شهادت حضرت فاطمه (س) مجید بنی فاطمه

اسئلک بسمک یا ربنا حضرت رحمان سریع الرضا آنکه مرا آفرید آنکه به آب و گلم روح خودش را دمید شکر بر این سرنوشت شکر خدایی که مرا شیعه حیدر نوشت بنده اولاد پیمبر نوشت معتکف خانه احمد شدیم سائل این لطف زبانزد شدیم شکر خدا خاک قدم های محمد شدیم صل علی سیدنا المصطفی خاتمه سلسله انبیا رحمت محض خدا بخشش بی انتها آنکه خودش مایه آرامش جان همه است سایه لطفش به سر عالم است مرحم زخم دلش یک نظر فاطمه است غصه این خانه غم مصطفاست خانه زهرا حرم مصطفاست اوکه در این راه دین جان خودش را گذاشت بار سفر بست و رفت عترت و قرآن خودش را گذاشت بر دل آل عبا غصه و غم ها رسید آه که بعد از نبی نوبت زهرا رسید سلامنا لبضعه المصطفی حضرت خیر النسا همنفس مرتضی دار و ندار حسن مادر ارباب ما عالم و آدم همه بر سفره احسان او جن و ملک جمله فقیران او عرش خدا پر شده از عطر خوش نان او بعد پدر صبح و مسا گریه کرد بر تن او رخت عزا گریه کرد بر غم او ارض و سما گریه کرد ناله زد و باد صبا گریه کرد بس که به هنگام دعا گریه کرد خانه و مسجد همه جا گریه کرد آه در این روضه خدا گریه کرد گرچه توانی به تن آخر نداشت جز غم حیدر به دلش غصه دیگر نداشت تا نفس آخرش دست ز یاری علی بر نداشت رفت و دلیرانه رفت در دل آتش گل ریحانه رفت جای علی عاقبت مادر ما پشت در خانه رفت

ای همدم خورشید ای مونس باران ای مادر دریا ای جلوه توحید آیینه قرآن یا ام ابیها و سلام علی یاسین و سلام علی طاها و سلام علی الحورا و سلام الله علیها نرسد به تو گرچه لیاقت ما به تو میرسد عرض ارادت ما و به دست تو اذن شهادت ما ریحانه دل ما نور آخرتی ذکر لب شهدا لبیک سیدتی ای راه تو روشن ای قدر تو پنهان ای روی تو مهتاب ای جان پیمبر ای حامی حیدر ای مادر ارباب و سلام علی احمد و سلام علی حیدر و سلام علی الزهرا و سلام الله علیها به تو باشد امید قیامت ما و به سوی تو راه سعادت ما و به دست تو اذن شهادت ما ریحانه دل ما نور آخرتی ذکر لب شهدا لبیک سیدتی

هم تکیه گاهی هم پشت و پناهی هم زندگیمو می گردونی با گوشه نگاهی کلید همه مشکلات من گره کورمو باز می کنی تو نوری نور نوری اعجاز می کنی دستمو رها نکنیا به علی سفرمو جدا نکنیا به علی خدا نیاره که من ازت جدا شم چی میشه مثه بچه سیدا من پسر تو باشم چی میشه دلمو زیر و رو کنی توی قنوت نماز شبت دعام کن کربلایی شم جان زینبت تنها سر پناه منیا مادر ما رو کربلا ببریا مادر دستمو رها نکنیا به علی سفرمو جدا نکنیا به علی برس به دادم لحظه های آخر یه دنیا با یه لبخند تو نمیشه برابر همیشه کرم تو به من رسید همیشه به تو صدام می رسه تو ماهی از تو نرو دنیا می رسه دست رد به من نزنیا مادر مادر امام حسنیا مادر دستمو رها نکنیا به علی سفرمو جدا نکنیا به علی

دری سوخت تو شعله ها پری سوخت میون دود و آتش نگم یه معجری سوخت پری سوخت گلای روسری سوخت خاطره های خوب یه زن و شوهری سوخت راحتم نمی ذاره بوی هیزمی که پیچیده صدا شکستن غرور به مرد پهلوون رسیده می گفت عزیزم بسه نیا دل علی طاقت نداره سخته که یه مرد غریبه پاشو رو چادرت بذاره لعنت به میخ و مسمار لعنت به مردم آزار به اونکه با لگد زد لعنت به در به دیوار تمام قصه تو ازدحامه کی باورش میشه اون که می کشن امامه واهمه است تو کوچه ها همهمه است بین در و شعله ها یه بچه با فاطمه است میخ در نمی ذاره بار شیشه پشت در داره یکی به در بگه نسوزه بگه به آسمون بباره اینا دلاشون مثه سنگه چهل تا نا مرده و یک زن رحم و مروتی ندارن فضه بیا محسنو کشتن لعنت به این زمونه لعنت به تازیونه به اون که هیزم آورد آتش کشید به خونه

خودم دیدم میان کوچه ها مادر زمین خوردی تک و تنها شدی و بین یک لشکر زمین خوردی ندارد شهر چشم دیدن ما را ولی مادر میان هجمه این چشم ها با سر زمین خوردی هنوز آنقدر ها نگذشته از هجران پیغمبر که بین کوچه های شهر پیغنبر زمین خوردی گهی دیوار و گه دست منو گاهی لباسم را گرفتی و تقلا کردی و آخر زمین خوردی سپه سالار حیدر یار حیدر یاور حیدر غریب و بی کس و تنها و بی یاور زمین خوردی چرا ای چشم کم سویی چرا ای سینه بی تابی چرا ای دست می افتی چرا پیکر زمین خوردی توان زانوان مرتضی برخیز از جایت علی افتاد وقتی که تو پشت در زمین خوردی میان شعله ها آهسته آهسته چکیدی و شبیه اشک مظلومانه حیدر زمین خوردی الهی قبر من خاکی شود مانند این چادر خودم دیدم میان کوچه ها مادر زمین خوردی

به نام نامی فاطمه به اذن حضرت مرتضی به نام ماه علقمه به اذن شاه کربلا سینه زن سینه سپره سینه زن زیر علم فاطمه است سینه زن جون به کفه و سینه زن قلبش حرم فاطمه است یا علی تا قیامت با علی تا شهادت سلام ما بر ساحت پاره تن مصطفی به تیغ بران علی به ذوالفقار مرتضی چادرت رایه الهداست چادرت رو سر همه نوکراست چادرت مثل علمه چادرت محور حدیث کساست از دعا دارم عزت زندگیم داره برکت یا علی تا قیامت با علی تا شهادت فاطمیه افسانه نیست فاطمیه تاریخ ماست گرفتن حق علی شروع راه کربلاست تا که خون باشه تو رگم تا که جون باشه تو تنم نوکرم تا ابد سینه زنمو تا ابد نوکر علی اکبرم بی حسین تا تباهی با حسین پادشاهی

من از همه خستم به غیر از تو بسکه تو هر شرایطی خوبی خوبی ندیدی ازم اما باز سنگ منو به سینه میکوبی تو اوج بی کسی دیدم کنارمی من بی قرارتم تو بی قرارمی تبعید نکن منو از زیر چادرت وقتی فقط خودت دار و ندارمی دست خودم نیست بهت اسیرم تو هم بگی برو من از پیشت نمیرم وقتی شنیدم چه حالی داری منم دلم میخواد مریض بشم بمیرم مادر مادر مادر مادر مادرا تو مصیبت و دردن به عشق خونواده می خندن با دستی که شکسته پا میشن بازم واسه غذا درست کردن مادر تو بسترم باشه یه مادره بی مادرا اصن ساعت نمیگذره مادر تو قبرشم باز فکر بچه هاست از فکر بچه ها خوابش نمیبره مادر ماها دلش شکسته تو انتظار مردن خودش نشسته سکوت محضه حتی یه لحظه حرفی نمی زنه فقط چشماشو بسته مادر مادر مادر مادر