وفات حضرت خدیجه (س)، حسین طاهری

ماه رمضونه اما دل بیقراره آقا /مهمونی بی وجودت صفا نداره آقا /این روزا که دلامون بوی خدا گرفته /حس می کنیم که از ما دل شما گرفته /آخه چقدر غریبی، مگه یکی دو روزه /هزار و اندی ساله دلت به آه و سوزه /هزار و اندی ساله تنهات گذاشتیم آقا /ما رو ببخش هوای تو رو نداشتیم آقا /برای دیدن تو چقدر ترانه گفتیم /تو رو ندیدیم آخه برا شما نگفتیم /ما تشنه ی جمالت، نه تشنه ی سرابیم /دل تو رو شکستیم، مستحق عذابیم /برام دعا کن آقا، ای آبروی روزه /پرونده مو می بینی، بازم دلت می سوزه /چرا توی بیابون خیمه زدی عزیزم /بیا به خونه مون تا هستیمو پات بریزم /کجا عبادت من، کجا عبادت تو؟ /کجا این عبدعاصی، کجا زیارت تو؟ /ولی دلم تو روضه یه کم به تو شبیهه /دست دلم دخیل اون شش گوشه ضریحه /با تشنگی روزه دلم میشه هوایی /یاد ما باش غروبا، وقتی که کربلایی

تو را می خواست تا در همسرانش بهترین باشی/برای خاتمِ پیغمبری نقش نگین باشی/خدایت انتخابت کرد تا ای مادر هستی/برای چشمه ی کوثر بهشتی در زمین باشی/خدا هر شب برایت می فرستد تهنیت هایی/که در تنهایی ات همصحبت روح الامین باشی/تو در اسلام و در ایمان و در عشق اولین بودی/زنی مثل تو دیگر نیست یعنی آخرین باشی/برای طعنه ی کفار در اوج نداری ها/تو باید پاسخ دندان شکن در آستین باشی/تو از معروفِ تجاری ولی در شِعب بیماری/فداکار آنچنان بودی، وفادار اینچنین باشی/علی تنها علی باید امیر المومنین باشد/و تنها تو سزاواری که ام المومنین باشی

از درد غربت داشت کوثر گریه می کرد/ زهرا به روی قبر مادر گریه می کرد/ خاک مزار مادرش را می گرفت و / با دست خود می ریخت بر سر، گریه می کرد/ یاد گذشته، یاد آینده برای/ این مادر و دختر، پیمبر گریه می کرد/ گرم تماشای عزاداری آن ها/ یک گوشه ای آرام حیدر گریه می کرد/ تکرار شد این قِصه اما در دل شب/ این بار زینب زار و مضطر گریه می کرد/ وقتی که خون تازه از مسمار می ریخت/ انگار بر حال علی، در گریه می کرد/ دست خدا را دست بسته می کشیدند/ زهرا به مظلومی شوهر گریه می کرد/ صیادها با تازیانه حمله کردند/ کوچه قفس بود و کبوتر گریه می کرد

به زبان بریده کجا رسد صفتی به مدح و ثنای او/که خداش هر چه طلب کند به کمال داده برای او/ز زبان خاتم مرسلین همه وقت کرده دعای او/صلوات آدم و خاتم آمده است جمله صَلای او/چه زنی ست او که به مدحتش فلک آفریده خدای او/سخن از کسی شده در میان که نبی ست گرم ستودنش/مَلِک است قاری فضل او، مَلَک است محو سرودنش/حسن است شمس مُضی او و حسین بدر دُجای او/به خدا که دار و ندار او بدهد نشان ز عدالتش/احدی نبوده ز مکیان به نجابتش، به اصالتش/احدی نجُسته مُشابهش، احدی ندیده جلالتش/چو گشود خاتم مرسلین دو لب از برای رسالتش/چه زنی به غیر خدیجه گفت بلی به دین و ندای او/به گره گشایی لطف او نه مُقیَدی، نه مُقیِدی/شده لحظه لحظه ی بودنش جلوات عِز مُمَجِدی/نرود مَواصف جود او به خفا ز جور مُعاندی/چو نباشد آیه سِلم او، چه مطهری، چه موحِدی/مگر این که خلق دعا کند به طراز قبله نمای او/چه زنی ست مادر فاطمه، چه زنی ست همسر مصطفی/که به همرهی، که به همسری شده نیم دیگر مصطفی/نه به مال بلکه به جان خود شده یار و یاور مصطفی/که مناقبش شده بازگو ز لب پیمبر مصطفی/متراکم آمده خیرها به چهارگوش سرای او/چو نماز او بشود حَکَم نبود مُصلیِ دیگری/به خدا نگویم الی الابد سخن از تَولیِ دیگری/که دهد موالی همسرش به نبی تَسلیِ دیگری/چو صفات و ذات جلال حق بدهد تَجلیِ دیگری/شده مهر و ماه نشانه ای ز فروغ جود و سخای او

شفای جان و جانانم حسین است/طبیب و درد و درمانم حسین است/نماز و روزه و حج و زکاتم نه/بلکه کل ایمانم حسین است/از آن خندم که در تاریکی قبر/چراغ چشم گریانم حسین است/دوای درد عالم "یا حسین" است/شفای روح آدم با حسین است/به لوح آفرینش با خط نور/نوشته اسم اعظم "یا حسین" است/اگر باشد تمام عمر یک دم/همان یک دم مرا دم "یا حسین" است/اگر بر مرده جان بخشد عجب نیست/دم عیسی بن مریم "یا حسین" است/بهشت ارزانی خوبان عالم/بهشت من تماشای حسین است/به وقت مرگ دو چشمم را نبندید/که چشم من به سیمای حسین است/در این عالم تمنایی ندارم/تمنایم تمنای حسین است/حسین جانم حسین جانم حسین جان***چراغ از بهر قبر من نیارید/چراغم روی زیبای حسین است/خوشا جانی که جانانش حسین است/خوشا دردی که درمانش حسین است/بُوَد فرمانروای کشور دل/خوشا مُلکی که سلطانش حسین است/عجب مادربزرگم راست می گفت/شفا در دود اسپند حسین است/حسین جانم حسین جانم حسین جان

جان بود سر به گریبان حسین/دل بود آتش سوزان حسین/دیده ها یکسره گریان حسین/موج دریاست خروشان حسین/به فدای لب عطشان حسین/مرغ شب محو نماز شب او/آب لب تشنه تاب و تب او/چشم خورشید به داغ لب او/آسمان ها همه گریان حسین/به فدای لب عطشان حسین/شعله در سینه ی دریاست هنوز/آب شرمنده ی زهراست هنوز/داغ های جگر ماست هنوز/زخم های تن عریان حسین/به فدای لب عطشان حسین/گریه و زمزمه را یاد کنید/مقتل و علقمه را یاد کنید/پسر فاطمه را یاد کنید/آه از سینه ی سوزان حسین/به فدای لب عطشان حسین

من آبم، هنوز شرمنده ی کودک ربابم/هنوز یاد علقمه به پیچ و تابم/هنوز یاد لب خشک تو کبابم/من آب شدم، برا چی از لبای تو جواب شدم/دیدی جلوی مادرت خراب شدم***من خاکم، که خاک بر سر از یه جسم چاک چاکم/هنوز یاد خاک صورتش هلاکم/سه روزه تنها کفن یه جسم پاکم/غبار شدم، تو رو بغل گرفتم و مزار شدم/با چادر عقیله همجوار شدم***آتیشم، باور نداشت این دل پر تشویشم/یه روزی آتیش تنوری میشم/میاد سر بریده ی تو پیشم/کبود شدم، آه سه ساله تون گرفت و دود شدم/خاکستر محله ی یهود شدم

تشنه جون میدی پیش دریای آب مظلوم من/زیر نور مستقیم آفِتاب مظلوم من/خون از تو رفته چشماتم نیمه باز مظلوم من/زخماتو می بندم با چادر نماز مظلوم من/آه روزگار من، تنت افتاده زخمی کنار من/آه روزگار من، بی سر من ای نیزه سوار من/آه روزگار زینب، آه گله داره زینب***تو آغوشش جمعت کرده جبرئیل مظلوم من/داره گودال رو می گرده جبرئیل مظلوم من/زینب عمامه ت رو گم کرده حسین مظلوم من/پیرهنت دست به دست می گرده حسین مظلوم من /آه رو به روی تو گریه می کنم همش به گلوی تو/آه من دعا کردم گذر نیزه نیفته به موی تو/آه روزگار من، تنت افتاده زخمی کنار من/آه روزگار من، بی سر من ای نیزه سوار من/آه روزگار زینب، آه گله داره زینب

یه عالمه گریه به روضه بدهکارم /تا خوب نشه زخمات دست برنمی دارم /بزار حالا حالا نوکرِ شما باشم /لحظه ی مرگم تو خاکِ کربلا باشم /بَده که پیشِ تو مویِ سرم سپید نشه /بَده که نوکرت بمیره و شهید نشه /من اصلا اومدم برات شهید بشم /تا تو قلب مادرت عزیز بشم /سردم نکنی، طردم نکنی /آه عزیزم حسین، عزیزم عزیزم عزیزم حسین