30 صفر - شهادت امام رضا (ع) - حسین سازور، 96

روضه

روضه

روضه - در پیش من آتش مزن بال و پرت را خونین مکن جان پدر چشم ترت را فردا همینکه جمع کردی بسترم را آماده کن کم‌کم عزیزم بسترت را آماده کن از آن کفن‌ها دومین را بیرون بیاور یادگار مادرت را بگذار روی سینه‌ام باشد حسینت بگذار بر قلبم حسن را، دخترت را بگذار با طفلان تو قدری بسوزم حالا بگویم حرف‌های آخرت را زاری مکن بر حال من با حال و روزت خاکی مکن دنبال بابا معجرت را تو بار شیشه داری و می‌ترسم از تو خیلی مواظب باش طفل دیگرت را وقتی که می‌ریزند هیزم روی هیزم وقتی که می‌سوزاند آتش، سنگرت را بابا حواست باشد آنجا محسنت را بابا مواظب باش پشت در، سرت را ای کاش می‌شد روض? باز و نمی‌شد وقتی علی می‌شوید آهسته پرت را این جمل? آخر عزیزم با حسین است: «با خود مبر در قتلگه انگشترت را»

زمزمه - سلام من بر تو شاه خراسان ای پناه غریبان من شدم به تو مهمان ای رضا جان سلام من بر تو شمس هدایت جان من به فدایت ای رضا جان سلام ای سلطان ارض و سما سائلی سر راهم کرده ای تو نگاهم داده ای تو پناهم ای رضا جان تو رئوفانه مرا داده ای راهم حاجتم را یا رضا از تو می خواهم یا رضا یا رضا تو همه درمانی و من همه دردم رخصتی بده که من دور تو گردم

شعرخوانی - محتاج یک وقوف به درگاه مانده ام مست ضیافت تو به هر گاه مانده ام اینجا شده گدایی ما مثل سلطنت شادم فقیر کوی تو ای شاه مانده ام گفتند با غلام خودت همنشین شدی من سفره پهن کرده سر راه مانده ام آلوده آمدم که تو پاکم کنی رضا من از گناه خسته و گمراه مانده ام ای با وفا مرا بطلب دیر می شود کن یاری ام مسافر در راه مانده ام دعوت نکرده وصل میسر نمی شود در آرزوی آن رخ دلخواه مانده ام ما را طواف کوی تو از کعبه برتر است در گرد تو به طاعت الله مانده ام گفتی سه جا زیارت ما را دهی جواب عمریست در رسیدن آنگاه مانده ام در آخرین مجالس هیئت پس از دو ماه بر دیدن تمام ترین ماه مانده ام در حسرت محرم سال دگر ببین از حال غرق زمزمه و آه مانده ام دارم یقین که روزی روضه به دست توست با اذن تو به خیمه و خرگاه مانده ام یک ذره شد شبیه تو چشمان نوحه خوان اما ز درک روضه ی جانکاه مانده ام شیب الخضیب گفتی آتش به دل زدی یک لحظه فکر کرده ام و ناگاه مانده ام با سوز و اشک و ناله به باب الجواد تو در انتظار مقدم خونخواه مانده ام ...

شعرخوانی - گرچه به عمر من نیست یک روز طاعت از تو با این وجود هر دم دیدم کرامت از تو لایق نبودم اما لطف تو شاملم شد یک کربلا دوباره رفتم نیابت از تو حالا که من گرفتم بوی حسین زهرا عمری گدایی از من عمری عنایت از تو در ساحل نگاه چشم پر اشک خویشم یک استغاثه از من صدها اجابت از تو محرم نبودم اما دادی نشان کویت همچون رسول ترکم غرق محبت تو آیا فقط رفیقت فرزند مهزیار است ما را نمی رسد یک اذن زیارت از تو با اینکه کوه دردم دنبال تو بگردم گفتم ولی کشیدم خیلی خجالت از تو درد تو درد زهراست درد عجیب مولاست کی درد ما بگیرد یک ذره سبقت از تو با دردها بسازیم با غصه سرفرازیم یک ذره کم نگردد ما را ارادت از تو ماییم و انتظارت دلهاست بی قرارت صبر و شکیب از ما اما حمایت از تو در روز بی کسی ما غیر تو را نداریم دست نیاز از ما دست شفاعت از تو جود کریم خواهیم فوز عظیم خواهیم پا در رکاب از ما فیض شهادت از تو

نوحه - آسمون سرده و تاره بارون غصه می باره دلها عزاداره از چه این دل پریشونه از چه گریه فراوونه بوی غم یارب از سمت خراسونه یابن زهرا رضا جانم صورتش همچو مهتاب است گوییا تشنه ی آب است یارب چه بی تاب است ناله را جابه جا می زد ای خدا دست و پا می زد تشنه ی کربلا را او صدا می زد حجره شد قتلگاه او بی فروغ از نگاه او ای وای ز آه او دیده بر سوی در دارد انتظار پسر دارد پیکرش از شار زهر اثر دارد یابن زهرا رضا جانم جان دهی لحظه ی آخر مانده سالم همه پیکر جسمت نشد بی سر زیر پاها نیفتادی تو ز آوا نیفتادی بی کفن در بیابان ها نیفتادی تو غریب الغربایی تو ولی نعمت مایی خیلی تو آقایی گر دلم از گنه سنگه دل برا دیدنت تنگه صبح و شب بر لبم آقا این آهنگه یا رضا من دوست دارم مصطفی را تو زهرایی عصمت الله کبرایی ام ابیهایی مادری کن برای من کن اجابت دعای من تا شهادت دهد بر من خدای من آتش فتنه شد برپا شد ولی خدا تنها یارش شده زهرا خانه ای شعله ور گشته مادری بی پسر گشته مقتل فاطمه در پشت در گشته فاطمه جان مدد زهرا

نوحه - خاتم الانبیا مولا دیده می بندی از دنیا وای از دل زهرا ای تو صبر و قرار من می روی از کنار من بی تو پاییزم و زردم بهار من یا نبی یا اباالزهرا تو که تاج سرم بودی هم پدر مادرم بودی کی شد که آسودی بی تو من فکر فردایم بی کس و زار و تنهایم بین دیوار و در بابا شود جایم با نبی یا اباالزهرا این جگر گوشگان تو بوده اند همچو جان تو گریان به جان تو سر روی سینه ات دارند خون ز چشمان خود بارند همچو من در غم بابا عزادارند یا نبی یا اباالزهرا در کرم بی نظیری تو بعد حیدر امیری تو دستم بگیری تو السلام ای کریم آقا ای بزرگ بنی الزهرا ما همه سائلیم آقا تویی آقا یابن زهرا حسن جانم تشتی از خون برای تو زهر کین شد دوای تو آمد صدای تو کشته ی روز بیدادی غیرتت را نشان دادی تو به مادر در آن کوچه توان دادی یابن زهرا حسن جانم دیده ای کوچه ای پر غم قامت مادرت شد خم با سیلی محکم شد عوض صورت حورا چادرش مانده زیر پا یابن زهرا حسن جانم ...

واحد - خداحافظ دو ماه گریه و ماتم خداحافظ لباس مشکی و پرچم خداحافظ حسینیا عزادارا میون ما میومد ناله ی زهرا حلالم کن میدونم خیلی آقایی دم مرگم به دیدارم تو می آیی حلالم کن ببین کوهی ز دردم من حلالم کن برات کاری نکردم من ببین زهرا همیشه دستمو پر کرد چقدر این هم ز نوکرها تشکر کرد سلام آقا امام مهربان من سلام آقا ببین اشک روان من رئوف آقا ببین خیلی کم آوردم یه کاری کن دوباره من زمین خوردم دلم تنگه برای صحن گوهرشاد دخیل بستم کنار پنجره فولاد سلام آقا پناه بی پناهانی ...

واحد - منم که مفتخرم عبد سفره دار کریمم غلام کوی حسن از زمان های قدیمم سیاه بودم و چشم سیاه او عوضم کرد سفید روی قیامت ز یک نگاه کریمم مرا حواله به درگاه دیگری ندهیدم که ریزه خوار حسن معتکف به خان نعیمم فتاده ام روی محراب گونه اش به سجودش ز هیبتش به رکوعم به ذکر رب عظیمم حسن سوا ز دو عالم حسن نیاز دو عالم حسن حقیقت کعبه حسن بهشت نعیمم منم که عشق حسن را خدا به من هبه داده سپاس حضرت حق را که داده قلب سلیمم تمام زندگی اش را سه بار بر همه بخشید و من در آن همه جود و کرم هنوز سهیمم اگر قیامت کبری شود به پا نهراسم غبار مقدم اویم بدون وحشت و بیمم ابوتراب مرا وقف بارگاه حسن کرد بدون نام غریب مدینه پاک یتیمم حسن گذاشته دست مرا به دست حسینش به اعتبار حسن شد حسین امام و زعیمم نگاه فاطمی او مرا به وجد درآورد ز رحمت نظرش از مدافعان حریمم دل شکسته که خواهد بیا نشانه دهم من که من به کوی شکسته مدینه مقیمم ز سوز صوت حزین تلاوتش چه بگویم سحر چو باد صبا می وزد کشد ز نسیمم فدای قاری قرآن کوچه های مدینه پر از قرائت روضه ست ناله های کریمم که دیده بود به کوچه که پیر شد به جوانی که گفت پاره جگر هست شرح حال وخیمم