- 1457
- 1000
- 1000
- 1000
من کیستم؟ پیغمبر عصر قیامم
مرثیه خوانی شهادت امام زین العابدین (ع) با صدای منصور ارضی، سال 1390
متن شعر:
من کیستم؟ پیغمبر عصر قیامم
با اینکه در زنجیر و در حصر تمامم
من کیستم سلطان اشک و آه و ناله
اصحاب من از عمه و طفل سه ساله
من کیستم؟ پیغمبر عصر قیامم
با اینکه در زنجیر و در حصر تمامم
من کیستم سلطان اشک و آه و ناله
اصحاب من از عمه تا دخت سه ساله
شمشیر من آهی ست کز زهرا رسیده
برده سلاحم تا دل دشمن دریده
از قطره های اشک من دریا خروشد
وز ناله های داغ من خونها بجوشد
من با دعا و گریه شرح روضه دادم
بر شیعیان خویش طرح روضه دادم
چشمان زخمم شاهد انبوه روضه ست
این سینه مجروح و خسته کوه روضه ست
من تا قیامت روضه احساس خوانم
من روضه نعش عمو عباس خوانم
من آه غربت از دل محزون کشیدم
شمشیرها را از بدن بیرون کشیدم
من اکبر صد پاره تن را دفن کردم
من نعش های بی کفن را دفن کردم
در آتش غم گریه همچو شمع کردم
آن نعش عریان را به زحمت جمع کردم
من جابر العزم الکسیر کربلایم
بر استخوان های شکسته من دوایم
نعش ز هم پاشیده من بسیار دیدم
بس نیزه های بدتر از مسمار دیدم
من هیجده خورشید را بر نیزه دیدم
از دشمنان بی حیا تهمت شنیدم
رخت اسیری در حرم پوشیده ام من
چون عمه حلق پاره را بوسیده ام من
من اوج غم را بر سر سجاده دیدم
در حصر آتش عشق را ایستاده دیدم
بر ناقه عریان سوارم کرد دشمن
از کربلا تا کوفه خارم کرد دشمن
با اینکه کوفه سنگ بارید از در و بام
اما غرورم را شکست الشام الشام
مادر مرا ای کاش از اول نمی زاد
ای کاش اذن ماندنم بابا نمی داد
حالا چهل سال است خون می گریم ای وای
از جام ویران تاکنون می گریم ای وای
متن شعر:
من کیستم؟ پیغمبر عصر قیامم
با اینکه در زنجیر و در حصر تمامم
من کیستم سلطان اشک و آه و ناله
اصحاب من از عمه و طفل سه ساله
من کیستم؟ پیغمبر عصر قیامم
با اینکه در زنجیر و در حصر تمامم
من کیستم سلطان اشک و آه و ناله
اصحاب من از عمه تا دخت سه ساله
شمشیر من آهی ست کز زهرا رسیده
برده سلاحم تا دل دشمن دریده
از قطره های اشک من دریا خروشد
وز ناله های داغ من خونها بجوشد
من با دعا و گریه شرح روضه دادم
بر شیعیان خویش طرح روضه دادم
چشمان زخمم شاهد انبوه روضه ست
این سینه مجروح و خسته کوه روضه ست
من تا قیامت روضه احساس خوانم
من روضه نعش عمو عباس خوانم
من آه غربت از دل محزون کشیدم
شمشیرها را از بدن بیرون کشیدم
من اکبر صد پاره تن را دفن کردم
من نعش های بی کفن را دفن کردم
در آتش غم گریه همچو شمع کردم
آن نعش عریان را به زحمت جمع کردم
من جابر العزم الکسیر کربلایم
بر استخوان های شکسته من دوایم
نعش ز هم پاشیده من بسیار دیدم
بس نیزه های بدتر از مسمار دیدم
من هیجده خورشید را بر نیزه دیدم
از دشمنان بی حیا تهمت شنیدم
رخت اسیری در حرم پوشیده ام من
چون عمه حلق پاره را بوسیده ام من
من اوج غم را بر سر سجاده دیدم
در حصر آتش عشق را ایستاده دیدم
بر ناقه عریان سوارم کرد دشمن
از کربلا تا کوفه خارم کرد دشمن
با اینکه کوفه سنگ بارید از در و بام
اما غرورم را شکست الشام الشام
مادر مرا ای کاش از اول نمی زاد
ای کاش اذن ماندنم بابا نمی داد
حالا چهل سال است خون می گریم ای وای
از جام ویران تاکنون می گریم ای وای
تاکنون نظری ثبت نشده است.