ولادت حضرت فاطمه زهرا (س)، مهدی مختاری

روزها خورشید را در آسمان انداخته /چادرش را زیر پای کهکشان انداخته /وقت تب کردن خودش نه، فضه اش با یک نگاه /قرص کرده ماه را و در دهان انداخته /علت آرامش شب بوده این که فاطمه /چادرش را بر سر کل جهان انداخته /حرز بازوبند مولا بوده، از این رو علی /چهارچوب قلعه را با یک تکان انداخته /رشته های چادر زهراست یا اینکه خدا / سمت ما از بام عرشش نردبان انداخته /مُهر تایید است بعد از هر نماز ما خدا /ذکر تسبیحات او را بر زبان انداخته /چون که ناموس خودش بوده خداوند غیور /نام "کوثر" را از این رو از اذان انداخته /خواسته تا زائر زهرا خودش باشد فقط /پس مزارش را خدا در لامکان انداخته

تا آمدی کمی بنشینی کنارمان /تقدیر اشاره کرد به کم بودن زمان /هجده نفس کشیدی و رکعت به رکعتش /نزدیک تر شدی به خودت ، ذات بی امان /نزدیک بود در دِه پیغمبر خدا /مردم خدایشان بشود یک زن جوان /می خواستی که جلوه کنی در زمین ولی /توحید غیرتی شد و بردت به آسمان

وقتی آقام می جنگه، دو لب ذوالفقارش می خنده /به صدای تپش تند قلب دشمن ای جانم /وقتی آقام می جنگه، میگه "بسم الله"، سربند می بنده /می بینی سر رو زده، گرمه هنوزم تن ای جانم /سر می زنه، سر می رسه، یار خیبر می رسه /خبر به حیدر می رسه، یار خیبر می رسه /مهر و ماه علیه، نور راه علیه /عدل و داد علیه، ابر و باد علیه /یار غار علیه، افتخار علیه /علی علی مولانا، علی علی مولانا***وقتی نماز می خونه، دل سجاده از شوق می لرزه /تو قنوتش میگه دائم "به حق زهرا"، ای جانم /وقتی نماز می خونه، به خدا که یه دنیا می ارزه /تو رکوعش بده انگشتری به ماها، ای جانم /کعبه نشسته ببینه رو به قبله می شینه /شکار لحظه همینه، رو به قبله می شینه /جان جان علیه، لامکان علیه /سِر و سر علیه، جنس زر علیه /روح و تن علیه، "یا حسن" علیه /علی علی مولانا، علی علی مولانا

قنوت عاشقا پر از یاسه، سجودشون شروع بارونه / اساس گردش فلک زهراست، تسبیحشو وقتی می گردونه /مفهوم تبسم لب های پیمبر، تفسیر و شان نزول آیات کوثر / همرزم و قوت قلب و همتای حیدر /مهره ی تسبیحش قبله ی حاجاته، محبت زهرا روح عباداته /بهونه ی خلقت مادر ساداته /یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا***قبل ولادتش توی جنت مِهر علی رو تو دلش می کاشت /به خاطر شادی زهرا بود کعبه اگه یه روز تَرک برداشت /دنیا مبهوت نور عالم برین شد، عِطر جنت سهم تنفس زمین شد /مهرش سنگ محک عیار مومنین شد /گوش فلک نشنید یه ناسپاسی اونو، شنیدم از زینب اون وقتی لحن غم حماسی شو /یا زهرا، یا زهرا، یا زهرا***وقتی که دلتنگ حرم میشم دخیل صاحب علم میشم /دل می بُرم از همه دنیا و می شینم و دست به قلم میشم /می نویسم حسین ولی با آه، مادرم گفته بگو اول هر ماه /بابی انت و امی یا اباعبدالله /تو تموم زندگیمی اباعبدالله، تو رفیقم از قدیمی اباعبدالله /عشق خونوادگیمی اباعبدالله

شب تاریک کنار تو به سر می آید /نام زهرا به تو بانو چقدر می آید /مادر مادر مادر دوسِت دارم /آبرو یافته هر کس به تو نزدیک شده /خار هم پیش شما گل به نظر می آید /و نبوت که به یک معجزه آوردن نیست /از کنیزان تو هم معجزه بر می آید /مادر مادر مادر دوسِت دارم /به کسی دم نزد اما پدرت می دانست /وحی از گوشه ی چشمان تو در می آید /پای هر خط تعالیم تو بانو والله /عمر صد مرجع تقلید به سر می آید /مادر مادر مادر دوسِت دارم