش تنت رو /بمیرم که بردند جلو چشم من پیرهنت رو، یا مظلوم /تا حالا از این خونواده زنی رو نبردند اسارت

تردید مکن تصورش هم زیباست /ایوان حسن عجب صفایی دارد

کم ما رو قبول کن، کم ما رو زیاد کن / نبودیم یه محرم سینه زنت رو یاد کن / یه روزی که میاد زیر خاکم، برا سینه زدن آقا هلاکم /یه روزی میاد دلم شکسته، بندای کفن دستم رو بسته /امروز من اومدم آقا، فردا تو بیا کنارم /جز تو کسی رو نمی خوام، جز تو کسی رو ندارم /ربِّ زِدنی محبة الحسین، ربِّ زِدنی مَوَدة الحسین /ربِّ زِدنی زیارة الحسین، حسین

حسین جان، حسین جان، حسین جان، حسین جان /تا حالا از این خونواده زنی رو نبردند اسارت /الهی می مردم نمی دیدم اینقدر جسارت، یا مظلوم /به آتیش کشیدند حرم رو یا مظلوم، نبودی شکستند سرم رو یا مظلوم