ایام شهادت امیرالمومنین امام علی(ع)، شب بیست و سوم ماه رمضان، حمید علیمی

دلم می خواد از اینجا تا کرب و بلا خیز برم به عشق مولایم حسین تیکه و ریز ریز برم از اینجا تا کرب و بلا یه چند قدم راهی نیست به جز حسین تشنه لب برای ما شاهی نیست ای ذوالجناح ای ذوالجناح، ای عرش پیما مرکبم من می روم من می روم اما به فکر زینبم تا تو شدی کشته و ما بی سر و سامان شدیم یکسره سرگشته ی کوه و بیابان شدیم از سر نیزه ببین خواهر تو زار شده تو کَس و کار منی، شمر جلودار شده یا اباعبدالله الحسین، یا اباعبدالله الحسین ساربانان نزنید این همه آوای رحیل که آخرین قافله را قافله سالاری هست بزنیدم نبریدم که در این دشت مرا کاری هست گل اگر نیست ولی صفحه گلزاری هست به سوی شام و کوفه ات چه ظالمانه می برند نمی روم ولی مرا به تازیانه می برند من که تمامی عمر بی تو نرفتم سفر حال بیا و ببین با که سفر می روم حرمله، شمر و سنان همسفرانم شدند بیا ببین با رباب خون به جگر می کنند جز خدا در همه عمرم به کسی رو نزدم رو زدم آب بگیرم پسرم را کشتند می کشم منت اگر تیر به چشمم بزنید ولی ای قوم شما تیر به مَشکم نزنید مارا ببخش نوکر خوبی نبوده ایم ما سینه زن شدیم فقط بوده لطف مادرت

از علی بانگ اذان امشب به گوش ما نیامد مسجد کوفه پر از جمعیت و مولا نیامد نخل های کوفه می گریند و می گویند با هم آنکه بود از اشک چشمش آب، یار ما نیامد وای من حیدر نیامد یا علی یا علی یا علی یا علی پیر نابینای مسکینی چنین می گفت امشب ای خدا یار من مسکین نابینا نیامد کودکی با کودکی می گفت من بی شام خفتم آنکه بر ما شام می آورد، آمد یا نیامد دامن مادر گرفته گوشه ی ویرانه طفلی گوید ای مادر بگو امشب چرا بابا نیامد یا علی یا علی یا علی یا علی

ای جان حسین حسین، روح قرآن حسین حسین از جون و دل میگم سنه قوربان حسین حسین آقام یا حسین، آقام یا حسین همه جا کربلا، همه جا نینوا تو حسین منی، نور عین منی همه اهل سما ز غمت در عزا همه روی زمین به غمت مبتلا حسین حسین حسین حسین ما منتظریم تا محرم آید اسباب جنون ما فراهم آید حسین حسین حسین حسین

این درد نیست، این که شکسته فرق سر من زهرا این درد نیست، این که شده وقت سفر من زهرا درد اونه که ریشه تو از تو خاک بکَنند درد اونه که ناموستو جلوت بزنند ببین که فاطمه غریبه یار تو دیگه دلم خوشه میام کنار تو کجایی فاطمه، کجایی فاطمه این درد نیست، این که سلامم جواب نداره زهرا این درد نیست، این که عزیزت بدون یاره زهرا درد اونه که زینبمون یتیم میشه باز درد اونه که گفتم بهش بسوز و بساز دلشوره های من برای زینبه اسیری حرم روضه ی امشبه یا زینب یا زینب این درد نیست، این که منو از پا درآوردن زهرا این درد نیست، این که یه عمری حقمو خوردن زهرا درد اونه که حسینو تشنه لب می کشند درد اونه که خیمه شو به آتیش می کشند قرار ما همه به دشت کربلا کنار پیکر حسین سرجدا غریب من حسین، غریب من حسین

غروبهای جمعه نگاه کن دلم رو بیا قسمتم کن دوباره حرم رو غروبهای جمعه همه ش آرزومه ببینم ضریحت بازم روبرومه دلم کرده بازم هوای نجف رو بده اذن ایوون طلای نجف رو نزار جای دیگه بذارم سرم رو تو امشب دعا کن پدر مادرم رو علی جان علی جان علی جان علی جان سر تو شکسته دلش خونه زینب پریشونه حال پریشونه زینب سری که با شمشیر تا ابرو شکسته می دونه چه جوری یه پهلو شکسته تا زینب سرو دید یاد مادر افتاد یاد لحظه ای که توی کوچه افتاد همون تیغ دیده با ابرو چه کرده غلافش یه روزی با بازو چه کرده درد دلهام برای تو حسین بسیار است بسته ام بار سفر منتظرم دلدارم خوشی عمر مرا بود به نه سال فقط بعد زهرا علی از دست فلک بیزار است ابن ملجم به خیالش که مرا کشت ولی قاتل اصلی من ضرب در و دیوار است حسن از کوچه چه دیده ست که لکنت دارد که هنوزم که هنوزه ست حسن بیمار است به ابالفضل سپردم به کنارت باشد او که بیمار تو و در همه جا غمخوار است بیشتر از همه دلواپس زینب هستم او به هر شهر اسیر سر هر بازار است خیز و نگزار که ما را به اسیری ببرند من که از راهیِ بازار شدن بیزارم با چه شوری دویدم به سر دلدارم به امیدی که در این دشت برادر دارم

ای کربلا من آمدم با شش برادر از تو جدا می گردم اما بی برادر به خون آغشته دیدم سنبلش را نِگَه می کرد چون بلبل گلش را ته گودال پیکر افتاده تن شاهی بی سر افتاده در کنار او مادر افتاده بالای تل خواهر افتاده در دل خیمه دختر افتاده دید بالای بلندی ازدحام صد حرامی گِرد یک بیت الحرام آیه های عاشقی تفسیر شد خنجری با حنجری درگیر شد امون از دل زینب، وای از دل زینب اگر کشتند چرا آبت ندادند چرا زان دُر نایابت ندادند امون از دل زینب، وای از دل زینب